ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္လဲ...?
အပိုင္း(၇)
"ငါရဲစခန္းသြားတိုင္မယ္! လူယုတ္မာ"
ျမတ္ႏိုးနဲ႔ေဝေဝမွာဆို ျမတ္ႏိုးက ကိုႀကီးကိုပိုၿပီးၾကည့္မရသည့္သူျဖစ္သည္။ ကိုႀကီးေၾကာင့္ ငိုခဲ့ဖူးကတည္းက စၿပီးအျမင္မၾကည္ေတာ့တာျဖစ္သည္။
"ဟင့္အင္း"
ကူးကူးက သူ႔ကိုႀကီးကို အထိမခံ။ ရဲစခန္းသြားတိုင္မယ္ဆိုေတာ့ အတင္းဆြဲထားသည္။ ငိုေနတာေတာင္ မ်က္ရည္ကထြက္မလာေတာ့။
"ကူးကူး လႊတ္ေနာ္ သူအသက္ျပည့္တိုင္း အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးကို အႏိုင္က်င့္တာ...နင္သာမ႐ုန္းရင္ ဘယ္အထိဆက္သြားမလဲဆိုတာ နင္သိရဲ႕လား..."
ျမတ္ႏိုးက ကူးကူးကိုစိတ္ပူၿပီး ေျပာသည္။ ျမတ္ႏိုးက ကူးကူးတို႔ထက္ အသက္တစ္ႏွစ္နီးပါးႀကီးသည့္အေလ်ာက္ ပိုၿပီးရင့္က်က္သည္။ ေဝေဝကလည္း ျမတ္ႏိုးေဒါသထြက္တာၾကည့္ၿပီး တိတ္ေန၏။ ကူးကူးကလည္းဆြဲသာဆြဲထားတာ။ ဘာမွမေျပာ။
ကူးကူးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေဝေဝကလည္း စိတ္ေလ်ာ့ဖို႔အတြက္ ျမတ္ႏိုးကိုလာဖက္သည္။
"မိကူး နင္ၾကပ္ၾကပ္သတိထားသိလား"
"တစ္ကယ္ေတာ့ ငါ့အမွားလည္းပါတယ္ ငါကကိုႀကီးကိုသြားစတာ"
"နင္ဘာေတြကာကြယ္ေျပာဦးမလို႔လဲ"
"တစ္ကယ္ ငါက ကိုႀကီးအလုပ္လုပ္ေနတာကို ေႏွာင့္ယွက္လိုက္တာ...ကိုႀကီးရဲ႕အလုပ္ကြန္ပ်ဴတာကို ပါဝါပိတ္ခ်လိုက္တာ ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးစိတ္တိုသြားတာ ကိုႀကီးကထြက္သြားလို႔ေျပာေပမဲ့ ငါက ေပကပ္ရပ္ေနလို႔ နမ္းခံရတာ"
ထိုအခါ ျမတ္ႏိုးသည္ ကူးကူးကိုအျမင္ကပ္သည့္အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ၾကည့္လာသည္။ အစကတည္းက ဒီလိုရွင္းျပေနရင္ စိတ္တိုမိမွာမဟုတ္။
"ျမတ္ႏိုးကလည္းစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါ ကူးကူးက မေတြ႕ဘဲေနႏိုင္တာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔"
"ငါတစ္ကယ္မေတြ႕ေတာ့ဘူး...ကိုႀကီးက ငါ့အေပၚရက္စက္တယ္ ဟန္နီနဲ႔တြဲေနၿပီး ငါ့ကိုနမ္းတယ္ မေတြ႕ေတာ့ဘူး ကိုႀကီးျပန္ေခၚမွငါေခၚမွာ"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲ!?(Completed)
Romantizmထူးခြားပုံရိပ် ♡ စန္ဒရာကူး "ကူးဘက်က ခြေလှမ်းတစ်ရာမှာ ကိုးဆယ့်ကိုးလှမ်းထိလှမ်းနိုင်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျန်တဲ့တစ်လှမ်းကိုတော့ ဘယ်တော့မှမလှမ်းဘူး လွှတ်နေတဲ့တစ်နေရာက ကူးတို့အဆင်မပြေမှုတွေကို ယူဆောင်သွားအောင်လို့ ဒါကြောင့် ကိုကြီးဘက်ကတစ်လှမ်းမှမတိုးလည်းရတယ်...
