අවසන් සටන🍃~ ᵒⁿᵍᵒⁱⁿᵍ

~ දහඅටවෙනි පරිච්ඡේදය ~

"උබෙත් දැන් කටේ සද්දෙ වැඩිවෙලා නේද?"
"තෝ හිතන්න එපා ඔය කැ# ලයින් වලට මන් සද්දෙ වහල ඉදියි කියලා."
"උබ හොදට මතක තියාගනින් අත පය හතර ගැටගහලා තොට හු#න්න පුලුවන්කම තියෙද්දි මෙච්චර උබෙන් අහ අහ ඉන්නෙ උබ ගැන පොඩ්ඩක් හරි තියෙන අනුකම්පාවට කියලා."

අතට අහුවුනු වාස් දෙක තුනක්ම පොළවෙ ගහලා සද්දයක් බද්දයක් නැතුව සයිලන්‍ට් වෙලා තිබිලා ටිකවෙලාවකින් සේමිය අල්ලගෙන හිටපු බාර් එක උඩම තිබ්බ අත් දෙකත් බෙල්ල ගාවින් වැදිලා ගියපු උණුසුම් හුස්මත් එක්ක සේමිය තේරුම්ගත්තා තේව් තමා ඇවිත් ඉන්නෙ කියලා.

ඒ ඇවිල්ලත් සේමිය පොඩි හරි බලාපොරොත්තුවක් තියාගත්ත දේත් කඩලා බිදලා දැම්ම නිසා සේමිය ඇස් වලින් වැටුණු කදුලු හංගගෙනම තේව්ගෙ පැත්තට හැරිලා හිටගත්තෙ අත්දෙකත් බැද්ගෙන.

"ඕහ් රියලි මට අනුකම්පාවට..?"
"උබ වගේ එකෙක්ගෙන් මට ඕනි අනුකම්පාවක් නෑ."

චටාස්.

"ආහ්..තමුන්.."

"තෝ ..තෝ..හිතුවද යකෝ මන් පො##යෙක් කියලා."
'මෙහෙ වරෙන් මන් උබට අද පෙන්නම් උබ දැක්ක යුගාර්ය්‍ය යි තේව් යි අතර වෙනස."

නහුතෙටම යකා ආවේස වෙලා හිටපු තේව් සේමියගෙ කට දෙපැත්තෙන් තද කල්ලා අල්ලගෙන ඇදගෙන යන්න හැදුවත් තේව්ගෙ අත ගසලා දාපු සේමිය යකඩ බාර් එකෙන් එහාපැත්තෙ තියෙන පොඩි ගැට්ටට පැන්නෙ තේව් ඇහිබැමකුත් උස්සගෙන සේමිය කරපු වැඩේ දිහා බලාගෙන ඉද්දි.

"මට අතක් තියන්න හිතන්නවත් එපා."
"මට කරදර කරන්න හැදුවොත් මෙතනින් පැනලා සුවිසයිඩ් කරගන්නවා මන්."
"තමුන් නිසා විදවනවට වඩා ඒක සැපයි මට."

"මගෙන් කන්නැතුව වරෙන් ."

"බෑ මන් එන්නැහැ ."

"වරෙන් හු#ත තොගෙ කකුල් දෙක කඩලා දාන්න කලින් බැහැපන් මෙහාට."

"කිව්වනෙ තමුන්ට සැරයක් මන් එන්නැහැ ."

"උබ කොයිවෙලාවක හරි එනවනෙ ලෑස්තිවෙලා හිටපන් මොකද මන් පලිගන්න පටන් ගන්නවා කියන්නෙ උබට ඒක දරාගන්න අමාරුවෙනවා."

තේව් කෑගහල කෑගහල ගියාට පස්සෙ ටිකවෙලාවක් යනකන් බැම්මෙන් හිටන් හිටපු සේමිය ආයෙම සැරයක් බැල්කනි එකට බැහැලා රූම් එක ඇතුළට ගියේ තේව් ඉන්න එපා කියලා හිතින් හිතන ගමන්.