"Kartlar yeniden dağıtılsa ne fayda,
Sil gözyaşlarını, sana yazılmış masalı oynamaya başla,
Çok zor olmasa gerek,
Nasıl olsa adın bile yabancı sana."
O gece, şeytanın dizeleriyle dolunay ikiye bölündü.
Işığının yarısı kurtlar sofrasına ihanet, diğer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar🖤 8.KALABALIK YALNIZLIK YA DA YALNIZ KALABALIK
Bir yılan koyna girdiyse zehrini akıtmadan çıkmazdı.
Şeytana sattığım ruhum bir yılandı, Kenan Faryalı'nın koynuna sokulup zehrini akıtmak için vaktini bekleyen.
Zihnini saran şüphe bir yılandı, Kenan'ın düşüncelerini usul usul zehirleyerek onu öldüren.
Emek ve benim aramdaki gerilimli hal, zaten yeterince şüphe yayarken ikidir iletişim halinde oluşumuz o şüphenin katlanmasına sebepti.
Faryalı'dan kalbimi kırmamasını istemek, benim hatamdı. Hatamdı, çünkü artık elinde tuttuğu koz onun için kullanmaktan çekinmeyeceği kadar büyüktü. İlk fırsatta bunu dile getirerek yaptığı üstü kapalı tehdit de ön gösterimiydi.
Bugüne kadar her fırsatta bulduğum kurtuluş yolları, çıkmaz sokaklara açılırken girdiğim her sapağın sonu, hüsranla sonuçlanıyordu.
Bu kadar yalnız hissettiğim bir gün daha olmamıştı diyemezdim lakin bu kadar çaresiz hissettiğim bir gün daha olmamıştı.
Alışılagelmiş bir yalnızlığı bellemiştim bu güne kadar. Etrafımdaki kalabalık sadece bedenlerden ibaretken içimdeki yalnızlık duru bir gerçeklikten başka bir şey değildi.
Kime, neye, ne kadar güven duyacağımı bilmiyordum. Duygularım, hassas bir terazinin kantarında dururken birazcık bile yanlışa çekilse asılı kaldığı kanca onları yırtacak gibiydi.
Dengede durmak böyle zor olmamalıydı.
Paramparça olan geçmişimin gölgesi bir yanımda, birkaç gün önce paramparça olan eşyalarımın gölgesi diğer yanımda oturmuş destekten çok, köstek olurlarken zil sesim doldurdu odayı.
Dizlerime yaslı duran başımı hafifçe kaldırıp ayaklarımın ucundaki telefon ekranına baktığımda Emek'in ismini okudum ve açıp açmama konusunda kararsız kaldım. Fakat arama tekrar yinelendiğinde parmağımı ekranda kaydırıp hemen ardından hoparlöre vererek bekledim.
