Can Kırıkları

10.BÖLÜM: EVLİLİK

Billie Eilish- When the party's over

Hayatta her zaman herkes her istediğini yapamazdı. Öyle bir dünya yoktu. En azından ben ve çevremdekilerden böyle bir şeyi hiçbir zaman görmemiştim. Herkesin istemeden de olsa yaptığı birçok şey olduğunu düşünüyordum. Aslında sırf bu yüzden bile kimse yeteri kadar özgür değildi.

Kendimi son zamanlarda bir çemberin içinde görmeye başlamıştım. Beni o çembere sokan Evran'dı. Buna rağmen o çemberin içinde nasıl yaşamam gerektiğini öğrenmem gerekiyordu. Çünkü bir şekilde bir yolunu bulmalıydım. O, beni ne kadar kısıtlamaya çalışırsa çalışsın kendime o çemberin içinde bir dünya oluşturmaya hazırdım. Ancak bu şekilde onun yanında delirmeyeceğimden emin olabilirdim. Kendim için bunu yapmak zorundaydım.

Yalnız olduğumu düşünmüyordum. Benim gibi birçok insan bir şeyler tarafından kısıtlanmış yine de kısıtlandıkları alanın içinde bir şeyler yapmaya devam ediyor olabilirlerdi. Çemberin içinde olduktan sonrası önemli değildi. O çemberin içinde olduktan sonra yapılan şeylere hiç kimse karışamazdı. Ancak her şeyin bir sonu olduğu gibi çemberlerin de bir sonu vardı. Kimisinin ki daha uzun sürebilirdi belki ama bir gün eninde sonra o çember dağılacaktı.

Bende Evran'ın dağılacağı günü bekliyordum. Bana ve sevdiklerime yaptıklarını unutmuş değildim şimdilik, etrafımdaki çember yüzünden yapabileceklerim kısıtlıydı. Elbet bir gün Evran da dağılacaktı. İşte o gün ben kazanacaktım.

Aileme sevgilim olduğunu ve evlenme teklifi ettiğini söylediğimde şaşkınlıktan kalakalmışlardı ama annem kendine gelince toparlanmış ve benimle konuşmaya başlamıştı. Birbiri ardına sıraladığım yalanlarıma onları inandırmıştım. Onlara göre erken yaşta evleneceğim için bu durumu çok da kabullenmek istemeseler de gün sonunda kabullenmek zorunda kalmışlardı. Onlara evlenmek istediğimi ve Evran'ın beni çok sevdiğini söylemiştim. Annem sonrasında duygulanıp bana sarılmıştı böylece sorunsuz bir akşam geçirebilmiştik.

Babam aramızdaki durumdan dolayı çok bir tepki veremese de içten içe onun da düşünceli olduğunu görebilmiştim. Kardeşimin yaptığı tuhaf şakalardan dolayı onu kovalayıp kaçırdığımda evin havası iyiden iyiye değişmişti. Yiğit iyileşmişti ve bu onun hissettiğinden daha fazla iyi hissettiriyordu beni.

Arkadaşlarımla Taner hariç birkaç kez buluşup onlara da anlatmıştım ve kızlar beni onlardan önce evleniyorum diye dövmek istemişlerdi. Onlarla aramıza giren mesafeyi de aştığımızda aslında şu anda aramda soğukluk olan tek kişi Taner kalmıştı. O konuda yapabileceğim bir şey yoktu ama benimle konuşursa onunla konuşurdum. Ona düşünmesi için zaman vermiştim sonuçta.

Evran'ın yaptığı gibi gün saymıyordum çünkü saymak bana iyi gelmiyordu. Yaşanacak olan şeyin farkında olarak zihnimi bu konuya alıştırmaya çalışıyordum sadece. Eninde sonunda o gün gelecekti. Hayatım için kötü bir adım atacağım günü saymanın benim için bir önemi yoktu.

Bugün Evran'a ailemle tanışması için evimize gelmesi gerektiğini söyledim. Ona uygun olduğumuz saati de yazdıktan sonra yapmam gereken tek şey artık beklemekti. Annemin yanına mutfağa girip yenecek atıştırmalıklar yaptığını görünce "Anne, ne gerek vardı. Çok kalmayacak zaten her gün çalışıyor anca bugünü ayarlayabildik." dediğimde annem "Olsun kızım damadım olacak sonuçta ellerimden bir şeyler yesin çocuk." dedi.

Onu tanıyıp görmeden damadı olarak kabullenmesini garipserken mutfağın ortasında dikilip annemi izliyordum. Annem onu izlediğimi fark ederek "Kızım gidip giyinsene az kaldı gelecek şimdi." dedi. Üzerime ne var diye baktığımda günlük ev kıyafetlerim beni karşılamıştı. Aslında üzerimi değiştirmeyi düşünmüyordum ama göze batan bir detay olduğunu anlayınca odama girdim.