Dla GlueAccident
Mam nadzieję, że Ci się spodoba 😁
___________
Rok 2018
Kolejny zimowy sezon, a wraz z nim zacięta rywalizacja w przyjaznej atmosferze.
Gra toczyła się o wiele, dużo można było zyskać, tak samo jak i stracić.
Tak zawsze było, jest i będzie. Dawniej czasami ta konkurencja była tak mocna, że tylko najwytrwalsi pozostali na szczęście.
Dobrze o tym wiedzą m.in: Janne Ahonen z Finlandii i Simon Ammann ze Szwajcarii. Obaj, można by powiedzieć, byli dla siebie niezwykle zacięci, i ścigali się łeb w łeb.
Jednak to ten pierwszy może się pochwalić, wieloma tytułami, rekordami i sukcesami, których inni mogą mu tylko pozazdrościć.
Simon jest za to znany, szczególnie w Polsce, gdyż to on odebrał szansę na zdobycie złotych medali olimpijskich reprezentantowi tego kraju - Adamowi Małyszowi.
Oprócz tego, że za swoich czasów, byli rywalami, łączyło ich coś jeszcze. Chociaż się do tego nikomu nie przyznali, połączyła ich miłość, a raczej krótkie zauroczenie, jak to oboje zgodnie stwierdzili.
Trwało to rok. Zaczęło się od tego, że kiedy tylko mogli, spędzali ze sobą wolną chwilę, co nie o było się bez pytań ze strony ich kadr.
Oczywiście, istnieją takie przyjaźnie, ale istniała jej granica, którą oni w tajemnicy przed innymi dawno wtedy przekroczyli.
Nigdy pomiędzy nimi nie doszło jednak do czegoś poważniejszego, ani nie złożyli sobie żadnych deklaracji. Kończyło się tylko na przytulaniu i pocałunków w policzek.
Simon chciał więcej, ale twardy charakter Ahonena, uniemożliwił im to.
Wkrótce uznali, że ich związek był błędem, i nie ma sensu tego dłużej kontynuować.
Ammann nie potrafił wpłynąć na jego zachowanie, a Janne chciał tylko tego co było do tej pory. To nie miało prawa się udać.
Postanowili dalej być przyjaciółmi, co akurat dobrze im wychodziło.
Przez wiele lat trzymali się przy tym założeniu, i starali się nie zwracać zbytnio na siebie uwagi, by nikt nie zauważył, że między nimi już nie jest to samo jak dawniej.
Z upływem czasu zaczęli tracić swoją siłę, i kondycję, która jeszcze nie tak dawno unosiła ich wysoko w locie, aż do wylądowania z jak największym wynikiem.
Starszy wiek i młodzi zawodnicy zmienili wszystko. Odwrócili ich życie o 180°. Ich czas się skończył, a rozpoczął dla nowych debiutantów, i mniej dotąd znanych reprezentantów.
Ammann jednak nie poddał się, i nie chciał ulec presji ze strony otoczenia. Nawet jeśli miałby do końca swojej kariery uzyskiwać same słabe rezultaty, przysiągł sobie, że nie da za wygraną. Skoki to jego życie, i pierwsza miłość, z której nie zrezygnuje, dopóki nie straci na to resztki sił.
Ahonen twierdził tak samo, ale szybko się pomylił. Wyniki jakie odnosił nie robiły na nim pozytywnego wrażenia. Wkurzał się, jeśli coś nie wychodziło po jego myśli. Był typowym cholerykiem, z nutką melancholika, które się ze sobą często przeczyły.
Zanim zdążył przemyśleć swój błąd, wcześniej musiał rozładować swoją złość. Potem przyszło myślenie, a następnie ewentualnie kolejna pomyłka, i tak dalej, i tak dalej.
