"Kartlar yeniden dağıtılsa ne fayda,
Sil gözyaşlarını, sana yazılmış masalı oynamaya başla,
Çok zor olmasa gerek,
Nasıl olsa adın bile yabancı sana."
O gece, şeytanın dizeleriyle dolunay ikiye bölündü.
Işığının yarısı kurtlar sofrasına ihanet, diğer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar🖤 11.ZİHİN İNTİKAMI, KALP İHTİLALİ
Kara kış, çamura bulanmış beyazlık ve dondurucu soğukluk.
İstanbul birkaç gündür kışın esaretindeydi. Öyle ki aynı zemheri, yalnızca İstanbul'da değil aynı zamanda kalbimde de hakimdi.
Kalbim, yenik düştüğü soğukluğa henüz alışamamışken üstüne yağan karlar buza dönüyordu.
Oysa kalbim ısınacak diye korkardım en çok.
Kalbim ısınacak ve ördüğüm buzdan duvarlarım eriyip yok olacak diye ölesiye korkardım.
Şimdi ne olmuştu da bu korkular tersine dönüp beni başka bir kadına çevirmişti?
Sorgulamak anlamsızdı.
Beni başka bir kadına çeviren, Kenan Faryalı'ydı.
Kalbimi cayır cayır yaktığı yetmez gibi ruhumu da küle çevirmeyi ant içmiş adamın eseriydi bu yeni kadın.
Fakat bu yeni ben, sonsuz bir boşluğun içinde savrulmayı göze alamayacak kadar korkaktı. Benden daha korkaktı hem de.
Vakit öğleyi vurduğu saatlerde, küçük bir kafenin kapısındaydım şimdi. Buz tutmuş ellerim ahşap kapıya dayanıp ileri doğru iteklediğinde tepemdeki rüzgar çanının sesi yayıldı ve yağan kar tanelerinin içine hapsolup kayboldu.
Harelerim eski bir dostla buluşmak olmanın verdiği heyecanla etrafta gezinirken Emek'in sol köşedeki masalardan birine bıraktığı bedenini fark ederek adımlarımı çevirdim.
Uzun yıllar geçmişti böyle dışarıda görüşmeyeli. En son ben üniversiteye giderken birlikte dışarı çıkmıştık; bundan altı yıl kadar önce olmalıydı. Emek'in Kenan'ın yanına gideli devirdiği üç senenin sonunda rahatça Türkiye'ye gelişi ve buluşabildiğimiz son gündü sanırım.
Sonrasında birçok kez görüntülü konuşmuştuk ancak aynı hissiyatı vermemişti. Birilerine nazımın geçtiğini bilmenin verdiği rehavetle devamlı çağırırdım onu, gelemezdi. Gelemediği gibi de kızardım. Bazı zamanlar çok düşüncesiz olabiliyordum, bencil de. Fakat yine de birini bir kez sevdiysem o sevgiyi azaltmadan sürdürebiliyordum.
