Atahan - BxB

13┃Yaralarını Ben Sarayım

Bölümde bahsedilen şarkı, medya: Berk Baysal - Yaralarını Ben Sarayım

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

Kapının zili ardı ardına çalınca şarkıyı bile durdurmadan hızlıca kapıya ilerledim ve kapıyı açtım, gözlerim kendiliğinden büyümüştü. Hem şaşkınlıktan hem de duyduğum korku ile.

"Haktan?" dedim kapının yan tarafındaki duvara yaslanmış adama doğru, kafasını bana çevirdi. Yüzünün bazı yerleri kan içindeydi, saçları da iyice dağılmıştı. Yanına gittim hızlıca.

"Ne oldu sana? Hastaneye niye gitmedin, neden buradasın?"

"Benim ilacım sensin, doktorlar beni iyileştiremez, ama sen bir bakışınla bile iyileştirirsin beni." dedi kelimeler arasında fazlaca nefes almıştı, zorlanıyordu konuşurken.

"Edebiyat yapmanın sırası mı şimdi? Zaten zar zor konuşuyorsun. Hastaneye gidelim." dedim omzunun kokunu omzuma atıp elimi de beline koyarken. Yüzünü buruşturdu.

"Hastaneye gerek yok, o kadar kötü değilim." dedi.

"İçeriye geçelim o zaman." dedim yürüyüp onu da peşimden getirirken. İçeriye geçince ayağıma kapıyı kapatıp salona geçtik. Haktan'ı yavaşca koltuğa oturttum.

Ardından hızlıca odama gidip ilk yardım çantasını aldım ve yanına geldim. Az önce beline dokunduğumda yüzünü buruşturmuştu, bu yüzden üstünü çıkartmak için üzerine eğildim.

Tişörtünün eteklerinden tutup yavaşça boğazına kadar getirdim ve kollarını da yavaşça tişörtten çıkardım, tişörtü yan koltuğa fırlatırken neresinden yaralandığına baktım.

Öksürdüğünde bakışlarımı yüzüne çıkardım, konuşmaya başladı.

"Şarkı da çok güzel bir ortam yarattı. Bilerek mi açmıştın?" dedi yüzünde ufak bir tebessüm ile. O gelmeden açıktı zaten şarkı...

"Bir şu hâline bak, bir de düşündüklerine bak!"

Yaralandığı yer öbür tarafta olduğu için öbür tarafa geçip iyice baktım, kesilmişti. Ama çok büyük bir kesik değildi, ben halledebilirdim. Yavaşça pansuman yapmaya başladım kesiğin olduğu yere, bu sırada da Haktan yüzünü buruşturmaya devam ediyordu.

Pansumanı bitirince gazlı bezi kesiğinin üzerine kapatıp yara bandıyla tutturdum. Yüzüne pansuman yapmak için yüzüne doğru eğildim ve çenesinden tutup pansuman yapmaya başladım.

Pansumanını bitirince koltuğa uzandırdım onu. Ve şu anki hâline baktım. Kaşında yara bandı, burnunun üstünde ufak bir yara bandı, dudağında da iki tane ufak yara bandı vardı. Gözlerimi vücuduna çevirdim, belini bantlamıştım.

Onu ilk defa böyle görüyordum, şu ana kadar bir kere bile kavga ettiğini görmemiştim, ufak tefek tartışmalar tabii ki oluyordu ama... Ve kim Haktan'a bunu yapmak isterdi ki? Haktan temiz kalpli, iyi bir insandı. Nedendi yani?

Gözlerini açtı ve bana baktı, kaşına aldığı darbeden dolayı yarı açık bir hâlde duruyordu gözleri.

"Bak hastanelik bir şey yokmuş, sen iyileştiriyorsun işte beni." dedi ve elini saçlarımın arasına daldırıp karıştırdı, koltuğun önünde çöktüğüm için rahatça ulaşabiliyordu bana.

"Yazar olsan bir sürü sevenin olurdu kesin." diyip saçlarımın arasındaki elini iki elimin arasına aldım ve elinin üstünde duran elimle elini okşadım yavaşça. Eliyle elimi tuttu sıkıca, kaçacakmışım gibi.

"Sen sev yeter, başkasının sevgisini istemiyorum. Sen beni sev herkesi alırım karşıma, senin için. Çok seviyorum seni." beni neden böylesine fazla seviyordu ki? Oysaki sevmesini gerektirecek bir şey yoktu ki bende, sinir hastası, ailesi tarafından sevilmeyen, para için birlikte olunan biriydim ben.

Elinin üstünü öpüp yanağıma yasladım elini. Gözlerim dolmuştu, gözlerimi kapattım ama bu sefer gözyaşlarım süzülmeye başladı.

"Neden ağlıyorsun, yanlış bir şey mi söyledim?" dediğinde gözyaşlarımı sildim. Sürekli kendisinin yanlış bir şey yaptığını düşünüyordu, ama yanlışı yapan o değildi, ondan önce karşıma çıkan insanlar ve ailem olacak o insanlardı.

"Hayır, neden hep kendinin yanlış yaptığını düşünüyorsun ki?" dedim ve bir elimi alnına doğru uzatıp alnına düşen saçları geriye doğru attım.

"Uyu, dinlen biraz. Sonra konuşuruz. Tamam mı?" dediğimde yavaşça kafasıyla onayladı.

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

Yazım hatalarım varsa affola.

Umarım beğenmişsinizdirr.