Beneath His Cruelty (COMPLETE ✅)

32

Chapter 32 - I Feel Empty

Hikari Pov

THE sun was so bright today. Nagpapahiwatig ng bagong pag-asa sa buhay ng mga tao. Hindi ko maiwasang maalala ang mga nangyayari sa araw na iyun at hindi ko rin makalimutan ang huling pagkikita namin ni Valerious.

Ilang sandali rin bago ko naisipang gumayak na dahil may pupuntahan pa ako.Pupunta na ako kay Valerious, at hindi na ako makapaghintay pang makita siya.

Sa totoo lang, gusto ko nang gawin ito kahapon nang hinuli siya ng pulis, pero pinigilan ako ni Cheska. Sinabi niya sa akin na huwag mag-alala at maayos ang kalagayan ni Valerious. Pinakiusapan niya akong magtiwala kay Valerious at sa kanya. Sabi rin ni Cheska na kailangan kong magpahinga, kahit pampatulog lang, bago ako pumunta sa kanya dahil sigurado siya na ganun din ang sasabihin sa akin ni Valerious.

Sinunod ko ito kahit medyo labag sa loob ko.Pero dahil nga ngayon na ang araw na kikitain kona si valerious ay hindi na akong mapakapag hintay pa, gusto kong makita ang mukha niya at gusto ko siyang mayakap.

Nang makarating ako sa labas ng Police station ay hindi ko maiwasang kabahan. Pinagluto ko rin ito at tinimplahan ng kape na alam kong hilig niya. Huminga muna ako ng malalim bago tumungo sa loob.

"Good morning ma'am," bungad sakin ng isang matandang pulis na tumayo pa sa kinauupuan pwesto nitong maliit na office niya.

"Good afternoon, po." pag tatama ko dahil sakto alas dose na. Napansin kong nagulat siya sa sinabi ko at napangiti kalaunan, kumamot pa ito sa batok niya sa hiya.

"Oo nga po pala, afternoon na. Nandito po ba kayo kay Sir, Valerious Alistair Salavatore ma'm?" pag iiba nito ng usapan.

"Opo. Gusto ko siyang makita."

"Hali po kayo ma'm at ihahatid ko kayo roon." pag agda niya sakin na itinugon ko naman. Nagpasalamat ako ng makarating na kami roon.

Nakita kong nasa loob si valerious sa isang maliit na selda habang nakayuko at nakaupo sa sahig. Naawa ako sa kalagayan niya, ayaw ko siyang nakikitang ganon. Nakita kong binubuksan ni mamang police ang kandado upang makalabas siya.

Blanko ang mukha nito,magulo ang buhok at maluwag ang necktie niya ng makita ko ang kabuuan niya sa pag angat ng tingin niya sakin. Nginitian ko siya para malaman niyang hindi ako galit ayaw kong mag-isip siya ng galit ako sa kaniya.

"Sige po ma'm maiwan ko na kayo ng makapagusap kayo ni sir." saad ng police.

"Maraming salamat po sir." nginitian lang ako ng police saka na siya umalis.

Nabaling agad ang tingin ko kay valerious na papalabas at nakaposas, akala ko ay hindi niya ako papansinin pero nagulat ako ng bigla niyang nilusot ang braso niya sakin dahil nakaposas nga ito at niyakap ako.

"I miss you so, so much hikari." paos na wika niya sakin. May kung anong tinik ang tumusok sa dibdib ko  nang marinig ko yon kay valerious. Niyakap ko nalang ito ng mahigpit dahil ito rin naman ang hinahantay ko simula kahapon pa.

"Valerious, i-im sor--" napatigil ang sasabihin ko ng magsalita siya.

"Don't. Please don't say that, you done nothing wrong. Sabi ko naman sa'yo diba,na huwag mo akong kaawaan, I deserved this hikari." umiiling ako bilang responde sa sinabi niya.

Hindi totoo yon, alam kong kung saan titignan ay parehas lang kaming biktima rito. Napaitlag ako ng kumalas na siya sa pagkayakap sakin. Hinawakan niya ang kamay ko papunta sa upuan at lamesa sa di kalayuan. He offers a chair for me kaya umupo na ako ng walang angal, siya'y umupo narin at kaharap ko siya ngayon. Kita ko sa kaniya ang pagsisisi sakaniyang mga mata and he's trying not to cry in front of  me. I can feel that he's holding his tears napasabunot ito sa buhok niya saka tumingin sa akin.

"Kahit saan mo tignan hikari ay mali parin ang ginawa ko, I-I killed your family so brutally. Ni-hindi ko man lang inalam ang totoong dahilan kung ano ba talaga ang hinantungan ng lahat. Kung bakit ako nagpadalos dalos nalang bigla dahil sa galit ko na patayin ang buong pamilya mo. I really do not deserve you hikari."   he hold my hands and kissed it, my tears are not holding back at umagos to bigla.

Totoong malaki ang kasalanan sakin ni valerious dahil kinuha niya sakin ang pamilya ko, but I understand pero hindi ko parin kayang kalimutan ang lahat. Ayokong ganito ang pagkilita namin ngayon kaya humiwalay ako sa pagkahawak sakaniya at pinunasan ang mga luha ko.

I smile to him bitterly, nilapag ko rin ang dala dala kong paper bag sa mesa at nakita kung medyo nagulat siya sa ginawa ko at kumunot din ang mga kilay nito saglit.

"I made you a sandwich and some iced coffee, i hope you like it." saka ko siya pinasadahan ng ngiti.

"You don't have to d--" Pinutol ko na ang sasabihin niya.

"Please. Eat it, for me, Valerious." I said to him with a pleasing hand. I hear him chuckled and that makes my heart flutter. Agad niya itong kinuha pagkasabi ko,  saka kumgat agad sa sandwich na ginawa ko.

"So, how is it?" I asked.

"It tastes amazing, I can just eat this all day," he said, making me blush, and that really made my day.

"How about you? Please tell me you ate before you came here, tell me you ate properly"  sabi niya na puno ng pangangamba sa kanyang boses. Ngumiti ako sa kanya at umiling ng dalawang beses.

"Oo, kumain ako, huwag kang mag-alala," sinungaling ako. Hindi ako makakain; wala akong gana.

"That relieved me, thank you for taking care of yourself for me, my wife." he then kissed the back of my hand at saka siya nag patuloy sa pagkain niya.

Gustong gusto ko kapag tinatawag niya akong asawa niya, hinding hindi ko iyon makakalimutan ang malambing na tono niya kapag sinasabi niya iyon sakin.

I almost forgot na ngayon ko narin pala pipirmahan ang annulment namin, pupunta rito si Samm para sa mga dukomentong iyon.Ilang oras o minuto nalang ay hindi kona siya asawa, i feel. . . Empty whenever i think of that.

To be continued. . . . . .