က်န႔္အာကိုလူေတြၾကားမွလက္ဆြဲေခၚထုတ္လာသည့္ ဝမ္ရိေပၚက ဘယ္ကိုဦးတည္ရမွန္းမသိဘဲ အဆုံး သတ္၌ နန္းတြင္းဥယ်ာဥ္ထဲရွိ ေရကန္ဘက္သို႔ေခၚ ေဆာင္လာခဲ့၏။ၾကာပန္းေလးမ်ား ဟိုတစ္စုဒီတစ္စုျဖစ္ေနသည့္ ေရကန္ထဲကေ႐ႊငါးေလးမ်ားတပြက္ပြက္ျဖစ္ေနသည္ကိုက်န႔္အာျမင္သည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚ၏ လက္ကိုျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေရကန္အနီးသို႔ေျပးသြားလိုက္၏။
ေရကန္အစပ္ေဘးမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ကာ အစာလာေမွ်ာ္ေနၾကသည့္ ငါးေလးေတြကိုက်န႔္အာၾကည့္ ကာ ဂ႐ုဏာမ်ားယိုဖိတ္၍သူ႕ေျခေထာက္ေဘးမွ ခဲလုံးေလးေတြကိုယူၿပီးငါးေလးေတြ၏ပါးစပ္ေပါက္ေလးေတြထဲခ်ိန္ပစ္လိုက္၏။ေခါင္းကိုခဲမွန္လို႔သြားၾကသည့္ငါးေလးမ်ားက အေဝးႀကီးသို႔ေျပးသြားၾကသည့္အခါ က်န႔္အာ၏ဦးတည္ခ်က္က ေဝးေဝးမေျပးနိုင္သည့္ လိပ္ေလးမ်ားထံသို႔ေရာက္ရွိသြား၏။
လိပ္ခြံနဲ႕ ခဲလုံးေလးမ်ားထိေတြ႕သံက တေတာင္ေတာင္ျမည္လို႔ေနၿပီး မၾကာခင္မွာ အစာမေကြၽးဘဲအေဆာ့ခံေနရမွန္းသိသည့္ လိပ္ေလးမ်ားကလည္း ကုန္းစပ္ ေရစပ္ေနရာမွသည္ ေရထဲသို႔ငုပ္လွ်ိုးထြက္ေျပးသြားၾကေတာ့၏။ထိုအခါမွက်န႔္အာ၏အာ႐ုံေလးမ်ားက သူ႕ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ဝမ္ရိေပၚထံသို႔က်ေရာက္သြား၏။
က်န႔္အာက ဝမ္ရိေပၚ၏မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ကန္ေရျပင္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူထားသည္ကိုေတြ႕သည္ေၾကာင့္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ဝမ္ရိေပၚ၏ ဝတ္႐ုံရွိရာသို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ြ႕လ်ားလို႔သြား၏။ဝမ္ရိေပၚ မသိေအာင္ ဝတ္႐ုံလက္ေပၚက ေ႐ႊခ်ည္ထိုး ရႉးပ်ံ႐ုပ္၏အၿမီးေနရာေလးကို လက္သည္းထိပ္ေလးနဲ႕လိုက္ဆိတ္ၾကည့္လို႔ေနရင္း...
"ဝတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔လား..."
႐ုတ္တရက္ႀကီးဝမ္ရိေပၚေခါင္းလွည့္ေျပာလာသည္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးမ်ားဝိုင္းသြားၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္လ်က္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေဘးတိုက္အေနအထားေလး ခပ္ခြာခြာေ႐ႊ႕လိုက္၏။
ထိုအခါ ေ႐ႊ႕သြားသည့္ က်န႔္အာေဘးသို႔ ဝမ္ရိေပၚလိုက္တိုးလို႔လာ၏။လက္ေမာင္းခ်င္းထိသြားသည့္အေနအထားမွာ က်န႔္အာက ငုတ္တုတ္ေလးေဘးတိုက္ေ႐ႊ႕လိုက္ျပန္သည္။ဝမ္ရိေပၚကလည္း တစ္ဖန္ထပ္တိုးလာၿပီး ၊ သူေ႐ႊ႕ ငါေ႐ႊ႕ျဖင့္ က်န႔္အာကိုယ္ေလးကအရိပ္ခိုေနသည့္ သစ္ပင္၏ကိုယ္ထည္နဲ႕ ကပ္သြားသည့္အခါ ထပ္ေ႐ႊ႕၍မရေတာ့။က်န႔္အာထပ္ေ႐ႊ႕လို႔မရေတာ့ေသာ္လည္း ဝမ္ရိေပၚက လိုက္ေ႐ႊ႕ေနဆဲျဖစ္ကာ က်န႔္အာ၏ကိုယ္ေလးက သစ္ပင္နဲ႕ ဝမ္ရိေပၚ၏ကိုယ္ ၾကားထဲညက္လို႔ေနေတာ့၏။
