Chapter 23: Unknown

123 8 0
                                    

Bumalik naman ako agad sa hotel, maingat akong tumabi sa kanya. Bago ako matulog tiningnan ko muna ang kanyang mukha at dahan dahang idinampi ang aking kamay sa kanyang mukha at mabagal itong hinimas. Hindi ko kayang mawala siya sa akin or should I say I can't live without him.

Kinabukasan

"Nag-enjoy talaga ako lucius, thank you talaga" napangiti naman ako sa sinabi nito "I'm more enjoy my lov-" binatukan naman ako bigla nito kaya napatawa naman ako dahil pulang pula na ang kanyang mukha. "Okay...okay I'm sorry stop it *chuckle" huminto ito at ngumuso, kinurot ko naman ang kanyang pisngi.

"Kailangan ko na talagang pumasok sa station, lucius. Hinihintay na kasi ako ng mga kasamahan ko, I'm sorry" yumuko naman ito at hinawakan ang kanyang mukha at dahan dahan itong itinaas "it's okay, no need to sorry. We can do it naman kapag free kana, debris no problem, I wait. Pupuntahan rin naman kita" ngumiti naman ito at niyakap ako, agad naman siyang sumakay sa kanyang motor at pinaharurot ito. Ihahatid ko na sana si debris ngunit tumanggi ito dahil dapat narin daw akong bumalik sa company ko para asikasuhin ito. He's right but now, I don't know. Why I feel nervous and strange? I'm just imagining things, I should go to Lucas. Baka anong gawin non'.

Pupunta na sana ako kay Lucas ng biglang tumawag ang kapatid kung babae na si Lauren.

"Kuya, I'm sorry to disturb you but you have to go home, immediately. It's important kuya please, please come here..." pinatay niya naman ito pagkatapos, F-ck I have no choice to go home.

Nakarating na ako sa mansion, agad naman akong pinagbuksan ng gate ng mga tagabantay.

Pumasok ako at nakita ko naman ang pamilya ko na kasama si Liana, my ex-fiancé .

"Ohh, finally your here son" tinititigan ko lamang sila ng malamig tsaka umupo sa couch. "So, tell me now dad and mom." umupo narin naman sila kasama ang mga kapatid ko

"I guess naman may napili kana?" biglang sabat ni Lucas na ikanalingon ko bigla. "Nakapili ka na ba, lucius? Alam mo naman ang pinag-usapan natin noon diba?" nanguyom naman ang aking kamao.

Palagi nalang ganito, gusto nila sila ang sinusunod ko. D4rn it! I can't let go debris, I don't want to leave him because I love him more than to my family. I slowly raised my head and spoke my answer...

"I choose Debris."kita ko naman ang pagiba ng kani-kanilang ekspresyon except kay lucas dahil ngumisi lang ito at biglang nagpalakpak.

*clap *clap *clap

"Wow! wow bravoo, i cant believe it. You really love that man very much. HAHAHA pano bayan you choose him over your family, how strong you are my dear little brother lucius. If you choose him, he will know that the one he loves and the one he is looking na pumatay sa kanyang matalik na kaibigan is none other than you, Lucius. Ano kaya ang mararamdaman niya no?...hmm, I'm sure he will be angry with you,--enough.
hate you and worst he will arrest you with no mercy. Gusto mo bayu--I SAID ENOUGH LUCAS!"natikom naman ang kanyang bibig ng galit at malakas kong sinabing iyon, he rolled his eyes and smirk on me.

Magsasalita pa sana ako ng tumayo si Dad sa amin na walang ka-emosyon hindi ko alam kung anong iniisip nito dahil mahirap naman talagang basahin ang isip ng isang tao.Kapag pagbabasehan lamang sa ekspresyon nito alam kung itatakwil niya na ako sa pamilyang ito but truly I don't care as long as kasama ko si Debris, I'm totally okay and fully contented.

"Lucius, is that your final decision?"nagkatinginan naman kami ni dad at ako'y tumango at sinabing "yes dad, if you want me to leave/out of this family, I'm-"naputol naman ang sinasabi ko nang magsalita si dad. "You may leave all of you now except Lucius" nagsitanguan naman silang lahat at isa-isang nagsi-alisan. Hanggang sa kami na lamang dalawa dito sa sofa.

Nagsimula naman kaming mag-usap ni dad at sa bawat bigkas niya bigla naman akong nakaramdam ng kaba, ewan ko ba.

[Auknown point of view]

"I'm truly thankful sebastian, tinulungan mo ako. I don't know how to repay you"ngumiti naman ito sa akin at hinawakan ang aking mukha... "It's okay, I don't mind to repaying me as long as you live but for now Mila it's time to show, it's time to face Liam and tell him the truth because she only believed on you"bigla naman akong nakaramdam ng takot, trauma again arghh I hate this. Tumango lamang ako kay sebastian at dahan-dahang tumayo. I will surely kill that person! I WILL SURELY KILL YOU MALCOLM! I will.

"That day na sinundan ko si Malcolm at nahuli niya akong iniimbestigahan ko siya. Akala ko talaga mamatay na ako, binigay ko ang lahat ng aking lakas ngunit mas marami kasi sila. Napakahina ko tanging mura lang ang nagawa ko. Mabuti na lamang at natawagan kita at pinuntahan moko Sebastian. Tinapon pa ako sa ilog na ang baho, akala ko talaga *sob a-akala ko talaga m-ma-matay n-na ako.*crying softly" Agad naman akong niyakap ni sebastian at pinatahan.

"Shhhh, don't think of it. Ang importante you live Mila, buhay ka. Alam mo bang hanggang ngayon hinahanap parin ni Debris kung sino pumatay sayo ilang araw narin siyang hindi natutulog ng maayos. Hindi ko narin alam kung anong nangyare sa kanya sa kanila kasi it's been 4 months narin simula nong'umalis ko sa station for my mission kaya tahan na dahil bukas na bukas pupunta na tayo sa kanya and tell him the truth, lahat lahat. So, as of now you should rest Mila" Na-speechless naman ako at naawa kay Liam he still finding kung sinong pumatay sa akin hindi ko maiwasang maguilty but kailangan talagang magpagaling ako at hindi magpakita muna sa kanya lalong lao nakay Malcolm.

For now, alam kung isa siya sang kasapi ng isang organization na tinatawag na mafia organization and worst he is dangerous, severely dangerous man in the world of mafia. Kung sana Hindi nalang siya pinalabas sa kulungan, kung sana naniwala nalang ako kay Liam but impossible narin kahit kinulong namin siya madali lamang siyang makalabas dahil sa napakarami nitong koneksyon. Yung mga nawawala na empleyado, mga sikat na artista, newscaster, business woman/man at iba pa ay dahil sa kanya iyon, I'm 100% sure na siya talaga ang dahilan ng mga nawawalang kilalang tao and I'm surely get justice sa kanilang lahat.

Pagod na ako sa kakaisip kaya napag-isipan ko nang matulog. Napatingin naman ako sa picture frame namin ni Liam.

Second year highschool kami dito.

Napakasaya namin, Wala pa kaming iniisip ng mga ganitong bagay malaya pa kami nyan.

I really really miss him.

I miss you Liam, truly I miss you so much.

-

POLICEMAN AND THE CRIMINAL(BL)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon