Asker Yari

Korku

Korku tüm bedenimi ele geçirmişti yan tarafımdaki üstü örtülü beden Yiğitim olabilir miydi

Hayır Yiğit bırakmaz bizi kardeşlerini, arkadaşlarını ve beni bırakmaz o sever o bizi şimdi nasıl bırakır bizi

"Kalbi durdu ne demek" aynı soruyu sordum defalarca sakin kalmaya çalışmadım onun ölecek olması beni yıkardı uzun zaman sonra güvenmişken birine beni bırakamazdı bu adil değildi "beyefendi sakin olun lütfen" sen sakin ol ya sen bana kalbi durdu diyorsun nasıl sakin olayım

"Sakinim ben" dünyanın en güzel yalanları olamayan birşeyi gerçek gibi göstermek "beyefendi hastanın kalbi durdu ama geri döndürmeyi başardık şimdi yoğun bakıma alacağız" rahatlamış gibi bir nefes verdim ölmemişti bizi bırakmamıştı

Doktor hemşirenin arkasında belirdiğinde sinirli gözlerle baktım ona "siz haberleri böyle mi veriyorsunuz" doktor başını eğdi duymuştu büyük ihtimal "hemşire hanımın kusuruna bakmayın yeni başladı daha ben ilgileneceğim onunla bu arada Yiğit beyi bir süre uyuyacağız uyandığında ağrısı olabilir" kafamı onaylarcasına salladım doktorun arkasındaki sedyeye kaydı gözüm Yiğitim...

Onu yoğun bakıma aldıklarında görüş saati daha gelmediği için namaz kılmaya karar verdim şuan dua etmekten başka çarem yoktu

Yoğun bakımın bir alt katında olan mescite gittim orda ne kadar zaman durdum bilmiyorum namazım bitti ve dua etmeye başladım tüm bildiğim duaları okudum tesbih çektim

Ziyâret saatine yakın çıktım mescitten yoğun bakımın önüne geldiğimde tek tük insan vardı içerde birsürü kişi olmasına rağmen burdaki insanların az olmasın canımı yakmıştı ama şuan bunu düşünemezdim aklımdaki tek insan Yiğitti

Hemşire kapıdan çıkıp birkaç isim saydı çoğu burda yoktu onlar içeri girip çıktı ardından hemşire tekrar saydı isimleri en sonda söylediği isim beni hem mutlu edip hemde korkutmuştu "Yiğit Akay" hemşirenin yanına gidip içeri girerken giyilecek kıyafetleri giydim

Her hasta için ayrı oda vardı Yiğitin ismini gördüğüm kapıyla kapıyı çaldım ses gelmeyeceğini bilsemde çaldım işte ardından açtım kapıyı ve girdim içeriye

Girdim her hastanın yanında kalmak yasaktı sadece ağır olmayan hastaların yanında refakatçı olmasıydı bende bugün Yiğitin refakatçısı olacaktım askerden izin almıştım hiç izin kullanmayan biriydim o yüzden 1 aylık izin alabilmiştim (bu kadar izin alınabiliyor mu bilmiyorum)

Yiğit iyileşene kadar yanında kalacaktım ablasının numarasını bilmiyordum telefonu yanında yoktu evine gitsem bile ablasını evde bulamazsam diye korkmuştum en iyisi onlar arayana kadar beklemekti

Yiğitin yanındaki koltuğa oturdum ellerini avuç içime alıp okşadım bir elim elini tutarken diğer elimi saçlarına koydum yüzüne gelen saçlarını arkaya doğru taradım yüzü daha net görünüyordu artık saçlarını yavaşça severken yüzümde hafif bir tebessüm vardı

Kapının çalmasıyla içeri giren doktor ile ayağı kalktım "merhaba durumuyla ilgili bilgi verdiler mi acaba size" kibar bir doktordu az önceki doktor daha sertken bu doktor daha kibardı "hayır daha bilgi vermediler" doktor yavaşça yaklaşıp kontrolleri yaptı ardından konuşmak için ağzını araladı "şuanda durumu iyi ama biraz uyuyacağız uyandığında ağrısı çok olur siz neyi oluyorsunuz acaba birde yanında bugün kim kalıyor" ben neyi oluyordum onun arkadaşı mıydım sevgilisi miydim neyiydim ben onun "neyi olduğunu bende bilmiyorum ama birbirimize değer veriyoruz yanında ben kalacağım" doktor tebessüm etti güzel bir gülüşü vardı "peki iyi günler geçmiş olsun tekrar"

