Jeon [JİKOOK]

[26]

♧

"Hanwool baban,beni affet mi yani?"

Çatalı batırdığı peyniri eşinin ağzına uzatırken sordu Jungkook,aralarında olan kahvaltı tepsisini ima ederek.

Jimin,bağdaş kurmuş bir yandan oğlunu emzirirken diğer yandan onun gibi bağdaş kurmuş şekilde karşısına oturmuş ona kahvaltı yediren eşine ağzındaki lokmayla gülümsedi.

Alfa,eşinin ağzındakini bitirdikten sonra -galiba lokmayı üst üste yedirmişti- konuşacağını anlayıp aynı çatalla ağzına ağzına bir domates dilimi attı.

"Annem anlıktır Kook.." tıslamaya benzer bir sesle cümlesi kesildi.Başını eğip refleks olarak parmakları arasındaki göğsünü oğlunun hırçın tavırlarından kurtardı.

Jeongsan,yan olan başını çevirip ona kamaşmış iri badem gözleriyle alttan alttan bakarken aslında küçük bir özür diliyordu.

Parmaklarıyla yumuşak tenini yönlendirip göğüs ucuna baktı omega,hafif bir kızarıklık vardı ama alıştığı için ses etmedi ve oğlunun küçük çenesine süt damlatan tomurcuğu tekrar ince dudakların arasına bıraktı.

Küçük alfa sevinçle karnını doyururken teşekkür etmek amaçlı tombul elinin avucunu annesinin göğsünde gezindirerek okşadı.

Jimin,başını kaldırıp alfaya baktı.Jungkook'un kitlenmiş gibi göğsüne baktığını gördüğünde dudaklarını birbirine bastırdı.

Oda özlemişti,neredeyse saatlik rutin haline gelmiş fantezilerini.

Eşinin ilgisi dağıtmak ve odağını bozmak için damağını şaklattı.

"..ne demiştim en son,hah!Evet,annem anlık bir insan.."

Jungkook,omegasının sesiyle irkilerek ona baktığında Jimin göz kırpıp konuşmaya devam etti.

Yutkunarak başını salladı uzun beden.

"..siniri,heyecanı,öfkesi,kıskançlığı hatta nefret ve kini bile anlıktır.Birkaç dakika veya saat sürer.Hatta bunu karşı tarafa gösterdikten hemen sonra bile biter."

Anladığını belli edercesine başını sallayıp,reçel sürülmüş kızartılmış ekmeği eşinin dudaklarına uzatarak konuştu.

"Duru bir kalbi var,diyorsun."

Jimin,beklemeden başını ard arda sallayarak ısırıl aldığı reçelli ekmeği çiğnedi.

"Benim annem bir melek." tebessüm ederek konuştuğunda Jungkook gülümsedi.

Bay Hanwool'un eşsiz bir kalbe sahip olduğunu biliyordu.Bunu çoğu zaman görmüştü.Ona karşı ekşi bir şeker olsada sonuçta şekerdi.

"Ah bu arada Jungkook.." omeganın tınısındaki endişe hissiyle anlamsızca ona baktı alfa.Kaşları kontrolsüzce çatılmıştı.

"..Sunmin babam durumu bilmiyor ve öğrenmesi gerekiyor.Bizden duyması en iyisi aksi taktirde meydadan ya da başka birinden duyarsa yapıcı tarafı oldukça yıkıcı olabilir."

Duyduklarıyla tüm vücudu gevşedi alfanın.Yüzü,elleri,hatta bacakları.Belkide en korktuğu konu buydu.

Bay Sunmin'in her bakımdan çok iyi bir alfa olduğunu biliyordu.Özellikle babalık bakımından kimse onunla yarışamazdı.

Şansına..böyle harikulade bir alfa eşinin babasıydı.

♧

"Ben şunu mutfağa bırakayım."