36 Letters

Letter 1

රූම් එකේ ඇද උඩට බෑග් එක විසිකරා කියලා බෑග් එකයි, කබඩ් එකයි, රූම් එකයි තුනම පිලිවෙලක් වුනා නම් එතිශ්ය තමයි ලෝකෙ පිලිවෙලටම ඉන්න කොල්ලා වෙන්නෙ. මොනාවුනත් වර්ණකුල පවුලත් එක්ක කිසිම දවසක 'පිලිවෙල' කියන වචන නොගැලපුනු නිසාම එතිශ්ය පිලිවෙලට ඉන්න එක ගැන ඒ තරම් හිතුවෙත් නැහැ. නොහිතා හිටියෙත් නැහැ.

එතිශ්ය නුවර ප්‍රසිද්ධ පිරිමි පාසලකට ඇතුලත් වෙනකොට වයස අවුරුදු දහයක්. ඉපදුනේ කුණ්ඩසාලේ වුනාට ශිෂ්‍යත්වය පාස්වෙලා නුවර ඉස්කෝලෙ යන්න ඕනි නිසාම ගෙදර අයගේ බලකිරීමට අකමැත්තෙන් වුනත් එතිශ්යට සිද්ධ වුනා නුවර බෝඩිමක නවතින්න. මුල් දවස්වල සතිය ගානෙ ගෙදර ගියත් කොල්ලාටත් නොදැනීම අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද ගෙදර යන දවස් ගාන අඩු වෙනකොට ගෙදර ගැන තියෙන හැගීමත් එතිශ්යගේ හිතෙන් ටිකෙන් ටික අඩුවෙලා ගියා.

ඒත් බෝඩිමේ ඉදලා පලවෙනි වතාවට ගෙදර යනකොටත් ගෙදරින් බෝඩිමට එනකොටත් දැනුනු පපුව හිරවෙලා යනවා වගේ හැගීම නම් එතිශ්යට තවටත් එහෙමම දැනුනා. වෙනසකට තිබුණේ මුල් දවස්වලට වඩා ඉක්මනට ඒ හැඟීම නැති වෙලා යන එක විතරයි.

අදත් ඒ වගේ දවසක්. අලුත් අවුරුද්දට ගෙදර ගිහින් ඇවිත් බෝඩිමේ ඇන්ටිටත් කටපුරා හිනාවෙලා ගෙදරින් වෙන් වෙලා එලියෙන් වෙනමම පඩිපෙලකින් යන්න තිබුණු රූම් එකට ආව එතිශ්ය පුරුදු විදිහටම බෑග් එක ඇඳ උඩට විසිකරා. ගෙදරින් එනකොට 'අද නම් රූම් එක අස්කරලා දානවා' කියලා තමන්ටම කියාගත්ත වාක්‍ය හැමදාම වගේ එතිශ්යට අමතක වෙලා.

රූම් එක පුරාම ඇස් යවලා හුස්මක් පහත දැම්ම එතිශ්ය ෆෝන් එකත් අතට අරගෙන ඇදට පැන්නා.

බස් එකේ එනකොට පොඩි නින්දක් දාන්න ඕනි නිසා ෆෝන් එක ඕෆ් කරගෙන ආවට මොකද ඔන් කරලා ටික වෙලාවකින් පෝලිමට නොටිෆිකේෂන්ස් එනකොට ගැස්සිලා ගිය එතිශ්ය ඉක්මනින් ඇඳේ වාඩිවුනා. වෙනදාට 'Dear customer,...' කියලා එන මැසේජ් එක වෙනුවට ජීවිතේට කෝල් කරලා නැති මිනිස්සුන්ගෙනුත් කෝල්ස් ඇවිත් තියෙනවා දකිද්දි නොදැනීම එතිශ්යගේ නලල රැලි වුනා.

පැයකට, පැය එකහමාරකට ෆෝන් එක ඕෆ් කරලා තිබුණු ටිකට වුනේ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරිවුණු එතිශ්ය අන්තිමට මිස්වුනු කෝල් එකේ නම්බ එකට කෝල් බැක් කරේ දෙපාරක් හිතන්නෙ නැතුව.