Kadınların korunmak zorunda olmadığı, özgürce yaşayabildiği bir dünyanın hayal olmaya başladığının farkına vardığımda fazlasıyla gençtim. Küçük kızımın katledilişi tüm fikirlerimi ve benliğimi değiştirirken bu değişimin içine birden atlayarak kendim...
Koskoca bir yılı geride bıraktık. Koruma Programını kadınlar gününe özel yayınlamaya başladığımda tarih tam bir yıl öncesiydi. Bu kadar çok zaman geçmiş olması insanı şaşırtıyor. Sanki dün gibiydi...
Kadınlar gününüz kutlu olsun dünyanın güzel kadınları <3
Sizi uzun bir aradan sonra yeni bölüme davet ediyorum :)
❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç hak etmediği ceset torbalarından birinin içine onu aldıklarında içimde kopardığım haykırışlar yüreğimi dağladı.
Vatanı için canını feda ederek şehitlik mertebesine ulaşmak her askerin istediği şeydi fakat görev başında olmadığı bir anda hain bir saldırıya kurban gitmişti. Şehitlik mertebesine yükselmiş olmasını diliyor olsam da bunun kararını verecek ben değildim. Lina'yı korumasının arkasında bir sebep yatmadığına adım kadar emindim. Onu; sadece bana verdiği sözü tutmak adına değil, korunmaya muhtaç olduğunu bildiği için koruduğunu biliyordum. Bu o ya da ben değil, öylesine biri olsa da bunu yapacağını biliyordum.
Tüm hüznümü öfkeme yüklediğim o anda arabaya atlayarak gaza yüklendiğim gibi arkamdan Koray'ın adımı haykırışını duysam da bir şey yapamadı. Ona bunu kim yaptıysa onun kalbini yerinden sökecek ve avuçlarının arasına bırakacaktım. İkinci kez kalbim yerinden çıkmışken aynı hissi ona da yaşatacaktım. Vural'ı öldürmüş, Lina'yı benden almıştı. Ne o, bu gece başını yastığa koyarak uyuyacaktı ne de ben, onun canını almadan Vural'ı toprağa defnedecektim.
Kulaklığının hâlâ kulağında olduğunu düşündüğüm için mikrofona bastım.
"Safir!"
"Lera, öfkenin seni ele geçirmesine izin verme!" Koray, büyük bir hüzün ve bir o kadar da endişeyle konuştuğunda onu duymak istemedim.
"Safir!" Adını ikinciye zikrettiğimde telefonuma bir arama düştü ve arabaya çoktan bağlandığında ekranda 'gizli numara' yazısını gördüm. Kaşlarım çatılsa da gelebilecek her şeye hazır olduğum şu an, kaybedecek çok şeyim vardı. Aramayı cevapladığımda karşı tarafın suskunluğuyla karşılaştım.
