Young,Wild and Free(Liberated Brat Girls)

18: One Sided Love

Chapter 18

Tara pov

My heart stop beating everytime i saw him. Specially the moment that i first met him.
I never thought that he will noticed and fall inlove with me. Ang isang Denver Romualdez nagkagusto sakin? Hindi talaga ako makapaniwala.
Alam ko maganda ako. Pero saksi na kasi sya sa paglaki ko. Sa paglaki ko kasama ang kapatid nya.
Iba kami sa ibang mga babae. Ginagawa lang namin yung mga gusto namin. We dont stop until we get what we want.
We're brats to be exactly.
Kaya nga hindi ako makapaniwalang nagkagusto sya sakin.
Lately nagiging tulaley na ako kaiisip.
Nong una kasi hindi pa ganito kalala. Pero ngayon. Ang sakit na sa dibdib kapag naiisip kong mawawala sya sakin.
We're almost one year. Pero kapag nakikita ko sya. Kinikilig pa din ako.
Almost one year na din naming tinatago kay Devi yung relasyon namin. Ayaw kasi non ng talo talo. And ayokong magalit sya sakin. I know we cant hide this forever.
And almost one year na din. Pero hanggang ngayon. Hindi ko pa din nasasabi yung tunay na nararamdaman ko para sa kanya.
Akala nya one sided love lang yung relasyon namin. Na sya lang yung may gusto. Never ko pa kasi sinabi yung salitang "i love you".
Pero kailangan pa ba non? Hindi pa ba sapat na mahal ko sya?
Kahit masakit! Iniisip ko nalang para din yun sa kanya. Ayoko kasi syang masaktan.
We both know na in the end. Kung sakaling kailangan kong pumili. I will still choose my friends.
Tulad ngayon we're on a fight.
Nagulat din naman ako ng makita ko sya.
Sa bagay! San nga ba kami nakapwesto? Sa kalsada lang naman. As usual marami nakakakita samin.
Mukhang galit talaga sya this time.
Ako agad yung nilapitan nya. Palibhasa nandyan si Marco kaagapay kay Devi. Tsk!
"Diba napag-usapan na natin toh?" Galit yung boses nya. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Siguro kung yung dating ako toh. Nakasagot agad ako.
"Oo alam ko." Nasabi ko nalang in a lower tone.
"ALam mo pala pero bakit pilit mo paring ginagawa?" Mataas na yung boses nya. Ngayon lang sya nagalit ng ganito sakin.
"Pero kilala mo naman si Devi diba? Hindi ko sila pwedeng iwan sa ere." Mahinahon kong paliwanag.
"Hindi mo naman sila kailangang iwan sa ere. Pero hindi mo ba sila kayang pigilan?" Mukhang galit pa din sya sakin.
"Denver I changed my self because of you. Pero kaya kong ibalik yung dating ako para sa kanila. Alam mo kung gano sila kahalaga sakin." Oops! Tama ba yung nasabi ko?
"Pero ako? Mahalaga ba talaga ako sayo?" Humina bigla yunh boses nya. Sabi ko na, mali yung nasabi ko! Sakit sa ulo!
Hindi ko masagot yung tanong nya. I love you nga hindi ko masabi yun pa. E di parang sinabi umamin na din ako non.
"I know. Bakit ba paulit ulit ako ng tanong? Ako nga lang pala ang nagpilit ng relasyon na toh!" I see the pain in his face. Pero wala naman akong magawa.
I love you and Im sorry. Sa isip ko lang. haaaaaaay!
"Lets go." Hinawakan nya ako sa kamay. Lalakad na sya pero ako steady lang. Napalingon tuloy sya sakin.
Hindi pa din ako nagsasalita.
"Im sorry. Wag ka ng mag-isip." Sabi nya. Naiiyak tuloy ako. Ganito ang naging epekto nya sakin. He open my senses.
Sa aming magkakaibigan. We dont accept HURT as a word. Manhid kung baga.
"Denver bakit ba lagi kang nagsosorry? Ako ang may kasalanan dito." Nainis na yung boses ko. Ang sakit kasi sa puso. Bakit ba kasi ganito sya.
"Alam mo namang hindi ko kayang magalit sayo. You know how much i love you." Sabi pa nya. Lumapit pa sya sakin at hinawakan ako sa pisngi ko. Naiiyak na talaga ako. Huminga ako ng malalim.
"Denver what if we break up? I think we need space." YAn ang laging solusyon na naiisip ko kada mag-aaway kami. Its painful pero right thing para sakin. PAra sakin ha!
At ang laging sagot nya.
"No! Lets go ihahatid na kita." Sabi nya as if wala syang narinig. Yan ang dahilan bat kami tumagal. Dahil sa tigas ng ulo nya. At dahil s sobrang pagmamahal nya.
"Denver." Sabi ko.
"TAra pls. You know how much i love you." That word shut me up. Nalulusaw nya yung yelong nakabalot sa puso ko.
Denver i love you. I love you so much. Im sorry. Gustong gusto kong sabihin yan sa kanya. Pero etoh ako. Duwag!
Niyakap nya ako ng mahigpit na mahigpit. Naiiyak nanaman tuloy ako.
"Denver." Bigla kong nasabi. Nagulat tuloy ako. Nagulat din naman sya. Kasi napakalambing naman talaga ng boses ko.
Nagtama tuloy yung mga mata namin. At sa unang pagkakataon. Natitigan ko sya ng malapitan. Usually kasi hindi natingin sa kanya ng titig talaga. Pakiramdam ko kasi nahihypnotized ako sa kagwapuhan nya.
Bigla akong naluha. Naramdaman ko kasi yung luha sa pisngi ko.
"TAra pls. Dont cry." Pinapahid nya yung mga luha ko. Bakas sa mukha nya yung pag-aalala. Kaya pinahid ko na yung sarili kong luha.
"Lets go." Ako na yung nagyaya. Hindi ko binibitawan yung kamay nya. Hindi ako lumilingon. Kaya hindi ko alam yung reaksyon nya.
Sumakay kami ng taxi. Hindi ko parin binibitawan yung kamay nya. Im not speaking.
Bigla nyang sinandal yung ulo nya sa balikat ko. Napatingin tuloy ako sa kanya. Nakapikit sya.
Malaya ko tuloy napapagmasdan yung maamo nyang mukha. Naiiyak nanaman tuloy ako.
"I love you so much. Pls. Dont break up with me." Mahina lang yung pagkakasabi nya. Pero dinig na dinig ko. Dinig na dinig ng puso ko.
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Nahihirapan tuloy akong huminga.
Bakit kasi ako pa yung minahal mo?! Nasasaktan tuloy kita!
Bakit kasi ganito ka magmahal? Hindi tuloy kita matanggihan.
Bakit kasi?
Para na akong tanga. Kinakausap ko na ang sarili ko.

Itutuloy...

Sorry po sa late update..

Thank you so much po kay lilibeth23 for adding my story to her reading list.
And to PaulineJoySapatua for voting.
Thank you so much guyz..