Asker Yari

Rüya

"YAPMA!!!" Bağrışlarım her yerde yankılanıyordu ama kimse yardım etmedi bana kimse beni kurtarmadı "yalvarırım yapma" sesim iyice kısılmıştı onun duyduğuna bile emin değildim sadece yapmamasını söylüyordum ama dinlemedi o gece sabaha kadar yağan yağmur benim içindi o gece tüm İstanbul benim için ağlamıştı çektiğim acı için ağlamıştı

"Aferim benim bebeğime" o iğrenç ses geldi kulaklarıma canım yanıyordu sanki bir döngünün içine sıkışıp kalmıştım giderek artan bu acı ne zaman geçecekti "böyle devam bebeğim" ben birşey yapmıyordum ki benim burda suçum neydi ki

Daha on yaşında bir çocuktum ben ne suçum vardıda böyle birşey yaşıyordum ne günah işlemiştim

Alev o beni kurtarırdı o beni yanlız bırakmazdı ama nerdeydi o neden yoktu yanımda peki ya Barış o nerdeydi onu beklememi söyleyip nereye gitmişti

Acı gittikçe artıyordu ve benim cılız olan bedenim buna dayanmıyordu en sonunda kaybettim kendimi hatırladığım tek şey ise vücuduma saplanan o acıydı...

...

Yataktan ter içinde kalkmıştım uzun zamandır görmemiştim bu kâbusu neden birden aynı şeyleri tekrar yaşıyordum

Ani kalkışım yüzünden yaram acımıştı ufak bir inilti çıkmıştı dudaklarımın arasından Murat'ın endişeli bakışlarını hissettim ama ona bakmaya cesaret edemiyordum bu yaşadığım şeyleri ona anlatmaya cesaret edemiyordum edemezdim de

"Ağlama güzelim" ağlıyor muydum "Sakinleş geçti kötü bir rüya sadece" keşke sadece rüya olsaydı Murat keşke rüya olsaydı "ağlamıyorum ki neden ağlayayım" sesim yeni uyandığım için hemde ağladığın için çatlak çıkmıştı

Murat yanıma gelip beni kendine çekti yaramın olduğu yere baktı üstümdeki hastane kıyafeti kan olmuştu oraya baktığında daha endişeli bir yüz ifadesi vardı "hareket etme tamam mı hemşireyi çağıracağım" yanımdan gidecekken tuttum onu suanda hemşireye değil Murata ihtiyacım vardı

Kafamı iki yana salladım istemiyordum Murat'ı istiyordum kimseye ihtiyacım yoktu benim yara bu iki gün kanar sonra kabuk tutardı ama eninde sonunda iyileşecekti "yanımda kal" yanımda kalırsa iyileşirdim zaten ben "geleceğim Yiğit" olmaz gitme işte gitme "burdan çağır hemşireyi gitme sen" fazla mı ısrar ettim ama gitsin istemiyordum şuan kim yanımda olsa ona gitme derdim zaten

Yattığım yatağın yanındaki alarm düğmesine bastı bu kadar kolaydı işte hemşireyi çağırmak neden yanımdan gitmeyi düşünmüştü ki beni sevmiyordu zaten ama yanımdan gitmeyi düşünmesi üzmüştü beni

Birkaç dakikanın ardından acılan kapı ile içeri girdi hemşire "bir sorun mu var" hemşirenin yüzündeki gülümseme Murata baktığında dahada büyüdü bu benim sevdiğim adama mı yürüyordu

Murat düz ama endişeli bir yüz ifadesi ile hemşireye baktı ve konuştu "dikişleri açıldı" hemşire yanıma gelip üstümdeki kıyafeti yukarı doğru sıyırdı ve yarama baktı "Biraz canınız yanabilir ama sabredin" odadan çıktı tekrar odaya geldiğinde elinde dikiş atmak için malzemeler vardı

Yanıma geldi ve yarama biraz daha dikkatli baktı "nasıl becerdin dikişlerini patlatmayı" güldüm hemşire ile zaten konuşmuştum ve benim yaşlarımda olduğu için arkadaş gibi olmuştuk ama Murata yürümesi moralimi bozmuştu "benim suçum yok be Sevil kendi kendine patlamış"

