"ေမာင္...ထေတာ့ေနာ္...ေမာင္လယ္ထဲသြားမယ္ဆို"
ထိုအခါမွာ သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာ ရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ထားတဲ့
လက္ေတြက လႈပ္႐ွားလာၿပီး ပိုတိုး၍ပင္ဖက္တြယ္လာကာ
ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးက ႐ိုးရဲ႕မ်က္ႏွာႏုႏုေပၚ က်ေရာက္လာ
သည့္မို႔ ႐ိုးမွာ မ႐ွိ႐ွိတဲ့အားနဲ႔ျပန္တြန္းရင္း သတိေပးရျပန္ေလ
၏။
ေမာင့္ရဲ႕လက္ေတြမွာလည္း သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ ေျပးလႊားလႈပ္
႐ွားကစားေနျပန္ေလသည္။ကိုယ့္ရဲ႕ေယာက်္ားျဖစ္သူဆိုေတာ့
လည္း အျပစ္လည္းတင္လို႔မရ..႐ိုးကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေမာင္
ၿငီးေငြ႔သြားမွာ စိတ္ပူေနတဲ့သူမဟုတ္လား။
"ေမာင္"
"ဘာလဲကြာ"
"6နာရီထိုးေနၿပီ"
"ဟင္!ဟုတ္လား"
႐ိုးရဲ႕စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေမာင့္ရဲ႕မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲ အိပ္ခ်င္မူး
တူးနဲ႔ျပန္ေျဖေနတဲ့ ေမာင့္အသံေလးက ခါတိုင္းၾကားေနက်
ျပတ္သားတိ႐ွတဲ့အမိန္႔ဆန္ဆန္ မာေက်ာခက္ထန္တဲ့အသံအ
ေနအထားမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ခပ္ခြၽဲခြၽဲအသံေလးေႏွာကာ လြတ္လပ္
မူေတြပါဝင္ေနတာမို႔ ႐ိုးမွာေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီးခ်စ္မဝေလေတာ့။
"ေအာက္အီးအီးအြတ္"
"အဲ့ၾကက္က ဘယ္ကၾကက္လဲ...ညတိုင္းတစ္နာရီျခားတစ္ခါ
အိမ္ေခါင္မိုးေပၚတတ္ၿပီးေအာ္တယ္...ေမာင္လန္႔လန္႔ႏိုးရတာ
နဲ႔အခုအိပ္ေရးမဝခ်င္ေတာ့ဘူး"
အမိန္႔က ညသန္းေခါင္ယံကေန မနက္အခ်ိန္ထိ ဓနိေခါင္မိုး
ေပၚ လာလာတြန္တတ္တဲ့ ေဘးအိမ္က ကိုႀကီးၾကက္ေပါရဲ႕
ၾကက္ထီးႀကီးကို မေက်နပ္စြာ ေျပာရင္း အိပ္ရာကထလိုက္
ေလ၏။
အိပ္ရာထခါနီး ႐ိုးကို အနမ္းနဲ႔ေညႇာင့္သြားဖို႔လည္းမေမ့ေခ်။
"အဲ့ဒါ ေဘးအိမ္က ကိုႀကီးၾကက္ေတာရဲ႕ ၾကက္ေလေမာင္"
"သူ႔အိမ္သူသြားမေအာ္ပဲ...ဘာလို႔ဒီအိမ္က်မွလာလာပါးစပ္
ယားေနတာလဲ...ေအာ္တာကလည္းေမာင္တို႔ေခါင္းရင္းမွာ
လာေအာ္သလားမွတ္ရတယ္..အသံကျပဲလန္ေနတာပဲ"
"တိရစၦာန္ဆိုေတာ့ သူ႔ဓာတ္က်တဲ့ေနရာမွာ တြန္တာနဲ႔တူ
တယ္"
YOU ARE READING
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)( Complete)
Romanceအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
