අවසන් සටන🍃~ ᵒⁿᵍᵒⁱⁿᵍ

~ විසිඑක්වෙනි පරිච්ඡේදය ~

"එතකොට දැන් උබ කියන්නෙ මූව මරන්න සළඹයෙක් ආව කියලද?"

"නෑ ..නෑ .. අහන් ඉන්න ඉස්සෙල්ලම මන් කියන දේ."

"මට හිතුන විදිහට නම්... මේක guess එකක් විතරයි මගෙ මොකද සේමිය කිව්ව වචන අහුලගෙන තමා අපිට මේ ස්ටෝරි එක කම්ප්ලීට් කරන්න වෙලා තියෙන්නෙ ."

"සේමි සීරියස්ලි සළඹයොන්ට බයයි.ඒක එයා කිව්වා මට.චූටි කාලෙ එයාව සළඹයො ගොඩක් වහගත්තා කියලා කිව්වා මන් හිතන්නෙ ඒ හින්දා කොල්ලා එදා ඉදන් බයයි."

"අනිත් දේ තමයි සේමියට කවුරුහරි කරදර කරන්න හදල තියෙනවා.ඒක එයා බය වුන වෙලාවෙ නිතරම කියෙව්වා ඔයාලා දෙන්නත් දැක්කනෙ."
මේ දේවල් ඔක්කොම කොහොමහරි වෙලා තියෙන්නෙ සේමිය පොඩි කාලෙ.මන් හිතන්නෙ එක්කො අවුරුදු හතේදි අටේදි වගේ.

"එතකොට අර කැ# සළඹයෙක් දැක්කම මූ හූ තිබ්බෙ මොකද?"

"චූටි...."

"වැඩක් නෑ සුදූ වචන අපරාදෙ."

ඔලුව දෙපැත්තට කරපු ශිවාඛ්‍ය ආයෙත් කතාව පටන් ගත්තෙ මෙච්චර වෙලා තමන්ගෙ අත බදාගෙන නිදාගෙන හිටපු සේමියව ඇද උඩින් තියලා.

"මන් හිතන්නෙ ඔය මනුස්සයා හෝ ඒ මිනිස්සු  සළඹයො සම්බන්ධව මොනාහරි කරල තියෙනවා.එක්කො ඒ මිනිස්සුන්ට ෆාම් එකක් තියෙනවද දන්නැහැ .
මෙයාට සළඹයො දැක්කම ඒ සිද්ධිය එක්ක අර බයත් මතුවෙන්නෙ ඒ හින්දා. "

"උන් මේ ළමයව බය කරන්න සළඹයො දැම්ම වෙන්නත් පුලුවන්."

"ඔව් එහෙම වෙන්නත් පුලුවන්."

ශිවාඛ්‍යයි තේජානුයි දෙපැත්තට වෙලා කියන හේතු කල්පනා කරන ගමන් හිටපු තේව්ගෙ  ඔලුවෙ ඇදුනෙම සේමිය කෑ ගහ ගහ දගලපු විදිහ.
ඒක මතක් වෙන වාරයක් ගානෙම දැනෙන කේන්තියට අත මිටමොලවලා බිත්තියට ගැහුවෙ කතාවක හිටපු ශිවාඛ්‍යයි තේජානුයි දෙන්නම හැරිලා තේව් දිහා බලද්දි.

"චූටි... ගෝඩ් ..ළමයො ..."

ශිවාඛ්‍ය දුවන් ඇවිත් තේව්ගෙ අත ඇදලා අරන් බලද්දි අතේ ඇගිලි වටේටම මැණික් කටුව ගාවට වෙනකන් රතුවෙලා.

"ඇයි චූටි...? ඇයි රිද්දගන්නෙ..?ඔයා හොදටම දන්නවා ඔයා රිද්දගන්නවට අකමැතිම මනුස්සයෙක් ඉන්නවා කියලා."