From 2008 [Completed]

F2008: 23

Chapter 23 🔞

Conrad

Nabigo ako sa misyon ko.

Walang tigil ang mga luha sa pagpatak mula sa mga mata ko nang lisanin ko ang opisina ni Rad kanina. Dumoble pa 'yon nang makabalik kaming dalawa ni Apollo sa apartment. Hindi rin nakatulong ang pagshot ko nang puno sa whiskey niya dahil hanggang ngayon, nahihilo pa rin ako. Lalong tumindi ang emosyong nararamdaman ko ngayon.

Malungkot dahil wala na akong magagawa para pigilan si Rad sa pagsakay niya ng eroplano papuntang Hawaii bukas. Wala na akong magagawa pa sa aksidenteng mangyayari na magiging sanhi ng pagkamatay niya. Katulad ng sinabi sa akin ng matandang lalake, isang beses ko lang pwedeng iligtas ang sarili ko mula roon, at nabigo akong gawin 'yon. Mangyayari at manyayari pa rin ang pagkamatay ko sa hinaharap.

At kung talagang wala na akong magagawa pa, gusto ko na lang na bago man lang ako bumalik sa kasalukuyan, makasama ko si Apollo. Kung hindi na kami muling magkikita pang dalawa, gusto kong sulitin ang mga natitirang oras na kasama ko siya. Gusto kong makasama pa siya.

"I just want you to know that no matter what happens, I'm happy that I met you." Hawak ni Apollo ang magkabila kong pisngi nang palisin niya ang mga luha ko mula roon. Ngumiti ito sa akin. "Hindi pa naman tapos ang araw. Kasama pa kita at kasama mo pa ako. Magkasama pa tayong dalawa." Nakatitig siya sa akin. Tumitig rin ako sa kanya.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ako at bigla ko siyang hinalikan. Ang alam ko lang, nakakaakit ang mga labi niya, at hindi ko mapigilan ang sarili ko. Bumitaw ako sa halik na 'yon at tiningnan siya. Bakas sa itsura niya ang pagkagulat dahil sa ginawa ko.

"I like you..."

'Yon ang nasambit ko bago ilapit muli ang mukha ko sa kanya. Hinalikan ko ulit ang labi niya. Naramdaman kong lumaban siya sa pagkakataong 'yon. Idiniin niya lalo ang labi niya sa akin. Napapikit ako habang dinadama ang pakiramdam no'n.

"I-I like you more." Sambit ni Apollo nang bumitaw sa labi ko bago muli itong siniil ng halik.

Nararamdaman ko ang preskong hininga ni Apollo sa pagitan ng halikan naming dalawa. Ang palitan namin ng laway ay hindi ko alintana. Hinawakan ko ang kanyang mukha habang patuloy siyang hinahalikan. Marahan ko siyang itinulak pahiga sa couch kung nasaan kami nang hindi binibitawan ang labi niya.

Naramdaman ko ang init ng kanyang katawan mula sa sando nitong suot nang pumatong ako sa kanya. Itinaas ko ang sando nito at dinama ang kanyang dibdib. Paulit-ulit ko 'yong hinahaplos. Naghatid 'yon ng kakaibang sensasyon sa kanya kung kaya't naramdaman kong unti-unting nabuhay ang bagay sa loob ng shorts nito. Tumutusok ang matigas na bagay na 'yon sa tiyan ko dahilan para makaramdam ako ng kiliti. Hinawakan ko 'yon mula sa shorts ni Apollo na ikinagulat niya nang bahagya. Natawa ako sa reaksyon niya.

"Are we really doing this right now?" hinihingal na tanong ni Apollo na saglit bumitaw sa halik.

Nakangisi ko siyang tiningnan. "Walang ganito sa 2008," sagot ko at mahinang tumawa dahilan para mapangiti siya at hilahin ako para halikang muli.

Bumangon si Apollo at ako naman ang marahang itinulak pahiga sa kabilang bahagi ng couch. Pumatong siya sa akin kaya't sinapo ko ang malapad na likuran niya. Nagpatuloy ang halikan naming dalawa. Mas mariin, mas mas matindi, at mas masarap.

Hinubad ko ang sandong suot ni Apollo. Hubad at pawisan niyang katawan ang nasa harap ko ngayon. Dinama ko ang malulusog niyang dibdib. Sa bawat hagod na ginagawa ko, nararamdaman ko ang mapipinong buhok niya roon. Hindi rin nakaligtas ang tiyan ni Apollo nang damhin ko ang matitigas niyang abs. Sumisilay rin ang malago niyang buhok sa kili-kili tuwing itataas niya ang dalawang kamay para hawakan ang mukha ko. Hinalikan niya ako. Napahawak ako sa magkabilang malalaki nitong braso. Para 'yong mga bakal sa tigas. Hindi ko mapigilang panggigilan ang mga 'yon.

