"Kartlar yeniden dağıtılsa ne fayda,
Sil gözyaşlarını, sana yazılmış masalı oynamaya başla,
Çok zor olmasa gerek,
Nasıl olsa adın bile yabancı sana."
O gece, şeytanın dizeleriyle dolunay ikiye bölündü.
Işığının yarısı kurtlar sofrasına ihanet, diğer...
"Yardım et," dedi Eleni. Annemin ellerini sıkı sıkıya tutmuş, güzel gözlerinden akan yaşlara hakim olamadan yakarıyordu. "Yardım et, Güzin. Kurtulmama yardım et..."
Hıçkırıklarının arasında zoraki kurduğu cümleyle kaşlarım çatılırken kapının eşiğinde onları dinlediğimin farkında değillerdi.
Annemin gözünden de bir damla yaş süzüldüğünde, Eleni görmesin diye başını diğer tarafa çevirdi ve Eleni'nin sımsıkı tuttuğu elini kurtarıp gözyaşını sildi.
"Yapamam," derken az önce sildiği yeri yeni bir yaş ıslattı. "Eleni, bir cana kıyamayız. Önce Allah'ın, sonra Harun'un gazabı bulur bizi. İkimize de yazık olur."
Başını hızla sallayarak itiraz eden anneme, aynı itirazla karşılık veren Eleni, "Asıl bu bebeği dünyaya getirirsem Tanrı'nın gazabından kurtulamam," dedi. Konuştukları konunun ne olduğunu şimdi anladığımda, "Eleni'nin karnında bebek mi var?" diye şaşkınca sorup yanlarına adımladım.
Annem, kollarını açıp ona sarılmam için beklediğinde bakışlarım Eleni'nin üstündeyken anneme sarıldım. Saçlarımı okşarken, "Sakın, Kenan," dedi tembihler gibi çıkan sesiyle. "Baban duymasın."
Babamdan gizlersem çok kızmaz mıydı?
Tabi ki gizlersem çok kızardı. Korkmaları gerek tek gazap babamınki olurdu. Çünkü ona söylemezsem, bu sefer alacağım ceza diğerlerinden farklı olurdu.
Anneme tamam dersem sözümü tutmak zorunda olduğum için yanıtsız bıraktığımda, "Kenan, söz ver," diye yineledi annem. "Babana söylemek yok. Yoksa Eleni'yi bir daha göremeyiz."
Eleni'yi bir daha görememek içimi huzursuz ederken başımı onaylarcasına salladım ve "Söz," diye fısıldadım. Eleni'ye döndüğümdeyse anlamak istercesine, "Karnında bir bebek var," dedim. "Onu neden istemiyorsun? Bana da arkadaş olur. Eleni. Biliyorsun, benim hiç arkadaşım yok."
