YANLIŞ KOMUTAN | Texting

🧚‍♀️38

Heeelloooo 400 bin olunca atacağım dedim KIZ BİZ 400 BİN OLMUŞUUUZZZZ Okuyan gözlerinizden öpim ya şapşikkklerim sizi 😘

Keyifli Okumalar...

🧚‍♀️

İnsanın en huzurlu olduğu yer sevdiğinin kollarının arasıydı ve ben bunu deneyimleyerek öğrenmiştim. Etrafıma sıkıca sardığı kollarının arasında küçücük kalmış olmam bile umurumda değildi onun yapılı ve iri olması aksine benim daha güvende hissetmeme neden oluyordu. Kavga ederken dahi kendisini kontrol edip sözlerine ve hareketlerine dikkat etmesi ona bir değil binlerce kez daha iyi ki aşık oldum dedirtiyordu. 

Sinirliyken bile kıyamayan, kızamayan, bebeği gibi seven erkeklerden yana olsun tercihleriniz güzellerim. Hiçbir sinir sizden ve duygularınızdan daha önemli değildir. 

Bunu benim diyor olmam... 

Ben sinirlenince gözü dönen insanlardandım evet ama bu tartışmada ben kardeşinden çok Tahir'e sinirlendiğim hatta kırıldığım için ona patlamıştım. İkimizi ilgilendiren bir kavga da bu denli yükseleceğimi düşünmüyorum çünkü ben beni başkasına karşı savunmayıp karşıma geçtiği için öfkelenmiştim. 

Tahir'den biraz uzaklaşıp dizlerinde oturarak yüzüne baktım. "Burası neresi?" diye sordum başımı boş arazinin ortasında tamamlanmamış olan eve çevirerek. Eli usul hareketler ile yanağımı okşarken dalgın gözlerle beni izlerken "Önceden aldığım bir yer. Kendim vakit buldukça burayla ilgileniyorum." dedi. Kaşlarımı kaldırıp şaşkınlıkla "Sen mi yaptın?" dediğimde başını sallayarak onayladı. 

Durgun haline daha fazla kayıtsız kalamayarak "Neden böyle durgunsun? Bir sorun mu var?" dediğimde burukça gülümsedi. Başını sallayarak "Var güzel gözlüm, var." dedi. Kaşlarım çatılıp ne var dercesine başımı salladığımda derince bir nefes bıraktı. "Sana söylenenleri ben unutamıyorum. Eve gidip Nazlı anne ile de Tuğçe ile de konuşmak istiyorum." Tüm bedenim gerilirken o kadınların tekrar Tahir'in aklına girebilecekleri ihtimalinden ölesiye korktum. Yine de bunu ona belli etmeden başımı sallayarak "Sen bilirsin." dedim sadece. Yorum yapmak istemiyordum çünkü. 

Tahir ile biraz konuştuktan sonra kalkıp arabaya bindik ve evine gittik. Yorgun bir halde kendimi yatağa bırakırken Tahir de yanıma gelip uzandı. Üzerimin tozu ne onun ne benim umurumdaydı. İyice ona yaklaşarak göğsüne sığınırken "Seni seviyorum dev adam." dediğimde gülümsediğini saçlarıma bastırdığı dudakların gerilmesinden anladım. "Seni seviyorum minik kadınım."

Huzurla uyuduğum bir uykunun ardından uyanmış güzel bir kahvaltı yaparak gün içinde yapmamız gerekenleri tamamladıktan sonra yola koyulmuştuk. Ankara'ya gidiyorduk. Ailesi ile yüzleşmeye. Üzerimde beyaz bir elbise vardı. Omuzları açık göğüs hizasından kollarıma uzanan askılar vardı. Bel kısmı korse gibi sıkı bir şekilde otururken altı oldukça kısaydı. Yanlarına gidiyorum diye giyimimi değiştirme gereği duymuyordum. Tahir bir şey söylemezken kimse de karışamazdı ne giydiğime zaten. 

Yol boyunca sohbet edip biraz flört edip yaramazlık yaparak geldiğimizde Ankara'ya girmemiz ile gerginlik tüm bedenimi sardı. Normalde ailesi Zonguldak da idi ancak bu yılan kız ailesini ağlayarak çağırdığı için onun evinde yani Ankara'daydılar. Evin önünde durduğumuzda derin bir nefes alıp arabadan indim ve eteğimi ve askılarımı düzeltip saçımı geriye attım. Yeşil gözlerim ifadesiz bir hale bürünürken küçük çantamı sağ omzuma taktım. Sol elimi tutan Tahir merdivenlere ilk adımını attığında bende kendimden emin bir şekilde topuklularım ile attım ilk adımımı. 

Allah biliyor içten içe deliriyorum gerginlikten ve bana söylenenleri hatırlamanın sinirinden ama dışımda yaprak kımıldamıyordu. Geldiğimiz kapının önünde göz göze gelirken saat akşamın sekizini gösteriyordu. Zile uzanan eli zerre titremeden bastı direkt. Elimi sımsıkı tutan eli olmasa düşüp bayılma ihtimalim çok fazlaydı. Kapıyı Tuğçe denen yılan açtı ve tam Tahir'i görünce gülümsemişti ki beni görmesi ile yüzü asıldı.