Niyakap ko si Apollo habang patuloy niya akong hinahalikan sa aking leeg. Nakikiliti ako tuwing lalapat sa balat ko ang mapipinong sibol ng bigote't balbas niya. Hinayaan ko lang siyang gawin 'yon hanggang hubarin niya ang suot kong damit. Hindi ko na hinintay pang siya ang gumawa at ibinaba ko na ang shorts nitong suot. Gano'n din ang sa akin. Ngayo'y parehong boxer shorts na lang ang suot naming dalawa.

Kinuha ni Apollo ang kanang kamay ko at ipinasok 'yon sa loob ng boxer shorts niya. Napalunok ako nang maramdaman ang galit na galit na bagay na nagtatago mula roon. Hindi ko mapigilang hawakan 'yon at paulit-ulit na haplusin. Tuwing gagawin ko 'yon, napapapikit si Apollo't hindi mapigilang mapahalinghing. Napapakagat ako ng labi habang pinapanuod siyang nagugustuhan ang ginagawa ko sa kanya. Gustong-gusto ko ang itsura niya sa ganitong anggulo. Napakagwapo niya habang ginagawa ang gano'ng ekspresyon ng mukha. Patuloy lang si Apollo sa pag-ulos habang nasa loob ng boxer shorts niya ang kamay ko. Ilang saglit pa, naramdam kong basa na ang kamay ko at malagkit 'yon sa pakiramdam.

"Gusto mo ba?" mapang-akit ang boses ni Apollo nang itanong 'yon sa akin.

Hindi ko man buong naintindihan ang gusto niyang sabihin, marahan akong tumango at hinalikan siya. Tuluyan na niyang hinubad ang suot na boxer shorts at gano'n rin ang sa akin. Ang mga sumunod roon ay hindi ko makakalimutan.

Natapos 'yon nang magkatabi kaming nakahiga ni Apollo sa couch. Wala pa ring mga saplot. Naghalo ang mga pawis naming dalawa. Nasa likuran ko siya habang nakasandal naman ang ulo ko sa isang braso niya at yakap ko ang naman ang isa. Ramdam ko ang bawat paghinga naming dalawa. Nakakapagod pa lang gawin 'yon nang isang buong oras. Masakit din ang aking likuran. Napapaisip tuloy ako kung makakalakad pa ako pagkatapos nito.

"It was my first time..." sambit sa akin ni Apollo. Hindi 'yon halata kanina. "I'm sorry kung-"

"I loved it." Pagputol ko sa kanya. Narinig kong tumawa ito nang mahina. Tinawanan ko rin ito. "Hindi na masama. I'll give it a 9." Nagtawanan kaming dalawa.

Nanatili kaming nasa gano'ng posisyon lang sa loob ng ilang minuto, nagpapahinga, at hindi nagsasalita. Habang nasa gano'ng sitwasyon, maraming tumatakbo sa isip ko. Isa na roon si Rad.

"Baka deserve ko talagang mamamatay at the age of 31?" bigla kong nasabi habang yakap ang braso ni Apollo. "Baka hanggang do'n lang talaga. Baka sa dami ng nagawa kong kasalanan at mga maling desisyon ko sa buhay, gusto na akong kunin ni Lord sa gano'ng edad." Saad ko. "Kung ako talaga si Rad sa hinaharap, baka nga deserve ko, baka nga 'yon talaga ang kapalaran ko..." sambit ko pa.

"And you really believe that?" rinig kong tugon ni Apollo. "Paano kung hindi? What if the world just wants you to see yourself in the future, para maitama mo 'yong mga mali mo, para maiwasan mo sila? To teach you a lesson?" napaisip ako sa sinabi niya. "What if you deserve to live longer?"

Nang marinig ko 'yon mula kay Apollo, para akong tinamaan sa mga salitang binitawan niya. Napaisip ako kung paano nga kung gano'n ang gusto ng mundo? Paano kung tinuturuan lang ako nito ng leksyon para hindi ko na ulitin ang mga pagkakamali na ginawa at posible ko pang magawa sa hinaharap? Paano kung...

"Paano kung hindi?" bumangon ako at humarap kay Apollo nang sambitin ang tanong na 'yon.

Bumangon siya at nakangiting tiningnan ako. "Paano kung oo?" napakunot ang noo ko. "Susukuan mo na lang ba si Rad?" nabigla ako sa narinig mula kay Apollo. "Susukuan mo na lang ba ang sarili mo?" para niya akong sinampal sa tanong na 'yon at natauhan.

Susukuan ko na lang ba talaga ang sarili?

***