Jeon [JİKOOK]

[10]

♧

Önden ilerlerken odaya girdiklerinde arkasından gelen eşine ne söyleyeceğini düşünüyordu Jungkook.

Bugün yaptığı doğru değildi ama yapmasaydı dedesi her şekilde öğrenir daha fazlasını yapardı.

Jimin'i o kadar sinirliyken -haklı olarak- ikna edemezdi,bu yüzden onu eve getirmek için Jeongsan'ı yani zayıf noktasını kullandı.

Acımasızcaydı.Bunu kabul ediyordu,eşinin sinirini ve sözlerini hakkediyordu.

İçeri girdiklerinde çalan telefonun melodisiyle Jimin yatakta uyuyan oğluna bakarken ellerini gözlerine götürdüğünü gördü,hızlıca sephanın üzerindeki telefonunu sessize aldı.

Yemeğe inen her aile ferdi,telefonunu yanına alamazdı.Yemeğe saygısızlıktı.

Eşinin uyanmaya hazırlanan oğlunun yanına geçtiğini gördüğünde sessize aldığı telefonunu açtı.

"Baba~"

Neşeyle konuştuğunda karşı taraf aynı şekilde ona cevap vermiş sevinçle kıkırdamasını sağlamıştı.

"Biz iyiyiz baba.Siz nasılsınız,benim güçlü kocaman alfa babam nasıl~"

Jeongsan'ın sesinden uyanamaması için balkon kapısını açıp ona imrenerek bakan kocasını arkasında bıraktı.

Jungkook,Jimin'in ailesine çok imreniyordu.Hayalindeki aile modeliydi.Samimi,sıcak,eğlenceli,güvenli.

Yüzündeki buruk gülümsemeyle mırıltılar çıkaran oğlunun yanağını okşadı.O an fark etmişti Jeongsan'ın yanaklarındaki küçük kısa kırmızı çizgileri.

Kendini iyice kötü hissederken eğilip iki tombul yanağa öpücük kondurdu.Bakışları balkona kayarken eşinin önünü göremeyecek şekilde güldüğünü gördü,elinde olmadan tebessüm etti.

'Keşke benimde kısa bir süre bile olsa iyi hissettirecek bir ailem olsa.'

Jimin,öyle güzel ve içten gülüyordu ki,sanki bugün yaşanan şeyleri o yaşamamış gibiydi.Saatlerce ağlamamış gibi gülüyordu.

Oda böyle olsun istiyordu,yaşadığı baskı ve şekillenme içerisinde mutlu olmak istiyordu.

Jimin onu mutlu edebilirdi ama o buna izin vermiyordu,hem yaptıklarıyla hem yapmadıklarıyla.

Balkon kapısının kapanma sesiyle düşüncelerinden sıyrılırken omega düz ifadesiyle yatağa oturup ayakkabılarını çıkardı ardından uzandı.Jeongsan'ı rahatsız etmeden kendine çekip sarıldı,gözlerini kapattıp bebeğinin hafiften hissedilen Vanilya kokusuyla huzurlu hissetti.

Jungkook,öylece kalakalırken kendini kötü hissetmişti,gözleri dolmak için yanmaya başlarken o 'alfalar ağlamaz' algısıyla büyüyen biri olarak Jimin'i tanıdığından beri her an ağlamaya hazır bir alfa olmuştu.

Jimin'i her an kaybedebileceği,üzdüğü,mutlu edemediği ve istediği hayatı ona veremediği için ağlamak istiyordu.

Bazen ona olan aşkının hakkını veremediğini düşünüyordu 'aşık biri böyle mi yapar?' diyordu.

Elinde olan birşey yoktu,şuanlık.