SESSİZ ÇIĞLIĞIM

FİNAL

Keyifli okumalar diliyorum

17 gün sonra

Bu gün bu evde son günümdü terapiler hiç bir işe yaramamıştı. Gece yarısı babamın yardımıyla bu evden bu şehirden bu ülkeden kurtuluyordum. Üstümü giyinip defter ve kalemi yanıma alıp odadan çıktım kahvaltı sessiz bir şekilde geçmişti. Ege bana bakıp duruyordu. Kahvaltıdan sonra egeyle bahçeye çıktık.

"Miray yarın reşit oluyoruz sen gitmekte hâlâ kararlı mısın?" Dediğinde kafamla onayladım. "Bende gelsem seninle ikizim ben sensiz yaşayamam kalbimin diğer yarısını kaybedemem lütfen bende geleyim."

Ne kadar ısrar etsede onunla gidemezdim annemin haberi olmayacaktı ona bakacak birileri olmalıydı bu yıla kadar ben yoktum zaten şu kısa zaman da ne kadar çok şey yaşamıştık. Ama artık herşeyin sonuna geliyorduk.

"Olmaz ege annemin sana ihtiyacı olacak" diye deftere yazıp ona uzattım. Okuduktan sonra "nereye gideceksin peki" dediginde bilmiyorum derecesinde dudağımı büzdüm.

"Peki ama bana nerde olduğunu söyleyeceksin tamam mı?" Dediğinde kafamla onayladım.

İçeriye geçtik. Mertle konuşmamıştım hâlâ ve bugün son günümde ailemle mutlu geçirecektim. Gün boyunca hepsiyle tek tek vakit geçirdim. İlk önce Koray abimle bahçede vakit geçirdik. Bahçede dolaşıp bana yeni bilgiler söylemişti. Yanından ayrılıp mutfağa gidip çekirdek kola katıp Tolga abimin yanına gittim dedikodu yapmayı çok severdik. Ardından volkan abimin yanına gittim her zamanki gibi  spor salonundaydı bende yanına gidip ona katıldım. Şimdiden çok yorulmuştum ama bu gece herşey bitecekti burdan gidecek ve bir daha geri gelmeyecektim.

Mertle hâlâ çok yakın değildik ama belki bir daha hiç göremeyecektim. Mert'in yanına gidip beraber pasta yapmayı teklif ettim oda dünden hazır kabul etmişti pastayı yapıp Egenin odasına gittim gitarla uğraşıyordu yanına gidip oturdum ve çalmasını izledim.  Kaanla abi tayfasını zor bela  ikna edip voleybol maç yaptık.arada nefessiz kalıyordum. Hepsiyle çok güzel vakit geçirmiştim. En son annem ve babamla vakit geçirdim ve gün bitmişti.

Odama çıkıp eşyalarımı topladım tam gece yarısı herşey bitecekti ve yeni bir sayfa açılacaktı.

...

Herşey hazırdı. Saatin gelmesini bekliyorduk. Babam gitmemem için çok söz sarf etmişti ama ben vazgeçmedim kurtulacaktım bu şehirden bu ülkeden. Ve saat gece yarısı oldu babamla vedalaştım. Son kez onu öptüm ve derin bir nefes alıp uçağa bindim. Herşey bitmişti kurtuluyordum burdan. Yerime oturup kemeri taktım kulaklığımı takıp şarkı açtım.

Bir şehre ait olmak gelmez elimden
İçimde bi' çocuk var hep gitmek isteyen
Ne kadar şarkı varsa koyup bavula
Koşturdum hep durmadan ordan oraya

Yok artık zamanımız
Bak kaldık yine yalnız

Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir kadınım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim

Ama gidicektim. Burayı sonsuza dek terk edecektim. Uçak kalkmıştı. Bir kaç saat sonra yeni hayat başlayacaktı  ve gözlerimi yumdum.

...

Korku dolu seslerle açıldı gözüm herkes ağlıyor çığlık atıyordu ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ve biri bağırdı "uçak düşüyor" donup kalmıştım. Ölecektik kurtuluş şansımız var mıydı?

Ve bir gürültü koptu uçak düşmüş ve paramparça olmuştu. Herşey aileler hayatlar buradaki insanlar hepsi paramparça ve ben ne olduğunu anlamadan acıyla gözlerimi kapattım tel duyulan ses kulak çınlamasıydı ve bir süre sonra oda tamamen kesildi kalbim atmayı bıraktı ne bir daha nefes alabilecektim ne de bir da sessiz çığlıklar...

