maniac ✓

23 : o'nun davranışları

···

Jisung, sarılma daha fazla uzamadan Seungmin'den ayrılarak geriye yaslanmıştı. Kazağının kollarını çekiştirerek gözyaşlarını silmiş, duygusuz ruh hâlini yüzüne de yansıtmıştı.

Nefesi sıkışıyordu, soluk borusundan geçiyor ancak akciğerlerine ulaşamıyordu sanki. Göğsünün orada bir yerlerde tıkanıyordu.

Kendisi de benzer bir durumdaydı. Doktoruna ulaşan uzun koridorda ilerliyor, kapalı kapıya geldiğinde ya öylece kalıyor ya da geri dönüyordu.

Dayanılamaz derecede acı vericiydi iki durum da fakat nefes alamamanın o an daha ağır gelmesiyle izin alarak lavaboya ilerledi.

Seungmin bir sorun olmadığını teyit ettikten sonra Jisung'u bırakıp gitmişti. O da ellerini mermere yaslayıp hızlıca nefes almaya çalıştı.

Bitik durumdaydı, kendi yazdığı kitabın son noktasının bir başkası tarafından konulmasıydı bu kadar etkilenmesine sebep olan.

Elinde olsa sonsuza kadar yaşayabileceği mutlu hayatı aniden bitmişti. Gençliğini hırsız ünvanıyla psikologlarda sürünerek geçirmek istemezdi tabii ki ama doktoruyla olduğu sürece gözardı ederdi.

Titreyen elleriyle musluğu çevirip avcuna aldığı suyu yüzüne çarptı. Birden çok kez yaptı bunu, gözüne kaçan suyu umursamayacak kadar çok.

Hiçbir şey olmamış gibi bolca kâğıt havlu koparıp yüzünü kuruttu. Bir başkası bu hâlini görse normal bir gencin abartılı tavırları olduğunu düşünürdü. Kendisi de öyle olmasını dilerdi lakin Minho'dan sonra normal olmamak daha cazip gelmişti.

Lee Minho diye geçirdi aklından, hiç tatmadığı duyguları ona yaşatan isimdi bu. Belki farkında değildi ama hisleri yalan söylemiyordu, yanında hem mutlu olup hem gözyaşlarına boğulurken rahat olduğu tek kişi hiç şüphesiz doktoruydu.

Kapının art arda tıklatılıp adının seslenilmesiyle kendine gelebilmişti. Cevap veremeyeceğinin bilinciyle iyi olduğunu söylemişti fakat fısıldamış gibi çıkan sesi karşı tarafa ulaşmamıştı tahmin ettiği gibi.

Daha fazla dayanamadan kapıyı açan Seungmin ile göz göze geldiklerinde endişelendiğini gözlerinden okuyabilmişti. Korkuttuğu için özür dilemek adına eğildi.

"Bir şeyim yok," dedi kısaca, sesinin titremesine engel olamamıştı dudaklarından dökülen bu üç kelimede dahi. Aldığı olumlu jestlerden sonra tekrar oturma odasına dönüp dizlerini kendine çekerek oturmuştu.

Her geçen saniyeyi hissedebiliyordu. Eskiden fark bile etmediği dakikaları tamamlamaya başlamıştı. Zihnini ele geçiren düşüncelere engel olamıyordu.

Hiçbir şeyi kontrol edemiyordu.

Bir, iki, üç ve dört. Nefes al, Jisung. Bir, iki, üç ve dört. Nefes ver, Jisung.

Annesinin sesi yankılanmaya başlamıştı kulaklarında. Bu cümleleri hiçbir zaman sarf etmese de onun emir veren ses tonunu işitiyordu.

Nefesini düzene soktuğunda hayatının da düzelmeyeceğini bilse de bunun için çabaladı.

···

"Psikolog olan sensin ve benden mi yardım istiyorsun?"

Changbin kahkahalara boğulurken Minho ona göz devirdi. Omzuna küçük bir yumruk atarken çenesinden kavradığı arkadaşının yüzünü yüzüne yaklaştırdı.

"O zaman niye geldin?" dedi soğuk ses tonuyla. Changbin buna karşılık yanaklarından tutup dudaklarının büzülmesine sebep olmuştu. Yüzünü uzaklaştırıp daha büyük bir kahkaha kopardı.

"Çok tatlısın, Lee. Yemek için geldim ben."

Kıkırdayarak bileğinden çekip kendinden uzaklaştırdığı arkadaşı aklına Jisung'u getirmişti yine.

Fazla kafasına takmadan başını sağa eğip yanaklarını şişirmiş, aynı zamanda alt dudağını büzmüştü.

"Tatlı mıyım?" diye sorduktan sonra bunun da Jisung'un bulaştırdığı bir huy olduğunu hatırlayarak yüz ifadesini bozmuş ancak Changbin'in ilgisini çoktan çekmişti.

"Bir daha yap!" Olumsuz anlamda başını salladı. "Olmaz, bırakalım şamatayı."

Daha fazla direnmek isteyen arkadaşının omzundan iterek koltuğa oturtmuştu. İçten içe bir hastasından bu kadar etkilendiği için kendine kızıyordu.

···

Bu kadar kısa bir bölümü erken atıyorum ve yetersiz geleceğinin farkındayım.

Bir sonraki bölümde Jisung'un durumunu gün gün yazmayı planlıyorum, ondan sonraki bölüm de Minho için aynısı olacak. Bayağı uzun olurlar tahminimce.

(Üst paragrafta kastettiğim şey üç noktadan sonra Jisung için cuma günüyse Minho için de aynı şekilde ilerleyecek. Zaman atlamaları da yapabilirim çünkü iç karmaşalarını yansıtmak benim için daha önemli.)

Umarım beğenmişsinizdir, okuduğunuz için teşekkür ederim 💘