Bİ BAŞINA AŞK

Sonsuzluk ○~○

Her gecenin bir sabahı var..
Gün ayınca güneş yeniden doğar ..

O gün o düğün alanı aynı anda canaze alanına dönmüştü..
yaşamla ölüm arasındaki ince çizgi; önemini bir kez daha vurgulamıştı ..

şiyar mezara, firuze ise hapisaneye mahkum edilmişti ..
oysaki çok farklı bir hikayeleri olabilirdi..
ama olmadı ..
Güneşli günleri görmek yerine, karanlığa mahkum edildiler her ikisi de..

Aradan aylar geçmişti. olayın izleri yavaş yavaş silinmeye başlıyordu..
İz; yaşadığı tramvayı zor da olsa atlatmayı başarmıştı ..
Aslında şiyardan kurtulduğuna sevinmesi gerekirdi, ama acıyla sulanan bu topraklarda her gün yeniden birileri kurban seçiliyor ve istemedikleri kaderlere mahkum ediliyorlardı..

bunu düşündükçe gözlerinde yalnızca çaresizlik beliriyordu iz'in ..

Eğer bir gün aklınızla kalbiniz arasında kalırsanız, aklınıza sormadan kalbinizi seçmeyin sakın..

İz yaşadığı bunca olaydan sonra bile hala Ökteni seviyor, bir gün onunla aynı şehrin sokaklarında karşılaşmayı hayal ediyordu..
zaman ondan bir çok şey götürmüş olsa da, kalbindeki öktene dokunamamıştı..

Aklı Öktenin bidaha ona geri dönmeyeceğini söylesede, kalbi imkansızlıkları mümkün kılıyordu. Adeta ölçüp biçiyordu kendince..

İz öğretmenlik mesleğinden men edildiği için mesleğini yapamıyordu. hem ailesine destek olmak için, hemde bir şeylerle meşgul olursa kafasını dağıtacağı düşüncesiyle  çocukluğundan beri hayali olan kafeyi açmaya karar verdi..

abisi bu konuda ize destek olmayı kendine borç sayıyordu. elindeki birikimini  iz'e teslim etti..
iz'in daha önce gözüne kestirdiği bir yer vardı.
duvarları rengarenk boyanmış, bakarken insanın içini ısıtan çok şirin bir yerdi burası ..

kafe sahibiyle sıkı bir pazarlıktan sonra sonunda burayı almayı başarmıştı ..
sıra kafeye bir isim koymaktaydı..
İz düşünüyordu da; bunca zaman gönlünün ne istedigini hep ertelemiş, gönül sesine hiç kulak asmamıştı ..

daha doğrusu şartlar hep onu buna yapmayı zorlamıştı. şimdi artık paşa gönlü ne isterse onu yapmayı diliyordu ..
ve kafenin adını "Paşa Gönlüm" koymaya karar verdi..

İz paşa gönlüm kafesinde bütün gün vakit geçiriyor, böylece kafasındaki düşünceleri ve kalbindeki Ökteni unutmaya çalışıyordu ..
bir de çok iyi bir arkadaş edinmişti burda..
kafeye her gün gelen asmin hemşireyle iz, tanışıp kısa sürede kaynaşmışlardı.

asmin hemşire aslen İstanbulluydu. ama görev icabı mardinde kalıyordu..
kahverengi gözleri, minaccık burnu ve buğulu bakışlarıyla çok sıcak kanlı biriydi..

Asmin hemşire tek başına yaşadığı için iz boş zamanlarında asminin evine gider, hatta çoğu zaman da onda kalırdı ..
birlikte çok güzel zaman geçirirlerdi .
o gün asmin hastane çıkışı kafeye uğradı. iz müşterilerle meşguldü asminin geldiğini görünce tebbesüm ederek, gözleriyle kenardaki masalardan birine geçmesini söyledi..

biraz sonra iz müşterilerden vakit bulup asminin olduğu masaya geldi ..

-Hoş geldin asmin kusura bakma bu gün kafe çok dolu anca  yanına gelebildim .. nasılsın ?

- Sorun değil iz ben geçiyordum sana bir uğrayayım dedim .

-iyi yapmışsın asmin bunca telaşın içinde seni görmek ilaç gibi geldi inan ki ..bu arada ne içersin ne ikram edeyim sana?

- teşekkür ederim iz çok kalamiycam akşam misafirim var seni davet etmeye geldim ..

İz gelen misafirin kim olduğunu az çok tahmin ediyordu.
asmin hemşirenin bir nişanlısı vardı. konuşma esnasında bir nişanlısı olduğunu söylemişti iz'e  ama çok bahsetmiyordu..
biraz kapalı kutu bir kızdı asmin ..

-Yoksa tahmin ettiğim kişi mi  gelecek asmin ..

İz bunları söylerken hafiften sırıtıyor, asmine kendince takılıyordu..
asmin ise tatlı tatlı utanıyor ve gözlerini kaçırıyordu
İz asmini daha fazla utandırmak istemeyerek söze girdi;

-Ne zaman geliyor bu gizemli aşık asmin hanım

- Bu gün akşam saat 8 gibi inmiş olacak iz.. evde sade bir yemek yiyelim dedik .sonrada sen gelirsin sizi tanıştırmak istiyorum. çünkü senin bendeki yerin ayrı biliyorsun iz ..

İz yaşadığı o kötü günleri asmin hemşirenin varlığı sayesinde atlatmıştı. asmin ona her daim destek olmuş, yüzünü güldürmek için her şeyi yapmıştı ..
Bu yüzden iz bu özel gününde onu yanlız bırakamazdı

- tamam asmin sen hiç merak etme yemekten sonra mutlaka geleceğim sana ..

İz akşam eve uğrayıp, üstünü değiştirdi. ailesiyle akşam yemeğini yedikten sonra çay için asminin evine gideceğini haber verdi..

ailedeki her kes asmini tanır, ve çok severdi bu yüzden sorun etmeden izin alabildi ..
akşam olduğu için abisi izi sokak başına kadar bırakmak istedi. asmin hemşirenin kapısında indirip eve geri döndü ..
iz kapıdaydı şimdi.. kapıyı  hafifçe tıkladı, asmin heyecanlı ve güler bir yüzle iz'i içeri davet etti ..

İz çantasını ve paltosunu asması için asmine verdi. önde asmin,arkasında iz salona doğru yürümeye başladılar..
iz 'in içinde anlam veremdiği bir gerginlik vardı ..
belkide yabancı biriyle ilk defa aynı ortamda bulunacağı için di bu gerginlik ..

Salona girdiklerinde iz hayret edici bir manzarayla karşı karşıyaydı ..