"Kartlar yeniden dağıtılsa ne fayda,
Sil gözyaşlarını, sana yazılmış masalı oynamaya başla,
Çok zor olmasa gerek,
Nasıl olsa adın bile yabancı sana."
O gece, şeytanın dizeleriyle dolunay ikiye bölündü.
Işığının yarısı kurtlar sofrasına ihanet, diğer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar 1.VAHİM İNFİLAK DÜZENEĞİ 🌗
1996, Moskova
Moskova ilk kez alevler altındaydı sanki. Gecenin kasveti, yürek yangınının alevleriyle aydınlanırken genç kadının bedeni şiddetli bir acının içinde kıvrandı.
Alnından akan terler şakaklarına kayıyor, gözyaşlarıyla birleşiyordu.
"Son bir kez daha!"
Duyduğu sesle, son kez var gücüyle bedenine komut verdi ve o an rahminden dışarı süzülen hisle rahatladı. Sanki bedenini lime lime etmeye ant içmiş yılanı artık serbest bırakmıştı.
Bitik halde başını geriye yaslarken kilisenin taş duvarlarında yankılanan bebek ağlamasıyla son bir damla gözyaşı daha akıttı.
Bebeği ona göstermek için geldiklerini hissettiklerinde ise gözlerini kapattı. Görmek istemiyordu, aylardır tek bedende olduğu bebeğin yüzünü bir kez olsun görürse ondan kopamazdı.
Ne garipti ki, bu bebekten nefret etmesine rağmen, ondan ayrı düşmek de istemiyordu. Genç kadın, kendi hislerini bile çözümleyemeyecek kadar güçsüzdü.
Tek bildiği, babasız dünyaya getirdiği bu çocuğun, herkese lanet getireceğiydi.
Rahmine düştüğü ilk andan beri ölmesi için Tanrı'ya yalvardığı bebek, bugün gözlerini dünya denilen cehenneme açtığında bu lanetten kimse kaçamayacaktı.
Parmakları, beyaz gerdanında parlayan altın zincirin ucundaki haç figürünü buldu.
Ölmesini dilediği bebeğin, ilk kez yaşamasını istedi. Lakin lanetten çok uzakta olması için dua etti Tanrı'ya.
"Kız mı?"
Odayı dolduran gür erkek sesinin sorusuyla, "Kız," dedi bebeği kolları arasında tutan kadın. "Ne zaman götüreceksin?"
