WITH EYES TO THINK (Completed)

CHAPTER 17: BIRTHDAY BLAST (Last Dance)

CHAPTER 17

LEIGHTON WAJEEH

"Now or never."

IYON ANG ibinulong ni Yuna sa akin bago niya ako itinulak kaya napalakad ako papunta sa direksiyon ni Eun-ji. Ayokong mapahiya siya sa kahihintay sa wala.

Humarap si Eun-ji sa akin na bahagya pang nagtaka. Bigla nalang akong kinabahan.

Dahil sa pagkakapako ng paningin ko sa kaniya, it seems like I saw no one except her.

Eun-ji was floating on her mustard yellow gown that creates a reflection of every single lights here in this hall. She seems like a disco light where she owns all the different colors through her sparkling dots on hers.

Up above, she had her hair braided on the left that exposes her angelic neck. And the most of the best, she really is the glowy thing in the dark where everyone praises.

Habang humahakbang papalapit sa kaniya ay mukhang nagslow-mo ang paligid.

A romantic music suddenly prevailed the place. Nakatingin lang siya sa akin habang naglalakad ako papalapit sa kaniya. And when I got to her position, I kneeled my right knee, at dahil wala akong bitbit na bulaklak, inabot ko nalang sa kaniya ang kaninang bitbit kong Fresh Milk.

Tiningnan ko muna siya bago ako nagsalita. "I-If you don't mind. Can I save the last dance for you?" I asked gently. I tried to sound romantic and I think I did it well. I just watched her as she looked down on me, waiting for her reply.

Mula sa pagtataka, ngumiti nalang siya bigla at tinulungan akong tumayo and...

...she suddenly hugged me.

I felt strange. I want to hug her back but my body didn't move as what my mind says. It's like my nerves wanted us to stay at this position for this time.

"And now, we have our debutant's last dance, Leighton Wajeeh Estrella!" the host shouted nung may bumulong sa kaniya at naghiyawan ang mga tao. I nearly forgot that we're not alone here.

Kumawala na siya sa pagkakayap sa akin. Mayamaya ay kinuha niya ang regalo ko sa kaniya. Kumuha siya doon ng isa at tinanggal ang straw sa gilid nito. Pagkatapos ay itinusok niya ito.

Nakita ko namang tuwang-tuwa siya sa regalo kong iyon. "Buti nalang may dala ka nito, kanina pa talaga ako inuuhaw kasasayaw sa entablado na 'to. Hihi," sabi niya sabay sipsip doon sa straw. Nakita ko naman ang mga namumuong pawis sa kaniyang noo kaya minabuti ko nalang na kumuha ng panyo sa bulsa ko at dinampi-dampi ko sa kaniyang mukha ng dahan-dahan para hindi masira ang make-up niya.

Mas lalong naghiyawan ang paligid.

Nakatitig nalang ako sa kaniyang mukha. Hindi ko kayang tingnan siya sa mata dahil may parang kung ano akong nararamdaman. Dumako na lamang ang aking paningin sa kaniyang mapulang labi. I gulped for how many times.

Tinapon niya bigla sa gilid ang wala ng lamang fresh milk at hinawakan ang aking kamay.

This will be the first time I would touch her hand.

Magkahawak kami ng kamay sa kaliwa, nasa bewang niya naman ang kanang kamay ko at nakalagay sa aking braso ang kaniyang kaliwang kamay. At pagkatapos ay nagsimula na kaming sumayaw ng marahan.

"Hi, I'm sorry kung na-late ako," sabi ko sa kaniya, kasabay ng paggalaw ng aming mga katawan.

"Sabi mo, hindi ka makapupunta kaya hindi na kita hinintay pa. Tsk," tugon niya.

"Papayag ba akong hindi makapunta sa party ng pangit kong kaibigan?"

"Hihi. Pangit pa rin ba ako kahit nakasuot ako nitong gown?"