RUHLAR NEDEN OLUŞUR // TOMARRY ÇEVİRİ

FİNAL

Harry huzursuzca uyuyordu. Korkunç derecede canlı ve uğursuz rüyalar, ateşli sıcaklık dalgalarıyla birlikte yuvarlanıyordu. Gözlerinin önünde  arkadaşlarının suçlayıcı yüzleri beliriyordu. Ron - kirli paçavralarla kaplı, derisinde çıbanlar ve tırnak izleri ile - ağzını açmıştı, tek bir dişi ortaya çıkmış ve öyle bir öfkeyle Harry'ye doğru koşmuştu ki tepki verecek zamanı olmamıştı. Harry kabaca yakalandığını ve pis kokulu kaygan çamurun üzerinden gölün derinliklerine sürüklendiğini hissetti.

Ve bir sonraki an Belinda'nın  kansız yüzüne baktı. Ona bakıyordu, gözleri donuk ve boştu. 

"Onu öldürdüm." dedi yavaşça.  "Yapmak zorundaydım. Kız kardeşim de bunu yapmamı söyledi."

Harry birkaç dakika boş boş ona baktı, sonra dehşet içinde aşağıya baktı. Koyu kırmızı ahşap kalasların altından yoğun bir duman yükseldi. Bağıran Barakadalardı ve acilen bir asaya ihtiyacı vardı. Asanın  cebinde olduğunu tam olarak hatırlıyordu. Onun asası, asası...

Farkındalık şimşek gibi parladı: Tom'a istediği için asasını vermişti ve Harry ona her şeyi verecekti. Sonra Claudia'yı kolundan tutup ateşten çıkarmaya çalıştı ama Claudia beklenmedik bir güçle karşılık vermeye başladı: tekmeleyerek, ısırarak ve umutsuzca direnirken, dayanılmaz sıcaklık etraflarında bir duvar gibi yükseliyordu ve bir yangın sireni uluyordu.

Harry onu kurtarmayı başaramadı. Geri çekildi ve küçük bedenini alevler hızla tüketirken cansız gözlere umutsuzca bakmaya devam etti. Boğuk bir hıçkırıkla arkasını döndü.

"Harry!"

Tom kenara çekilmiş ve bir nedenden dolayı elini ateşe uzatmıştı. Harry ona doğru koştu ve günlüğün aşağıda isten kararmış olduğunu, sanki ölüm sancıları içinde titriyormuş gibi sindiğini gördü. Aniden aralarındaki zemin çöktü ve şiddetli alevler daha da yükseldi. Tom sanki görmüyormuş gibi sıcağa doğru adımladı ve Harry çığlık attı.

Tom yanıyordu… yanıyordu ama alevlere doğru adım atmaya devam ediyordu.

“Bu benim ruhumdu, Harry. Neden ruhumu mahvettin ?"

Aşağıya bakan Harry iki kırmızı alev parçası gördü. Kendi avuçları yanıyordu.

Titreyen bir nefesle gözlerini açtı ve ışığa doğru koştu. Cildi yanıyordu, acilen suya ihtiyacı vardı ...

HAYIR. Gördüklerinin hiçbiri gerçek değildi.

Tişörtü sırtına yapışmıştı ve kalbi küt küt atıyordu. Hâlâ Slytherin yatakhanesinde olduğunu fark etmesi bir dakika sürdü ve Tom'u öldürmediğini hatırladı. Alnından soğuk terler akıyordu. Battaniye ayaklarının dibinde büyük bir topak halinde duruyordu. İki kez bu şekilde uyanmıştı, ancak bu sefer hava aydınlıktı.

Harry battaniyeyi geriye itti ve sendeleyerek ayağa kalktı. Avuç içleri terli olmasına rağmen, altın renginde parıldayan Mürver Asayı hâlâ sımsıkı tutuyordu. Bir süre ona boş boş baktı, sonra derin bir iç çekerek banyoya doğru yürüdü. En azından yara izinin kanaması durmuştu. Yüzüne soğuk su çarpan Harry bir an sonra lavaboya tutundu ve sabırla odanın gözlerinin önünde dönmeyi bırakmasını bekledi.

Anılar aralıklarla geliyordu.

Tom'un gidişinden sonra nasıl şiddetli bir mide bulantısına yakalandığını hatırladı. Onu tuvalete sarılırken bulan Abraxasın, korkudan yüzü bembeyaz olmuştu ve şifa iksiri almak için yatak odasına koşmuştu. Malfoy yarasını temiz bir bandajla sararken o kadar telaşlı, korkmuş ve öfkeli görünüyordu ki Harry ona neredeyse her şeyi anlatmıştı- yasak bir karanlık ritüel  gerçekleştirdiğini ve şimdi büyülü bir yorgunluktan acı çektiğini.