Bende gülümsedim doktor odadan çıktıktan sonra Yiğitin yanına tekrar oturdum bu sefer kafamı onun ellerinin üstüne koydum yanaklarım ıslanıyordu nasıl yani ben ağlamazdım ki daha doğrusu ben ağlamayı bilmezdim

Zaman geçti küçük çocuk büyüdü ama küçükken güçlü olmayı öğrendiği için ağlamazdı hiçbişey onu üzemezdi şimdi
Yiğit için ağlıyordum onun iyi olması için ağlayıp dua ediyordum yaklaşık bir iki saat sonra kapı tekrar çaldı kafamı kaldırıp gelen kişilere baktım iki polis girmişti içeriye

Aklıma gelen görüntü ile yüzümü buruşturdum uyuşturucu kullanmıştı büyük ihtimalle doktorlar da polise haber vermişlerdi "Öncelikle geçmiş olsun hastanın bilinci yerinde değil o yüzden sizin ifadenizi almak istiyoruz" kafamı salladım biliyorum herşeyi soracakları soruya kadar herşeyi biliyordum

Polisler yaklaşıp yanımda durdular "Öncelikle biliyorsunuzdur belki ama hastanın kanında yasak maddeler bulduk" yasak madde direk uyuşturucu desen olmaz demi tekrar salladım kafamı "Evet biliyorum" polisler ellerindeki kağıda birşeyler yazdı ardından birkaç soru daha sordular "Yiğit Akay uyandığında karakola gelip ifade vermesi gerekiyor" kafamı salladım onlar kapıdan çıkarken konuşmalarını duydum "oğlum kaç yaşına geldik hâlâ uyuşturucu kullanan piçlerle uğraşıyoruz" (Polislere çok fazla saygım var burda sadece Murat'ı sinir etmek için yazılmış bir şeydir kimse polisler böyle yapmaz demesin)

Kan o an beynime sıçramış gibi hissettim onların arkasından koşup o kelimeleri söyleyen polise bir yumruk attım diğer polis bizi ayırmaya çalışırken çıldırmış gibiydim en sonunda doktorun yaptığı sakinleştirici ile kendimi bayılacak gibi hissetmeye başladım polisin üstünden kalkıp Yiğitin yanına doğru ilerledim kendimi koltuğa atıp tekrar kafamı elinin üstüne koydum gözlerim yavaşça kapanırken doktorların yanıma gelip beni kaldırmaya çalıştıklarını anlarken yavaşça kaldırdım kafamı "burda kalacağım" pes etmiş gibi çektiler ellerini üstümden

Kafamı tekrar koydum eline gözlerimi kapatıp uykuya bıraktım kendimi

.
.
.
.
.
...
.
.

Basın açıklaması yapıyorum şimdi bu polisler sonradan gelecekler Murat'ın yanına şimdi acısı var diye birşey yapmadılar ama gelecekler yani tekrar Yiğiti öldürmeye kalbim dayanması çünkü bir rüya gördüm
okumayacağınızı biliyorum ama rüyamı anlatmak istiyorum çünkü yiğiti öldürmemeye öyle karar verdim
Yiğitle aynı yerden bıçaklamıştım rüyamda uyandığımda o kadar kasmıştım ki kendimi boşluğumda büyük bir acı vardı kafamın içinde istemsizce bir söz dolandı "Yiğitin hissettiği acıyı sende hissediyorsun" sanki Murat beynimin içine girmiş ve Yiğiti öldürmemem için yalvarıyordu bana bende onu öldürmemeye karar verdim
Daha yeni olan bu fic'e nasıl bu kadar baglandım bilmiyorum ama sanki ikisiyle de gerçekten tanışıyormuş gibiyim onların acılarını bende hissediyorum...

Tiktok hesabımda pov olarak iki video var o videoları beğenirsenizde çok mutlu olurum.

Her neyse fazla konuştum iyi okumalar aşklarım oy verip yorum atarsanız sevinirim öpüldünüz 💋💙