Asker Yari

Şeker

Yiğit'ten

Gözlerimi bir odanın içinde açtım etrafıma biraz bakındım hastane odasındaydım olan şeyler aklıma geldiğinde yerimden doğruldum kolumdaki serumu çıkardım ve ayağa kalktım aniden kalktığım için başım dönsede önemsemedim ve oradan çıktım

Hemşire masasının önüne geldiğimde kadın kafasını kaldırıp bana baktı "buyrun" Başım hâlâ dönüyordu ayakta durmakta zorluk çekiyordum ama Efes'i görmem gerekiyordu "Efes Arın nerde acaba" Kadın bilgisayara bakıp birşeyler yazdı ardından bana döndü "şuan yoğun bakımda" Kafamı sallayıp masadan biraz uzaklaştım

Kadın'ın bana seslenmesi ile birlikte arkamı dönüp baktım ona "pardon odanıza dönseniz daha iyi olur kolunuz kanıyor" Bakışlarını koluma indirdi bende koluma baktığımda gerçekten kanıyordu serumu çıkartırken damarıma zarar vermiş olmalıydım

Umursamayıp asansöre doğru ilerledim asansör geldiğinde 3. kata bastım kapı tam kapanacakken az önce konuştuğum hemşire tekerlekli sandalye ile içeri girdi "oturun buna ben götüreceğim sizi" Bana söylüyordu ama sakat gibi oraya oturmak istemiyordum o yüzden önemsemedim onu "beyefendi kolonuz kanıyor ona baktırmadınız bari buna oturun yoksa arkadaşınızı göremeden sizide onun yanına yatıracağız"

Fazla ısrar etmedim ve sandalyeye oturdum asansör yoğun bakımın katında durduğunda kapı açıldı hemşire sandalyeyi iterek hareket ettirdi yoğun bakımın önüne geldiğimizde hemşire kadın kartını okutup kapıyı açtı

İçeri girdiğimizde direkt karşı taraftaydı onu öyle gördüğümde donup kalmıştım entübe edilmişti yüzü ruh gibi beyazlamıştı hemşire yatağa iyice yaklaştırmıştı beni yatağın başına geldiğimizde hemşire kadın "ben sizi biraz yanlız bırakayım ama söz verin odaya gittiğimizde kolunuza bakacağım" Kafamı onay verircesine salladım (kan kaybından ölüyormuş birde)

Hemşire yanımızdan uzaklaşırken bende Efes'in elini tuttum buz gibiydi "Efes" Diye fısıldadım belki duyar beni diye "bırakma beni olur mu" Etrafımız kalabalık değildi zaten tekli odalar halinde olduğu için kimse duyamazdı beni ama fısıldıyordum genede

Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile ben ağladıkça kolumdaki kan daha çok akıyordu Efes'in acil uyanması gerekiyordu onu böyle görmeye dayanamıyordum hemşire kadın odaya girdiğinde elimle gözlerimi sildim

Kadın arkama geçip sandalyeyi tuttu "biraz daha lütfen" Ben konuştuğumda kadın sandalyeyi bırakıp önüme geçti "koluna bakmamız lazım sonra tekrar getireceğim seni" Kafamı salladım kadın tekrar arkaya geçip sandalyeyi tuttu ve odadan çıkardı beni

Odaya geldiğimizde yatağa uzandım kadın gidip birkaç pansuman aleti getirdi ve koluma baktı kolumu sarıp elimin üzerinden damar yolu açtı ve serum taktı "durumu daha iyi merak etme" Dedi ve çıktı odadan

Üstümde hastane kıyafetleri vardı ne zaman giydiğimi bile hatırlamıyordum beyaz üstünde siyah fiyonkları olan bir kıyafet vardı üstümde

Biraz dinlenmek istiyordum uykum vardı ama başım ağrıyordu yataktan kalkıp lavaboya doğru ilerledim seruma dikkat ederek elimi yüzümü yıkadım ve odaya geri döndüm yatağa oturduğumda elim ile başımı tuttum çok ağrıyordu

Gözlerimi kapayıp biraz öyle kaldım ama daha çok ağrıyordu neden ağrıdığını az çok tahmin ediyordum ama olmazdı şuan olmazdı baş ağrım dahada şiddetlendiğinde bağırmaya başlamıştım acım her saniye daha da artıyordu

Yazar'dan

Yiğit kendini kaybetmişti ağlıyor ve bağırıyordu içeri giren hemşireler Yiğit'i sakinleştirmeye çalışıyorlardı ama becerebilmiş değillerdi içlerimden biri dışarıya doğru bağırdı "acil sakinleştirici getirin" İçeri giren yeni hemşire Yiğit'e sakinleştirici yapmıştı