අවසන් සටන🍃~ ᵒⁿᵍᵒⁱⁿᵍ

~ පළමු පරිච්ඡේදය ~

රෙස්ටුරන්ට් එකේ අද වෙනදටත් වඩා සෙනග .
හවස් වෙලා ගෙදර යන මිනිස්සුන්ට අමතරව හවස් වෙලා එලි බහින මිනිස්සුන්ගෙනුත් හොටෙල් එක අඩුවක් නැතුව පිරිලා.

"ඉක්මනට ඔය වුඩ්ඇපල් ග්ලාස් දෙක ගිහින් දෙන්න ළමයො."
"අර මිස්ලට පරක්කුයිලු."

"ආ හරි හරි අන්කල්."

ග්ලාස් දෙකත් ට්‍රේ එක උඩ තියාගෙන හරි පරිස්සමට ඇවිදන් ගියපු සුදු කෙට්ටු කොල්ලා එකපාරට ගැස්සුනෙ රෙස්ටුරන්ට් එක ඉස්සරහ සද්දෙට බ්‍රේක් ගහලා නවත්තපු ඩිෆෙන්ඩර් එක දැකලා.

ඊට විනාඩියක් පහු වුන්නැහැනෙ හොටෙල් එකේ දොර ගලවගෙන වගේ ඇතුලට ආවෙ මූන බැලුවම එපා කරපු ජාතියක් එකක් කියන්න පුළුවන් සෙට් එකක්.

"මොකාද මෙතන ඉන්න සේමිය කියන පො##යා."

දඩාස්...

අතේ තිබ්බ ග්ලාස් දෙකත් එක්කම ට්‍රේ එක අතින් බිම වැටුන සුදු කොල්ලා හැරිලා බැලුවෙ තමන්ට ඉස්සර ඉන්න තමන්ට වඩා අඩි ගානක් උස මහත මනුස්සයා දිහා.

මුලු රෙස්ටුරන්ට් එකම මීයට පිම්බා වගේ වෙද්දී ග්ලාස් බිදුන සද්දෙ වැඩියෙනුත් එක්ක ඇහුනා.

වටේම ඉන්න මිනිස්සු දිහා රතු වුන ඇස් වලින් බලන් හිටපු ඒ මනුස්සයා ග්ලාස් බිදුන සද්දෙත් එක්ක හැරිලා බැලුවෙ සුදු කොල්ලා දිහා.

"උබද සේමිය ?"

කොල්ලාගෙ කොලර් එකෙන් ඇදලා අරන් අහපු ඒ මනුස්සයා ඒ අහිංසකයා එකසිය ගානට බය වෙලා ඔලුව වනන්න ගත්ත පාර තව ටිකක් කොලර් එක බෙල්ලට තද කරේ සුදු කොල්ලා බෙල්ල අල්ලන් දගලද්දි.

"ගනින් මූව."

එකපාරට වටවුනු මිනිස්සු ටිකක් තමන්ව ඇදන් යනවා කියලා කොල්ලට තේරුනත් දගලලා වැඩක් නැති නිසා මුකුත් නොකර හිටියෙ මේ මිනිස්සු එක්ක හැප්පෙන්න තියා හිතන්නවත් බැරි බව රූපෙන්ම පේන නිසා.