Hemşireye ismiyle hitap etmem Murat'ın bakışlarını yüzüme çıkarmıştı "kesin öyledir Yiğit dikişlerinin canı sıkılmış patlamış" güldüm bu kız ile iyi anlaşmıştım hastanede kaldığım zamanlar eğlenceli olacaktı

Bakışlarım istemsizce Murata kaydı yan taraftaki koltuğa oturmuş hemşirenin yaptığı hareketleri izliyordu benim ona baktığımı anlamış gibi gözlerimi benim gözlerime dikti konuşmak istiyordum ama yaramın acısı konuşmama bile izin vermiyordu uyuşturulmadan dikiyordu yaramı

Sevil işini bitirince kulağıma doğru eğildi ve fısıldadı "Birkaç saate polisler gelecek refakatçını değiştirsen iyi olur geçen fazla zorluk çıkardı" ne demek istiyordu geçen sefer ne yapmıştı Murat

Sevil kapıdan çıkınca Murat'ın yüzünde sinirli bir bakış vardı kafam ile ne oldu der gibi bir hareket yapınca önüne döndü ve telefonu ile ilgilenmeye başladı telefon demişken Alevi arasamıydım acaba gerçi alışık onlar eve gitmediğim zamanlara ama şuan önemli bir durum sanki yada herneyse eve gittiğimde ararım merak etmez zaten şuan beni

Murat en sonunda konuşmaya karar vermiş gibi aramızdaki sessizliği bozdu "ailen merak eder ara istersen" dedi ve telefonunu bana doğru uzattı "gerek yok" kafasını anlayışla salladı ve koltuğun onur ucuna attı telefonunu "birazdan polis gelecekmiş" Bakışları yüzüme çıktı ve beni dinlemeye başladı "büyük ihtimal uyuşturucuyu nerden aldığımı ne zaman başladığımı satıcının adresini ve birsürü gereksiz bilgi isteyecekler" kafasını onaylarcasına salladı "bana yardım et yanlış birşey söylersem biterim ben"

Bitirirlerdi beni zaten gördükleri an öldürmek istiyorlardı şimdi tereddüt bile etmezlerdi gözlerini kırpmadan öldürürlerdi beni "Sana nasıl yardım edebilirim Yigit" gözlerim beklenti ile bakıyordu ona muhtaçtım şuan en küçük bir yardıma bile muhtaçtım sorun polis değildi soracakları soruydu ben uyuşturucuyu kullanıyorsam kimseye zarar vermiyordum ama polisler bize hep tehlikeliymişiz gibi bakıyordu bu yüzden kaç gece nezarette kalmıştık Barış ile

Bakışlarımı üstünden hiç çekmiyordum bana verebileceği olumlu bir cevabı olmalıydı "tamam onlardan üst bir bölgede olduğum için bana karşı gelemezler" gülümsedim bana yardım etmesi çok mutlu etti beni "teşekkür ederim" hafif bir tebessüm etti ve kafasını sallayarak telefonunu eline aldı

Ben ise o sıra hissettiğim acı ve gördüğüm kâbus yüzünden yorgun hissediyordum polisler geldiğinde nasıl ilsa uyanırım dedim ve uykuya daldım
.
.
.
.
.
.
Birkaç bölüm sonra Yiğitin geçmişini yazacağım bakalım küçük yiğit neler yaşamış neler çekmiş

Ayrıca bazı ficleri yayından kaldırdım şuanlık bu fic üzerinden devam ettiğim için diğerlerine fazla zaman ayırıp yazamıyorum şimdilik Filius Dei ve Asker Yari'ne devam edeceğim Filius Dei birkaç bölüm sonra final bölümünü yazıp atacağım

Fazla konuştum ama bir şey daha söylemek istiyorum siz bana beddua falan mı ediyorsunuz ben ne zaman bu fic'i yayınlasam rüyama yazdığım karakterler giriyor jsjsjs

Her neyse oy verip yorum atarsanız sevinirim öpüldünüz 💋💙

Kısa olmuş bu bölüm biraz ama kusura bakmayın