Ethem' den

Miray uçağa binmişti için hiç rahat değildi. Eve geri döndüğümde tüm ailem karşımdaydı tek bir kişi eksikti Miray şimdiden çok özlemiştim kızımı keşke göndermeseydim.

"Miray nerede baba" dedi ege "gitti oğlum" dedigimde menekşe konuştu "ne demek gitti nereye gitti nasıl izin verdin" peş peşe soruları sıralamıştı.

"Önce bir sakin ol hayatım yurt dışına gitti herşey hazır orda adamlar onu hava alanından alıp evine götürecek okulu evi herşeyi hazır ve güvende" dedim.

Yazardan

Ethem bey de üzülüyordu kızının gitmesine ama kendi kararlıydı bu kızının ve onun hep arkasındaydı. Biliyordu bu şehir ona çok acı yaşatmıştı.

Menekşe hanım korkuyordu küçücük kızı bir başına başka bir ülkede nasıl yaşayacaktı. Daha iyileşmemisti bile hâlbuki dün çok güzeldi o kadar çok eğlenmişlerdi ki şuan kızı başka bir ülkeye gidiyordu.

Koray hiç konuşmamıştı tıpkı Miray ilk geldiğinde konuşmadığı gibi sadece susup izlemişti olan biteni. Kardeşi ilk geldiğinde görmezden gelmişti şimdi kardeşi gitmişti ve yine görmezden geliyordu.

Tolga sakindi biliyordu Miray'ın onunla konuşacağını ilk defa ona demişti "abi" kelimesini ilkti ama bir yanı onun için endişeliydi nasıl yaşayacaktı orda...

Volkan ne hissettiğini bilmiyordu eliyle koyduğu gibi bulurdu mirayı ama bir yandan da rahattı en azından düşmanları mirayı hedef alamazdı ayrı bir güvenlik sağlayacaktı kız kardeşine o kadar dikkatli davranıyordu Miray kırılacak bir biblo gibiydi. Dokunsan paramparça olacak gibi. Bir o kadar güzel bir o kadar hassasdı.

Mert sinirliydi öfkeliydi ama bu sefer bu öfkesi kendineydi. Tek kız kardeşine çok kötü davranmıştı ve şimdi o gitmişti daha kendini ona affettirememişti. Onun yanına gitmek istiyordu kendini affettirmek istiyordu ama eli kolu bağlanmıştı ne gidebiliyor nede kendini affettirebiliyordu.

Ege ikizi kalbinin yarısı gitmişti ikizini arkasında bırakıp gitmişti. Hiç düşünmemiş miydi yoksa ikizini bulalı bir ay olmuştu ama şimdi kaybetmiş gibiydi. İçindeki huzursuzluk bitmek bilmiyordu. İçinden bir ses "Miray yok" diyordu "bir daha hiç gelmeyecek" diyordu "unut onu" diyordu  ve ege bu sesi susturamıyordu.

Kaan ablası gitmişti onu bırakıp vedalaşmadan gitmişti. Üzgündü sinirliydi ablasının onu bırakıp gitmesine üzülmüş buna kimsenin engel olmamasına sinirliydi.

Ve bir anda ege yere çöküp bağırdı. Çığlığı evde yankılanmıştı "MİRAY".

Herkes Ege'nin çığlığiyla başına toplandı Kaan anlamıştı bişi olmuştu ablasına hızla televizyonu açtı ve son dakika bir haber düştü ekrana.

Ve bir annenin feryadı koptu bir babanın habersiz akan gözyaşları. Abilerin perişanlığı ikizin acısı ve bir kardeşin ağlayışı.

Ama kimsenin bilmediği bir şey daha vardı oda o kızın sessiz çığlıkları...

Benden bu kadar arkadaşlar final kısa oldu kusura bakmayın güzel son istiyordum ama yazamadım üçüncü kurgumdan sonra olmadı çok ağlamayın hatalarımı kusurlarımı affedin benimle bu yolda yürüyen herkese teşekkür ederim saygıyla kalın sevgiyle kalın gekecek kurgumda görüşürüz okurkuşlarım.

Özel bölüm olmayacak bu kurgu bu kadardı ne devamı var nede Miray bu kurgu mirayla başladı ve mirayla bitti