គូដណ្ដឹងខ្ញុំជាព្រាននារី (ចប់)

20

ពីរខែបានកន្លងផុតទៅ។ រយៈពេលកន្លងមកនេះរាងក្រាស់ព្យាយាមរកវិធីនៅក្បែរនិងយកចិត្តរាងតូចជានិច្ចក៏ប៉ុន្តែហាក់មិនបានផលទាល់តែសោះព្រោះ Beomgyu ព្យាយាមគេចវេសនិងបដិសេធទង្វេីល្អរបស់ Yeonjun រហូត។

ការិយាល័យ

Beomgyu អង្គុយពិនិត្យឯកសារយ៉ាងលន្លង់លន្លោច ភ្លាមនោះសម្លេងគោះទ្វារស្រាប់តែបន្លឺឡេីងដែលដាស់រាងតូចឲ្យស្វាង និងប្រញាប់ក្រឡេកទៅកាន់មាត់ទ្វារ។

"អញ្ជើញចូល!" Beomgyu អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតចូលមកខាងក្នុង។

រូបរាងស្រស់ស្អាតនិងស៊ីវិល័យរបស់ Maria បានបង្ហាញឡេីង។ ទឹកមុខស្រស់ស្រាយរបស់នាងប្រែជាក្រម៉ូវមួយប៉ព្រិចភ្នែកនៅពេលមិនឃេីញវត្តមានរបស់ Yeonjun។

"បងJun ទៅណាបាត់ហើយ?" នាងចោទសួរទៅកាន់ Beomgyu ដែលកំពុងមេីលមកកាន់នាង។

"គេមានធុរៈនៅខាងក្រៅ!" Beomgyu ប្រាប់តាមអ្វីដែលគេដឹង ព្រោះបានឮមកថាគេមានណាត់ជាមួយនរណាម្នាក់។

"ចុះគាត់មានប្រាប់ថាគាត់ទៅកន្លែងណាដែរទេ?" Maria សួរបន្ថែមក្នុងបំណងទៅតាម។

"មិនដឹងទេ!" Beomgyu តបបែបហីៗ ហើយងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងការងាររបស់ខ្លួនវិញ។

"មិនដឹងឬមិនចង់ប្រាប់ឲ្យប្រាកដ?" Maria ពេបមាត់បន្តិច ហើយបម្រុងត្រឡប់ទៅវិញ តែក៏ត្រូវស្កុបនៅពេលឮប្រយោគរបស់ Beomgyu ។

"នាងមានសិទ្ធិអីដែលត្រូវដឹងពីអនាគតប្ដីរបស់ខ្ញុំ? ល្មមឈប់តោងទាមគេបានហេីយ!"

Maria ក្ដៅឆេវនៅពេលដែលឮបែបនេះ។ នាងមិននឹកស្មានទាល់តែសោះថា Beomgyu ហ៊ានបោះពាក្យសម្ដីបែបនេះមកកាន់នាង។ ខំគិតថាស្លូតបូត ប៉ុន្តែញ៉ែតៗមិនធម្មតា។

"នេះឯង!!" Maria ក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែន ហើយសម្លក់មុខ Beomgyu ដោយក្រសែភ្នែកខឹងសម្បារ។

"ល្មមទៅវិញបានហេីយ ឃេីញមុខនាង ខ្ញុំធ្វេីការមិនចេញទេ!" Beomgyu លេីកចិញ្ចេីមនិងញាក់ស្មាបន្តិចធ្វេីឲ្យ Maria កាន់តែក្ដៅមួយកម្រិតទៀត ក៏ប៉ុន្តែគ្មានសិទ្ធិធ្វើអ្វីបាន។

"ផ្ញើទុកសិនចុះ!"

"កុំភ្លេចមកយកវិញផង!" Beomgyu បង្ហាញទឹកមុខដែលឌឺបំផុត ធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតសែនគ្រឺតខ្នាញ់។