WITH EYES TO THINK (Completed)

CHAPTER 37: VILLALUZ ASSEMBLY (2nd Revelation)

CHAPTER 37

HARRY JEFSOVILLE

ANG SAYA ng game!

Ewan ko. Ang gaan ng kalooban ko ngayon. Yung VR game na nilaro namin ni Drake ay parang naging sisiw nalang sa akin, though parang masakit siya sa mata na para kang mapupuwing pero hindi naman masakit.

Yes, after what happened back at Yuna's house, nakigmeet ako kay Drake para maglaro ng VR. Drake asked me before that time and we made a deal so I could not say no to him because I had sex with my girlfriend.

Deep inside of me, I find it awkward to stay more time with Yuna after what I did to her. Parang nagi-guilty ako bigla. I needed time to distract my mind before I make things clear. Sa totoo lang, I did not expect that one to happen, never. But what is done is done. We both like what happened so better play the role.

I have been thinking that whatever the result, I will take full responsibility. Yes, tama ang iniisip mo. When that happened, wala akong suot na kahit anong protection. As I said, I did not expect that to happen. And I am not the guy who brings condom with me all the time. Ang alam ko lang, purong pagmamahal ang namayani sa amin kanina kaya hindi ko na napag-isipan. I warned her two times, though, but she did not stop me. She begged me instead.

With all that flooding thoughts, bigla ko nalang naramdaman ang panginginit ng aking pisngi.

Damn!

I am overthinking too much. I admit that I am depressed that time to the point na parang wala na ako sa sariling katinuan.

I respect Yuna. I really do. Pero ewan ko! Bakit ko ba kasi iyon hinayaang mangyari? Ang bobo mo, Jef!

Napapaginipan ko lang iyon dati. Hindi ko inaakalang mangyayari iyon sa totoong buhay.

Magandang bagay na rin na nakaalis ako sa kanila nang maaga. Ayaw ko namang makita ako ni Yuna na nagsisisi ako. Yung mga mata niya kasi kanina, ibang-iba. Hindi ko mawari kung ano.

Kada segundong pag-iisip sa mga ito, ay katumbas ng malalim na paghingang ginagawa ko. This is too much for me to handle.

"Uy, Hedalgs! Ang galing mo, ah?" masiglang bati ni Drake pagkalabas namin sa VR. Habang umiinom ng soda.

VR is Virtual Room. Pero hindi naman talaga room kasi by cubicle ang paglalaro dito. One player is equivalent to one cubicle. Which is good kasi may privacy at mas nakakapokus kang maglaro kasi walang sagabal. Parang nasa gaming room ko lang ang pakiramdam.

Maraming tao sa game room. Ang manlalaro ay papasok sa isang cubicle. Wala kang kasama. Maraming cubicles sa loob mga 100 kaya ang dami namin dito!

"Ayy... sisiw lang naman yun, eh," pagmamayabang ko sa kaniya sabay agaw ng soda can at uminom mula roon. He did not resist and just gave me the can.

We are now heading to the parking lot. May dala siyang kotse at hindi ko alam kung saan niya galing 'yun. Sa pagkakaalam ko kasi, tricycle lang ang meron siya. Pero hindi naman ako nagtanong pa.

"Biruin mo, nakompleto mo yung mission in less than an hour! Parang inspirado ka yata. HAHAHAHA!" biro niya sabay tawa nang malakas.

"HAHAHAHA! Maliit na bagay," sagot ko rin sabay tawa. At ilang segundo lang ay narating na namin ang aming sasakyan.

"So, paano, uwi na tayo? May gagawin pa kasi ako," sabi niya pagbukas niya sa pintuan ng kanyang kotse.

"Sige. Ingat ka," sabi ko sa kaniya.

"Ikaw rin."

Pagkatapos nun ay umuna na siyang umalis habang ako ay papasok pa lang sa kotse. Pagkaupo ko ay agad na nakita ko ang aking phone sa gilid. Iniwan ko ito dito kanina kasi bawal raw kasi ang phone doon sa loob.