Wolf

Samotny Wilk

Od wieczoru filmowego minęły trzy dni. Trzy dni od chwili, gdy Soap ostatni raz widział Ducha. I niezależnie od tego, jak bardzo Soap próbuje go wyśledzić, Duch zawsze wydaje się być poza zasięgiem.

Jedynym powodem, dla którego Soap wie, że Ghost nadal jest w bazie, jest wycie, które słyszy każdej nocy. Jasne, większość może zignorować to, jak blisko to brzmi, biorąc pod uwagę, że baza jest otoczona dużym lasem, ale Soap wie, że to Duch wydaje te smutne wycie.

Ale choć bardzo się stara, po prostu nie może ustalić lokalizacji Ducha i zapytać, czy wszystko w porządku.

Dlaczego ten skurwiel musi być taki nieuchwytny.

Soap wie, że Duch próbuje go unikać, wydaje się, że unika wszystkich. Ale za cholerę Soap nie może zrozumieć dlaczego.

Może wieczór filmowy o wilkołakach był zbyt wczesnym żartem.

Ale z pewnością nie był to taki zły pomysł. Filmy o wilkołakach mogą być tandetne i zbyt dramatyczne, ale Ghost nie wziąłby sobie do serca wszystkiego, co obejrzeli, prawda?

Z drugiej strony… połowa tych filmów kończy się zabiciem wilkołaka. Podkreślanie idei, że są to zabójcze potwory…

Dodajmy do tego fakt, że Ghost od pierwszego dnia wyrażał niechęć do swojej likantropii… i wydawał się dość wstrząśnięty ogonem, który przypadkowo przywołał podczas rozmowy… Ghost prawdopodobnie wziął sobie te filmy do serca…

Właśnie dlatego Soapowi nie podoba się hollywoodzkie przedstawienie wilkołaków.

Wieczór filmowy o wilkołaku był gównianym pomysłem.

Soap musi znaleźć Ducha. Teraz.

Zaczął już szukać Brytyjczyka mierzącego 6 stóp 4 cm, ponieważ wszyscy oprócz niego zebrali się na polu treningowym. W końcu spotkałem księcia Cadenę.

To z pewnością trochę ekscentryczny facet, którego wiedza o wilkołakach dorównuje wiedzy Soapa. Chociaż zdecydowanie mają Soapa w wiedzy na temat psiego zachowania.

Po dziesięciu minutach, gdy Duke mówił o różnicach między wilkami europejskimi i amerykańskimi, zauważono nieobecność Ghosta.

Więc Price wysłał Soapa, żeby go szukał. Myśląc, że Szkot będzie miał łatwiej ze względu na ich bliskie relacje.

Problem w tym, że nie ma on łatwego życia.

Soap sprawdził pokój Ducha, stołówkę, budy, w których przebywa Riley, ławki dla palących, przy których rozmawiają do późna w nocy, kiedy żadne z nich nie może spać. Ale nigdzie nie można znaleźć Ducha.

Zostało tylko jedno miejsce, w którym Soap nie zaglądał. Miejsce na skraju bazy, w którym leży zepsuty jeep.

Jest tam odkąd 141 przybyło do tej bazy i prawdopodobnie będzie tam po nich. Powód jego obecności jest niejasny, coś w tym jest, że przynosi szczęście. A może to było dobre pieprzenie…

Tak czy inaczej, jest to miejsce częściowo zajęte przez Ducha. Tylko Soap i Roach mogli zajmować miejsce obok niego, a Soap zdecydowanie zbyt często korzystał z tego przywileju.

Rzeczywiście, Soap znajduje Ducha na przednim siedzeniu. Oczy zamknięte, ciało zgarbione nad kierownicą. Soap widzi, jak jego klatka piersiowa unosi się i opada, ale nie słyszy oddechu, więc można śmiało powiedzieć, że Duch nie śpi.

„Odejdź, Soap” – szepcze szorstki głos Ghosta z jego pochylonej pozycji.

„Wiedziałem, że powinienem był odłożyć mycie włosów na jutro” – Soap próbuje poprawić nastrój Ducha.