"သခင္ေလး သခင္ေလး..."
"သခင္ေလး သခင္ေလး..."
ေနရာထိုင္ခင္းအေျပာင္းအလဲျဖစ္၍ ညသန္းေခါင္ယံမွအိပ္ေမာက်သြားသည့္ဝမ္ရိေပၚကအိပ္မက္ထဲမွာေခၚ သံရွတတေလးေတြၾကားေနရသည္။ေခၚသံေလးတို႔ကတ ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ပို၍ပီျပင္လာသည့္ေနာက္သူ႕လက္ဖမိုးေပၚ၌ ယားက်ိက်ိအထိ အေတြ႕ေလးတစ္ခုခံစားေနရ၏။မသိပါက လက္သည္းေလးေတြနဲ႕ဖြဖြေလးကုတ္ခံေနရျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။
ယားေနသည့္လက္ဖမိုးကိုဝမ္ရိေပၚအျခားေသာလက္နဲ႕ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ၿပီးလွ်င္ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲတစ္ခ်က္ညည္းၫူလိုက္ကာအိပ္ရာအတြင္းဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူ၍ ခႏၶာကိုယ္ေဘးေစာင္းအိပ္လိုက္၏။ဝမ္ရိေပၚျပန္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားသလိုရွိသည္။သို႔ေသာ္ခုနကလိုခံစားမႈမ်ိဳးကိုျပန္ႀကဳံေတြ႕ေနရ၏။ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္ဖမိုးေပၚမွာမဟုတ္။ သူ႕ေက်ာျပင္ေပၚမွာျဖစ္၏။
ေက်ာျပင္ထက္အဆက္မျပတ္ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနသည္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚဆက္အိပ္လို႔မရစြာျဖင့္သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ဆန႔္က်င္ဘက္သို႔ျပန္ၿပီးေဘးေစာင္းလိုက္ကာမ်က္လုံးမ်ားကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။
သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထသြားၿပီးႏွလုံးရပ္ေတာ့မလိုေတာင္ျဖစ္သြား၏။သူမ်က္ႏွာမူထားရာအရပ္ျဖစ္ေသာသူ႕အိပ္ရာေဘးတြင္ ဒူးတုပ္ထိုင္ေနဟန္ရွိသည့္ သဏၭာန္ငယ္ေလးတစ္ခုရွိသည္။အိပ္ေဆာင္တစ္ခုလုံးေမွာင္မိုက္ေနသည္ေၾကာင့္ မည္းမည္းတုံးေလး တစ္ခုလို႔သာထင္မွတ္ရသည္။
ထိုမည္းမည္းတုံးေလးကို သူေၾကာင္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသလို၊ထိုမည္းမည္းတုံးေလးကလည္း သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနဟန္ရွိသည္။အေမွာင္ထဲမွာမ်က္လုံးအနည္းငယ္က်င့္သားရလာသည့္အခါ...
"က်န႔္အာလား..."
ရင္းႏွီးသလိုရွိတဲ့ဒီပုံရိပ္ေလးကိုသူ႕အေနနဲ႕ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးဟုေတြးထင္မိေသာ္လည္းဟုတ္လိုဟုတ္ျငားေမးလိုက္သည့္အခါအေမွာင္ထဲက မည္းမည္းတုံးေလးကျပန္ေျဖသည္။
"ဟုတ္တယ္ေလ က်န႔္အာေလ...သခင္ေလးေျပာေတာ့ မနက္ေရာက္ရင္က်န႔္အာကိုမုန႔္ေကြၽးမယ္ဆို..."
