NÂRE

13.bölüm

Şappadanak diye atıyorum yarın falan girip düzenlerim... yani zibilyon tane yazım yanlışı olabilir🫵🏻 takılacak olanlar düzenlendikten sonra okusun🫵🏻🥀

•

Gözlerime nüfus eden beyaz ışıkla gözlerimi açtım. Kendime gelemesem de Aras'ın yanında yattığımı biliyordum. Burnumu dolduran bebek kokusu yardımcı olmuştu.

Gözlerimi odada gezdirdiğimde kapının önünde bir eli hala ışık düğmesinde olan Mirza'yı gördüm. O heybetli vücudu es geçmek olmazdı zaten.

Yüzümü buruşturmuş ona bakıyordum. Bana eliyle gel işareti yapıp odadan çıktı. Ne olduğunu anlamasam da yanımda yatan Aras'ı kontrol edip yavaşça yataktan çıktım. Ürpermiştim.

Hala uyku sersemi olduğumdan gözlerim yarı açık odanın dışına çıktım. Çıkmamla duvara yaslanmam bir oldu. Ağzımda çıkan ufak çığlıkla beraber Mirza'nın kocaman olan eli dudaklarımın üzerine kapandı.

"Neyden korkuyorsun? Benim olduğumu bilmiyormuş gibi."

Göz devirerek sorduğu karşısında ben de ona göz devirmek istedim. Uykudan az önce uyandığımı bilmiyordu sanırım. Ne olduğunu sormak için dudaklarımı oynattığımda ağzımı kapatan eline baktı. Derin bakan gözleri gördüm ve dudaklarımı hareket ettirmeyi kestim. Bundan bile etkilenmiş olması tuhafıma gitse de sorgulamadım. O sorgulasam da anlayabileceğim bir insan değildi.

Yavaşça elini çektiğinde konuşmak için yeltensem de beni bir çuval gibi omzuna attı. Bu gece ağzımdan çıkan ikinci ufak çığlığa da engel olamamıştım böylelikle.

"Bağırıp durma"

"Ne yapıyorsun?"

Tamamen uykum açılmıştı artık.

"Bensiz uyuyamazsın"

Odanın içine girip beni yatağa bırakırken, verdiği cevaba karşı sinirim bozulmuştu. Keşke insan gibi söyleseydi. O zaman da kabul etmezdim ama neyse.

"Seninle uyumak istemiyorum" mırıldanarak kurmuştum cümlemi.

Umrunda olmadan yanıma gelip yattı. Arkamı dönüp kalkacağım esnada;

"Kal orada" dedi. Dinlemeyip kalkıyorken beni çekip altına aldı. Çoktan ateş basmaya başlamıştı beni. Yine başlıyorduk.

"Naree" dişlerinin arasıdan konuşmuştu. Kafamı yana çevirdim, iki elimi göğsüne koyup iterken.

"Tekrar söylüyorum, o kalın kafan bu sefer alsın bu dediklerimi. Ben senin trip atabileceğin bir adam değilim. Bana tavır alamazsın."

Söyledikleri bir kulağımdan girip bir kulağımdan çıkıyordu yine.

"Şimdi uyu."

Üzerime uzandı. Kafası göğüslerimin üzerindeyken rahatsız olmuştum.

"Mirza. Kalkar mısın? Uyuyamam böyle çok ağırsın."

Kalkması için ses tonumu kedi gibi tutmuştum.

"Nare, delirtme beni. O tokadı unutmadım."

Cevap vermediğim halde tekrar konuştu;

"Hem alışsan iyi olur. Bundan sonra sık sık üzerinde olacağım."

Beni gerçekten hem fiziksel hem mental olarak çökertmenin peşindeydi. Ya da gerçekten dediklerini yapacaktı.

İstifini bozmadan öylece durdu. On dakika sonra uyumuştu da. Bense zar zor nefes alırken, uyuyamıyordum. Hem o hem de düşüncelerim bedenime ağır geliyordu sanırım.