Asker Yari

Sarhoş

Hastanede geçirdiğim sonuncu gündü yaram biraz daha iyileşmişti şimdide taburcu oluyordum burda olmaktan gerçekten çok sıkılmıştım Muratta fazla belli etmesede oda sıkılmıştı

Murat bana kendi kıyafetlerinden vermişti üstümde beyaz bir t-shirt altımda ise gri bir eşortman vardı eşortman belime bol olmuştu ama iplerini sıkarak bağlamıştım

Odadan çıktığımda Murat kapıda beni bekliyordu "hadi gidelim" kafamı sallayıp onun önünden yürümeye başladım hastaneden çıktığımızda derin bir nefes çektim içime

Murat kapıda beklememi arabayı alıp geleceğini söyledi eh yani bana beklemek düşer ama eve gitmem lazım acilen

Murat yaklaşık beş dakika sonra önümde lüks bir araba ile durdu "bin hadi" hemen ön kapıyı açıp bindim arabaya "baya iyi bu araba ya" Murat yandan bana bakıp sırıttı "öyledir" bende gülüp kafamı cama doğru çevirdim

Ben yolu tarif etmiyordum zaten biliyordu yolu hastane eve yarım saat uzaktaydı arabayı yavaş kullandığı için 45,50 dakikaya orda olurduk

Gözlerimi biraz kapatıp uyusam birşey olmazdı herhalde yarım saat uyusam yeter gözlerimi kapattım ve uyumaya başladım

Murattan

Göz ucuyla Yiğit'e bakıyordum kafasını cama doğru çevirmişti kendini koltuğa doğru yaslamıştı düzenli bir şekilde nefes alıyordu uyumuştu bu aralar çok uyuyordu nedeni belliydi vücudu onu arıyordu

Yiğit ne kadar kendini tutmaya çalışsa da belli olan birşeydi bu uyuşturucuya alışmıştı ve bırakması zor olacaktı ama bir sorun daha vardı Yiğitin küçük kardeşi dışında hepsi uyuşturucu kullanıyordu ablaları bile...

Yiğitin geçmişini çok merak ediyordum ama sormaya çekiniyordum böyle bir soru nasıl sorulur ayrıca sorsam anlatmazdı ki

Son dönemece geldiğimizde evlere baktım evinin hangisi olduğunu biliyordum o yüzden bana yolu tarif etmemişti bana güvenmesi hoşuma gitsede benim gözümde bir kardeşten farkı yoktu

Evinin önünde arabayı durdurduğumda Yiğite döndüm "Yiğit" hafif kıpırdadı ama uyanmadı elimle omzunu sarstım "yapma" ne dediğini anlamadım sesi o kadar kısık çıkmıştı ki anlamak zordu biraz daha sarstım onu "istemiyorum" anlamıyordum ne dediğini sesini duymak çok zordu

Gözlerini yavaştan açmaya başladı karşısında beni görünce hafif tebessüm etti ardından camdan dışarı baktı ve konuştu "teşekkür ederim sonra görüşürüz" arabadan inip hızlıca evine girdi neydi bu şimdi

Yiğitten

Tekrar aynı rüya yoruldum artık herzaman aynı şeyleri tekrar yaşamak zorunda mıyım her seferinde o acıları çekmek zorunda mıyım (özür dilerim aşkım ya)

Eve gireli beş dakika bile olmamıştı hemen duşa girdim uzun bir duş almam lazımdı eve girdiğimde kimse evde yoktu Alev ve Sevda okuldadır diye düşünüyordum Barış ise bir yerlerde sürtüyordur

Duşta uzun bir süre zaman geçirdikten sonra odama geri döndüm belime bağladığım havlu her an düşecek gibiydi yatağıma oturdum ve telefonumu şarja taktım yüzde bir olan şarjlı telefonumu biraz kurcalayıp Alevi aradım

Telefon ikinci çalışta açılınca konuşmaya başladım "nerdesiniz kız kaç gündür" bir şey belli etmemeye çalışıyordum benim evde olmadığımı anlarsa paniklerdi "oğlum bomba haberlerim var sana" Alev anında cevap verde bana "noldu kız" Alev ile kardeş değilde arkadaş gibiydik bu çok hoşuma gidiyordu "evden ayrılma geliyorum hemen" telefonda anlatsan olmaz zaten çekirdeksiz dedikodu mu olur "gelirken ne alacağını biliyorsun değil mi" telefonundiğer ucundaki gülme sesini duydum "biliyorum tabiki oğlum bilmez olur muyum" bende güldüm "iyi bekliyorum" telefonu kapattım ve mutfağa gittim acaba evde yiyecek birşey varmıydı