Stray Kids (YN) Kıskanç Abilerim

3. Sezon 1. Bölüm

YouTube: Ailurophile Minho

Final olacağını söylemiştim ama sizlerin bu kitaba bağlılığı ve bu kitabın da benim için özel olması nedeniyle aklıma gelen fikirler doğrultusunda kitaba devam etmeye karar verdim. Ne kadar uzayacağını bilmiyorum ama zamanla anlarız.

O zaman uzun bir aradan sonra 3. Sezon'a güzel bir şekilde
Başlayalım...

Yn: Min-ji

Seungmin'in Anlatımıyla...

Ambulansın peşinden hızlıca gidiyorduk. Arabanın içi çok sessizdi fakat bu sessizlik içinde bir sürü kötü duyguyu barındırıyordu:
Öfke, özlem ve korku...

Ve öfkemizi kat kat arttıran şey trafik olmasıydı. Ambulansa yol vermek için trafik karışmıştı.

Minho: Tam zamanında, gerçekten tam zamanında!

Changbin: Oğlum yol verin ambulansa!

Minho hyung kornaya bastı, Changbin hyung ise kendi kendine söyleniyordu. Bir süre sessizlik oluştu. Arkada ağlayan Felix ve Jisung'un hıçkırık sesleri dışında...

Kısa süre sonra yol açıldı ve hemen hastaneye ulaştık. Ambulansın kapıları açıldı ve Min-ji sedye ile yavaşça çıkarıldı. Arabadan inip biz de peşlerinden ilerledik. Ama gelebileceğimiz son yer ameliyathanenin önüydü.

Alışmıştık artık sürekli hastane kapıları önünde ağlayıp sessizce beklemeye. Ama her seferinde daha da can yakıyordu sanki. Eski günlerin kıymetini bilememişiz gibi hissediriyor, sadece keşke diyebiliyorduk. Keşke... Keşke engel olabilseydim...

Jeongin daha fazla dayanamadı ve bizden destek alabilmek için göz yaşlarını silip konuştu. Silmesi pek işe yaramamıştı, yerini yeni göz yaşları dolduruyordu.

Jeongin: Bir şey olmayacak, değil mi hyung?

Bangchan hyunga yönelttiği soru hepimizi düşündürdü. Eskiden umut bağlayabiliyorduk ama şimdi... Umut bağlasam daha kötü olacak diye korkuyordum. İfadesizce beklemeli miydim?

Bangchan: Bekleyeceğiz Jeongin, bekleyip göreceğiz.

Jeongin: Neden bir şey olmayacak demiyorsun?

Bangchan hyung derin bir nefes aldı.

Bangchan: İyi olacak...

Jeongin için böyle söylemişti. Sesinden bile emin olmadığı anlaşılıyordu. Ama hepimiz buna şu anda bağlanabilirdik. Her ne kadar korksak da.

Han: Bugün benim doğum günüm.

dedi Han göz yaşlarını silerken. Ortamı mı dağıtmaya çalıştı yoksa sessizliği mi bozmak istedi emin değildim.

Han: Şimdi benim doğum günüm kardeşimin ölüm günü mü olacak?

Çok acı vericiydi. Bu söz tam olarak şu anda 8 kişinin kalbine bıçak gibi saplanmıştı. Gerçek bir ağrı vardı, gerçek bir acı. Kimse doğru cevabı bilmiyordu. Han'ın doğum günü kardeşimizin ölüm günü mü olacaktı?

Changbin: Yok, olmaz. Ben dedim bu kız çok güçlü bir kız. Ben yetiştirdim onu. Nasıl böyle bir şey mümkün olabilir ki?

Çaresizliğin tanımını soracak olsanız tam olarak bu derdim. Dünyan başıma yıkılmak üzereyken başka dünyalara destek olmak... Changbin hyung tam olarak bunu yapıyordu.