"නම මොකක්ද?"
ඒ වෙනකම්ම එයා වැඩ කරන ඩේ කෙයා එකේ ඉන්න ඇස් පේන්නෙ නැති දෙමව්පියෝ නැති ළමයෙක් ගැනයි ඊටපස්සෙ ඒ ළමයාව බලාගන්න එයාගේ අයියා ගැනයි කියවන අක්කා දිහා බලාගෙන හිටිය එතිශ්ය අතේ තිබුණ ස්ප්‍රයිට් කෑන් එක බෙඩ් සයිඩ් ටේබල් එක උඩ තියන ගමන් ඇහුවේ අක්කා අතේ තියෙන වයින් වීදුරුව දිහාත් බලන්න අමතක නොකර. කොහෙද ඉතින් හෙට ස්කොලෙ යන්නම ඕන දවසක් වුනානේ. ඒත් දැන් දැන් වයින් එක දකින වාරයක් ගානේ අදාලම නැති කළු ඇස් දෙකක් ඔලුවට එද්දි එතිශ්යගේ අත ඉබේටම ගියේ දණහිසට. හෙට ඇවිදින්න පුලුවන් වෙයිද කියලත් කොල්ලට සැකයි.
"චූටිගේ නමද අයියාගේ නමද?"
අක්කා අහනකොට කටකොනකින් හිනාවුණු එතිශ්ය ඇදේ නිදාගෙන ඉන්න කෙනුල් දිහාත් යන්තමට බලලා බැලුවේ එයාගේ මේසෙ ලග පුටුවේ වාඩිවෙලා ඉන්න අක්කා දිහා. අක්කා වුනත් බෝඩිමට කෙල්ලො එක්කගෙන එන එක බෝඩිමේ ඇන්ටි සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කරලා තිබුණත් රෑ නවයෙන් පස්සෙ සමහර දවස්වලට කෙනුල් එක්ක බෝඩිමට එන එක එතිශ්යගේ අක්කාට දැන් පුරුද්දක්වෙලා. වෙලාව බලලාම වගේ වැව රවුමෙදි කෝල් එක ආවෙත් අක්කාගෙන්ම තමයි.
"වටේ යන්න ඕන්නෑනේ බන් අක්කෙ. මෙච්චර වෙලා පොඩි කෙල්ල ගැන කියනවාට වඩා කියෙව්වෙ කෙල්ලගේ අයියා ගැනනේ."
එතිශ්ය කියනකොට එක හුස්මට වයින් වීදුරුව හිස් කරපු කෙල්ල වීදුරුව සද්දෙන් මේසෙ උඩින් තිව්වෙ කෙනුල් නිදි කියලාවත් මතක නැති ගානට.
"අකේත්ය"
"කැමතිද?"
එතිශ්ය අහනකොට ඇස් ලොකු කරලා එතිශ්ය දිහා බැලුව කෙල්ල ඉක්මනට වෙන පැත්තක් බලාගත්තා.
"එමාෂා"
"ම්.."
එතිශ්ය නමින් කතා කරන්නේ කතාව සීරියස් නම් විතරයි කියලා දන්න එමාශා යන්තමට මිමිණුවත් උත්තරයක් දෙන්න ගියේ නෑ. පොඩි එකෙක්ගෙන් උත්තරයක් ගන්න එක මීට වඩා ලේසි කියලා එතිශ්යට හිතෙන්නෙ මේ වගේ වෙලාවට තමයි.
YOU ARE READING
36 Letters
General Fiction"තමුසෙට කතා කරන විදිහ කවුරුත් උගන්වලා නෑ වගේ." හොස්පිටල් එකක් ඇතුලෙ අහම්බෙන් දැක්ක මනුස්සයෙක්ව දවස් ගානක් ඇතුලත ප්‍රතිවිරුද්ධ වොලිබෝල් ටීම් එකේ දකිනකොට එතිශ්ය වර්ණකුලට ඒ මනුස්සයාව මතක තියේවිද? "තමුසේ ඔය හන්ගගත්ත එකාගෙන් අහපන්! අවුරුදු හතකට කලිනුත්...
