Asker Yari

Koruyamadım

Alev'den

Yiğiti yatağına yatırdım sakinleşmesi zaman almıştı Sevda ve Barışı çağırmıştım ona iyi gelen şeylerden biri Sevdaydı o ona iyi gelirdi

Yiğitin odasından çıkıp Sevdanın yanına gittim "Alev?" Yatağının ucuna oturup başımı dizinin üstüne koydum elleriyle saçlarımla oynamaya başladı "koruyamadım onu Sevda" hâlâ saçımla oynarken gözlerindeki yaşları yanaklarımda hissediyordum oda ağlıyordu "Abla senin bir suçun yoktu ki küçüktük hepimiz" sesi ağladığından dolayı çatallı çıkmıştı

Ağlamam dahada şiddetleniyordu "ihtiyacım var ona" uzun zamandır kullanmıyordum bırakmaya çalışıyordum ve bunu sadece Sevda biliyordu bana ne kadar istesemde vermemişti ama şimdi ihtiyacım vardı o benim bizim kaçış yolumuzdu "Alev saçmalama" yalvarır gibi bakıyordum ona

Sevda derin bir iç çekti "Alev anlıyorum seni bende üzülüyorum bende kendimi suçluyorum ama her başın sıkıştığında ona başvuramazsın onu bırakman lazım biliyorsun sende zarar veriyor sana" doğruydu yapamazdım birimizin ayakta kalması gerekiyordu "hem sen avukat olacaksın yasaları bizden iyi bilmen gerek değil mi" kafamı salladım

Yiğitin odasından gelen bağırma sesleri ile ikimizde yerimizden kalktık "sen burda kal Alev dinlen biraz ben bakarım" Sevda onu hep sakinleştirirdi onun gitmesi daha iyiydi

Sevda'dan

Yiğitin odasının önüne geldiğimde Barışın'da odanın önünde durduğunu gördüm "almadı mı" Barış kafasını salladı "almadı" Yiğit böyleydi canı yandığında acısını kendi yaşamak isterdi "git sen ben bakarım" Barış kafasını sallayıp odasına gitti bende kapıyı açıp içeri girdim

Yiğit yatağında oturmuş elleriyle kendine zarar veriyordu "Abi" kafasını kaldırıp baktı bana "Sevda git nolur git" kapıyı arkamdan kapatıp içeri girdim "Abi zarar veriyorsun kendine yapma" bir adım attım ona doğru yaklaşmama izin vermesede yanına kadar gidip sarıldım ona "geçti tamam mı kimse zarar veremez sana" kafasını boynuna gömdü göz yaşlarını hissediyordum "Abim yıpratma kendini Muratla konuşmak ister misin" Yiğit Murat'ı kurtarıcı olarak görüyordu

Yiğit kafasını kaldırıp baktı bana "bunları bilse benimle konuşmak istemez ki beni sevmez benimle olmak istemez" yaşadığı şeylerden dolayı kimseye güveni kalmamıştı uzun zaman sonra sadece Murata güvenmişti ama onada anlatmaya korkuyordu "abim o seni yarı yolda bırakmaz o onun gibi değil" ısrar etmemim sebebi şuan ona ihtiyacı olmasıydı yoksa zaten yanında olacaktım "ya bırakırsa ya konuşmak istemezse benimle" bebeğim benim seni istemeyen ölsün be "neden istemesin sen ona kötü birşey yapmadın"

Benden ayrılıp yanındaki komidine uzandı ve çekmeceyi açıp içindeki beyaz tozu aldı "Abi yapma" onun içmesini istemiyorum aynı zamanda Barışında içmesini istemiyordum ne anlıyorlardı bundan "normal kafayla konuşmam onunla Sevda bırak" o zaman onunla konuşmanı istemiyorum "o zaman onunla konuşma sabah konuş ama lütfen kullanma artık" eline uzattım elimi ve aldım küçük paketteki o beyaz tozu (uyuşturucu demeye gönlüm el vermiyor)

Yiğit tekrar bana sarılıp ağlarken bende onun saçlarını seviyordum "geçecek abi merak etme" geçecekti değil mi eski şeyleri tekrar yaşamayacaktık tekrar Yiğitin aynı acıları çekmesini izlemeyecektim değil mi "geçecek değil mi Sevda" ben sana yalan söyleyemem o yüzden doğruyu söyleyeceğim "geçecek tabi hangi zorluğu atlatamadık biz abi bunuda atlatacağız buda geçecek" umarım geçerdi Yiğitin karşımda böyle olmasını sevmiyordum "hadi uyu biraz abi sabah daha güzel olacak herşey" Yiğiti yatağa yatırıp bende yanına yattım

Yiğiti göğsüne çekip saçlarını sevmeye başladım her zaman böyle ratlardı ve daha kolay uyurdu "o ninniyi söyler misin" ahh bide bu vardı Yiğit normalde katı gözüksede aslında pamuk gibi bir çocuktu biz aile sevgisi görmeyen çocuklardık onlar bizi bırakıp gitmişlerdi ama başımıza her gelen onlar yüzündendi Yiğitin böyle olması çektiğimiz acılar hepsi onlar yüzündendi "Uyu bebeğim" sessizce dinlemeye başladı "güzel meleğim" "yorgunsun şimdi" sustum ve nefes aldım ardından devam ettim "Sakinleş bebeğim"