සෑහෙන වෙලාවකට පස්සෙ දෙහාරගෙන් ඇස් අහකට ගත්ත එතිශ්ය පහලින් පේන නුවර දිහා බැලුවේ මූණෙ යන්තමට ඇදුනු හිනාවක් එක්ක. කියන්න නොතේරෙන මොකක්දෝ හැගීමක් ඒ ඇස් ඇතුලෙ හිරවෙලා. දෙහාරගෙ ඇහිබැමි එකටවෙන තරමටම එතිශ්යගෙ හිනාවෙ තියෙන්නෙ සන්සුන් පෙනුමක්. දෙහාර බලාපොරොත්තු වුනේ මෙහෙම දෙයක් නෙවෙයි.
"ගවේශ්"
"ඒක හරි පුදුමයි බං."
නිහඬතාවය බිදලා දෙහාර එයාගෙ නම කියද්දි එතිශ්ය කිව්වෙ තව ටිකක් අත්වැටට බරවෙලා සන්සුන් විදිහට. දෙහාරත් එහෙමම අත් වැටට බර වුනේ එතිශ්යට කන්ටිනිව් කරගෙන යන්න නොකියා කියන ගමන්.
"අපි කැමති මිනිස්සු වෙන මිනිස්සුන්ට කැමති වෙද්දි. අපේ කැමැත්තක් නැති මිනිස්සු අපිට කැමති වෙනවා. බලාගෙන යනකොට දෙන්නෙක් එකිනෙකාට කැමති වෙන එකත් වෙන්නෙ මාරම කලාතුරකින් නේ."
"උඹ කාටහරි කැමතිද?"
දෙහාර එතිශ්ය දිහා නොබලම අහනකොට එතිශ්ය කලින් මූණෙ ඇදුනු හිනාවත් එක්ක එහෙමම ටිකවෙලාවක් පහල බලාගෙන හිටියා. සමහරවිට එයා කියන්න යන දේ වැරදි ඇති. ඒත් මේ දේ.. ඒක කොල්ලාට කොහොමත් පැත්තක් ගන්න බැරි දෙයක්.
"උඹ එමාශාව දන්නවාද? ඩේ කෙයා එකේ වැඩ කරන ම්.. චූටිව බලාගන්න කෙනා."
"මම දවසක් දැක්කා උඹ එයාව ගන්න ඩේ කෙයා එක ලගට ආවා. ඉතින් උඹ කැමති මිස් එමාශාට ද?"
අත්වැට උඩ තියාගෙන ඉන්න අත් දෙක එකට පටලගන්න ගමන් දෙහාර එතිශ්ය ඇහුව දේට ආපස්සට ප්‍රශ්නයක්ම ඇහුවෙ වැරදිලාවත් කොල්ලා දිහා නොබලන්න පරිස්සම් වෙන ගමන්. ඇත්ත. අපි කැමති මිනිස්සු වෙන අයට කැමතියි. ඒක වැරැද්දක් නෙවෙයි. හරිම සාමාන්‍ය දෙයක්.
"මිස් එමාශා ලස්සනයි. සාමාන්‍ය ලස්සනක්මත් නෙවෙයි ඒක. ඒ වුනාට උඹෙත් කියන්න තරම් අවුලක් නෑනෙ. කලින් කිව්ව දේවල් එක්ක.. ම්.. රිජෙක්ට් වුනාද?"
එතිශ්යගෙන් උත්තරයක් නැති තැන කියාගෙන ගිය දෙහාර යන්තමට ඔලුව හරවලා එතිශ්ය දිහා බැලුවා. ඒ වෙනකොටත් දෙහාර දිහා බලාගෙන හිටිය එතිශ්යගෙ පෙනුම කොල්ලා කීයටවත් බලාපොරොත්තු වුනු දෙයක් නෙවෙයි. එතිශ්ය දෙහාරගෙ උඩ ඉදන් පහලට බලලා ආය ඇස් දිහා බලලා කට කොනකින් හිනාවෙලා අහක බලාගත්ත විදිහට එකට පැටලිලා තිබුණු දෙහාරගෙ අත් තවත් එකට තදවුනේ ඉබේමයි.
YOU ARE READING
36 Letters
General Fiction"තමුසෙට කතා කරන විදිහ කවුරුත් උගන්වලා නෑ වගේ." හොස්පිටල් එකක් ඇතුලෙ අහම්බෙන් දැක්ක මනුස්සයෙක්ව දවස් ගානක් ඇතුලත ප්‍රතිවිරුද්ධ වොලිබෝල් ටීම් එකේ දකිනකොට එතිශ්ය වර්ණකුලට ඒ මනුස්සයාව මතක තියේවිද? "තමුසේ ඔය හන්ගගත්ත එකාගෙන් අහපන්! අවුරුදු හතකට කලිනුත්...
