'İleride kızım olduğunda ona asla okutmayacağım yazarlar listesi yapıyorum, dinlemek ister misin?' Nil elinde kahvesiyle mutfak penceresinin pervazına oturmuştu. Bir yandan telefonuyla oynayan Seçil'i izliyor bir yandan bacağını her sinirlendiğinde...
Selam selam selam. 🌝 Şükür kavuşturana temalı bir bölümle karşınızdayım. Yorumlarınızı merakla bekliyorum. Çok öptüm ✨💖💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özgür Kentmen
Nilüfer'i öpmeyi bırakıp odadan ayrılmak dünyanın en zor şeyi gibi gelmişti. Odadan çıkınca bir süre koridordaki boy aynasında üzerimi düzelttim. Hala tenimde Nilüferin istekli dokunuşlarını hissedebiliyordum. Yüzümdeki keyifli gülüşü kontrol altına almam imkansız gibi duruyordu.
Az önce yaşadığım rüya gibi yarım saate inanmakta güçlük çekiyordum. Nilüfer bana aşık olmuştu. Nihayet, benim duygularımın da onda bir karşılığı vardı. Dünyanın en kontrollü insanı gibi görünmesine rağmen beni öperken kontrolü elden bırakıyordu. Çok tutkuluydu. Yanından asla ayrılmak istemeyeceğim kadar.
Ama maalesef, yetişkinlik hayatının dayattığı bir takım sorumluluklar yerine getirilmek zorundaydı. Az önce sahnelediğim oyunun röportajını vermek gibi. Bütün işlerimi halledip sonra tekrar Nilüfer'e kavuşacağımı düşündüğümde içim içime sığmıyordu.
Seri adımlarla aşağıya indim. Arda ve Cemre girişte beni bekliyorlardı. Onları da yanıma alarak tiyatronun çıkışına doğru yürüdüm.
Kapıdan çıkar çıkmaz üzerimizde flaşlar patladı. Yaklaşık yirmi kişiden oluşan hevesli bir kalabalık vardı. Sırayla tebriklerini iletip soruları sordular. Dekor ve tasarım ile ilgili soruları Cemre, yönetmenlikle ilgili olanları Arda yanıtlıyordu. Bense sadece övgüleri kabul edip, sıradan sorulara sıradan yanıtlar veriyordum. Zihnimi bulunduğum yerde tutmak, tekrar kuliste beni bekleyen güzeller güzeli kadına kaymasını engellemek için bir savaş halindeydim.
Oldukça rahat bir onbeş dakikanın ardından gazetecilere iyi akşamlar dileyip binanın içine geri döndük. Arda son ayarlamaları yapıp toparlanıp çıkacaktı. Cemre'yle yalnız kalmıştık.
Bana yüzünde meraklı bir ifadeyle bakarken gülümsememe engel olamadım. Hevesle gülümsememe bakıp 'Yapma!' diye haykırdı. 'Gerçekten oldu mu! Sevgili misiniz!'
Onun bu samimi heyecanına gülmeden durmak mümkün değildi. Başımı sallayarak onayladım. 'Sanırım sevgiliyiz. Sanırım sonunda başardım Cemre.'
Kardeşim ince kollarını boynuma dolayıp bana sarıldı. 'Abi çok sevindim!' diyordu. 'Asla Nil'den iyisini bulamazsın, asla!'
Ona yalancı bir sitemle bakıp 'Niye bu kadar şaşırdın küçük cadı?' diye sordum. 'Bu yaşananlara pek ihtimal vermemiş gibisin?'
Cemre keyifle gülerek omzunu silkti. 'Siz erkekler her şeyi yüzünüze gözünüze bulaştırma konusunda dünya markasısınız. Şaşırdım haliyle.'
Elimi uzatıp düz fön çekilmiş saçlarını karıştırdım. Küçük bir çığlıkla elimin altından kaçıp saçlarını düzeltmeye başladı. Ben de aklımdaki soruyu sorabilecek gücü topladım.
