NÂRE

9.bölüm

herkese selam🫡 bu aralar ciddili yoğunluğum olduğundan ve böyle devam ediceğinden bölüm bir tık geç gelmiş olabilir. Bir düzene oturtup başarabilirsem hafta da iki bölüm atmayı planlıyorum. En azından bu haftadan sonra. Açıklama bitmiştir🫵🏻

***

"Çekil"

Onu ittirip, altından kalmaya çalıştım. Kımıldamadı bile, şaşırmadım. O heybetli vücuda gücümün yetmesi imkansızdı. Bakışlarımı tehditkar gözlerinden çektim. Kastan şişmiş göğsüne doğru çevirdim.

"Hâla yalnız kalmak istiyor musun karıcım?" Siniri bir gram eksilmemişti. Ses tonu aynıydı. Yine çaresizlik, yine ben. Kendi iyiliğim için ona karşı koyamazdım.

"İstemiyorum." Ona bakmadan cümlemi sakin ses tonumla! kurmuştum. O ise dudaklarını eğlip kulağıma doğru yaklaştırdı. Kafamı tersine doğru çevirip, cama baktım. Karanlığı izledim.

"Emin misin?" Kulağıma doğru nefesini vere vere söylediği için tüylerim diken diken olmuştu.

"Eminim."  Cesaretimden eser kalmamıştı. Ona karşı geldikçe sanki daha cok bu girdapa kapılıp gidiyordum. Bıkmıştım artık. Kulağımın atına konulan hafif öpücükle, irkildim. Bir de utanmadan beni öpüyor muydu?

"Mirza istediğin oldu. Bırak artık, uyumak istiyorum."

Ben ondan beni bırakmasını isterken, o bu sefer kulak mememe tüy gibi hafif bir öpücük bıraktı. İki elimi de tekrar göğsüne koydum. Telaşlanmıştım.

"Mirza yeter."

"Yetmiyor." Homurdanarak söylediği tek kelimeden sonra boynuma doğru tekrar bir öpücük kondurdu. Ben ise sadece duruyordum. Evet ellerimi göğsüne koymuştum ama bir işe yaramıyorlardı.

"Yetsin. Yetsin artık. Daha ne olacak? Bu kadarı yetsin."Her ne kadar o umusamasa da benim aklım hala evlenmiş olmanın şokundaydı.

Söylediklerimle beraber boynuma son kez öpücük kondurup geri çekildi. Benimse kafam tekrar cama döndü.

"Yetmez."

"Yeticek Mirza. Evlendik. Artık daha ne yapabilirsin bana ya ?" Sesim rahatsız edici derecede sakin çıkmıştı.

"Çok şey yapabilirdim sana ya." Bu durumda benimle dalga geçmesi çok absürttü.

Önce o, arkasından ben de doğruldum. Birbirimize bakıyorduk. Ben onu izlerken yavaş yavaş ağlamaya devam ediyordum.

"Ama her ne kadar zorla yaptırmış olsam da.. bu yaptığın iyiliği karşılıksız bırakmam Nâre... Benimle evlendiğin için teşekkür ederim."

Burnumu çekip ona baktım. Hiç beklemediğim bir şey yapıp hızlıca yanağımı öpüp geri çekildi. Şaşkınlıkla ona bakarken, gülümsedi. Ama buruk bir gülümsemeydi bu.

"Sırada anne-baba olmak var."

Boş gözlerle ona bakıp, yataktan kalktım. Daha fazla onunla yakın temasta olmak istemiyordum. Bugün fazla haşırneşir olduğum sigaram ve çakmağımı aldım. Yatak odasındaki büyük balkona çıktım.

Sigaramı dudaklarımın arasına yerleştirdim ama çakmağım bir türlü yanmıyordu. Arkamı dönüp içerden alıcakken, yanımda dikildiğini farketmediğim Mirza zipposunu yakıp bana uzattı. Uzatmadan hızlıca sigaramı yaklaştırdım ve yanması için bir nefes çektim.

"Çabuk iç. Uykum var."

Ters ters ona baktım. "Git uyu o zaman." Omuz silkip başımı karanlık ve soğuk olan geceye çevirdim. Yerlerde kar gökyüzünde yıldızlar vardı. Hoş karlar çıtırdan erimeye başlamıştı ama olsun. Kar kokusu olduğu gibi duruyordu.