Bİ BAŞINA AŞK

aşkına savcı

Bazen İçimizde bir yerler acır.. tam olarak burası diyemiyoruz belki ama; Özlemle dokunan her kesin hissedebileği bir yerde o acı ..

Anlaşılmak için çırpınan bir kuş kalbimiz ..
Ve anlaşılamadığımız her yeni günde, biraz daha kırılıyor kanatlarımız..

Uçmayı öğrenemeden göçmeye macbur bırakılıyoruz..

Bir kerecik olsun kıyak geçemez miydi hayat bize umudumuzu ..
Sevgiyle iyileştiremez miydi kırılan kanatlarımızı ..

İz yanlızca Öktenin bakışlarında teselli arıyordu, eğer ondan başkasının gözlerine bakarsa dehşeti hissetmekten korkuyordu..

Ökten çaresizce oturduğu sandalyede bir mucize olmasını bekledi..
İz'i koca bir hiç uğruna kaybetmek ondan senelerce uzak kalmak ıstırap gibi geliyordu ..

Alanın abisi düğün alanındaki davetlilere tehtidkâr bakışlar atıyor, iz'i Öktenin yanında görmekten duyduğu rahatsızlığı belli ediyordu..

Olayı araştırmak üzere gelen görevliler kimlik kontrolü için savcı beyden izin istediler..
Simsiyah takım elbisesi, sert bakışları ve ciddi duruşuyla Alanın abisinin yanında duran savcı bey nikah masasına doğru yaklaştı. asmin ve Aliyi tebrik ederek  görevlilere doğru döndü ve konuşmaya başladı;

-Bu gün iki insanın en özel günü. araştırma yapmak için daha uygun bir günde gelmenizi rica ediyorum

Alanın abisi savcı beyden duyduğu bu sözlerden hiç memnun olmamıştı savcı beye doğru yürüdü üslubunu bozmadan konuşmaya başladı

-Sayın savcım bu verdiğiniz karar ne kadar doğru..
ben bi an önce kardeşimin katilini bulmak istiyorum.lütfen görevinizi yapın ..

Savcı Alanın acısına saygısından dolayı olsa gerek; tepki göstermek yerine kenara çekip bir iki dakika konuşmaya başladı..
İkna etmiş olmalı ki Alanın abisi görevlileri de alıp düğün alanını terk etmişti..

İz ve Ökten şimdi kısa süreli aldıkları derin nefesi bırakmış ve biraz da olsa rahatlamışlardı ..

Düğün devam ediyordu, alinin ısrarı üzerine düğünde kalan savcı bey masalardan birine oturmuştu..
iz kendini çok tedirgin hissediyordu belki bu gün araştırma yapılmadı ama er yada geç her şey ortaya çıkacaktı ..
Ökten iz'e göz işaretleriyle arka tarafa gelmesini söyledi..
İz'in eli ayağı korkudan adeta birbirine dolanmıştı Öktenin işaret ettiği yere doğru yürümeye başladı, hızlı adımlarla yürürken bir anda ayağı savcı beyin masasına takıldı tam düşecekti ki arkadan bir elim onu tuttuğunu hissetti ..
zaten yeterince gergin olan iz, onu tutanın savcı bey olduğunu görünce adeta buz kesmişti ..
başka düşecek yer mi yoktu da ben savcının kucağına düştüm diye sesizce sitem ediyordu içinden..
Savcı bey uzun uzun bakıyordu iz'e,
bir suçluya bakar gibi değil de; masalda kaybolmuş bir prensesi kurtarmaya gelen prens edasıyla bakıyordu..
ipek gibi saçları, ve korkudan solmuş yüzüyle iz çok güzel görünüyordu ..
Savcı bey bir anda kolları arasına düşen bu hanım efendiyi doğrultu bir kaç saniyelik sessizlikten sonra zarif ses tonuyla söze girdi;

-umarım bir yeriniz acımamıştır iyisiniz ya ?

İz bi an korkudan dilinin tutulduğunu hissetti zar zor cümleleri toparlayarak cevapladı ;

-e e evet iyiyim bir şeyim yok teşekkür ederim

İz Savcının beline sardığı eli hızlıca indirip tam yoluna devam ediyordu ki; savcı bey hafifçe koluna dokundu

-biraz soluklanın lütfen çok solgun görünüyorsunuz ..

İz daha fazla dikkat çekmek istemiyordu. eğer gitmek için ısrar ederse bir açık verebilirdi..
sandalyeyi geriye çekip oturdu. savcının konuşmaları ve hareketleri nedense iz'i rahatlamış gibiydi içten içe göründüğü kadar sert biri olmadığını düşünüyordu..

İz masanın altından avuçlarını sıkıyor, normal davranmaya çalışıyordu..
savcı ise iz'in yüzündeki her noktayı ince ince süzüyor, adeta avına yaklaşan sırtlan edası yaratıyordu..

Nedendi bu bakışlar?
yoksa iz'in katil olduğunu biliyor muydu ?
eğer biliyorsa neden hiç bir şey yapmıyordu ..
hayır .. hayır.. bir şey biliyor olamazdı..

İz kafasında bu Cevapsız sorularla boğuştuğu esnada savcı bey konuşmaya başladı;

-Adınızı sorabilir miyim ?

İz eliyle saçlarını düzeltti derin bir nefes alıp devam etti;

-adım iz

-nemnun oldum iz. ben de diyar

- burda mı yaşıyorsun yoksa sen de benim gibi görev icabı mı buradasın?

- hayır ben mardinliyim ailemle birlikte burda yaşıyorum

- o zaman öldürülen kişiyi de tanıyor olmalısınız ?

Aman allahım ..!
iz köşe bucak kaçtığı bu olayın şimdi tam da ortasındaydı.
savcı beye hem adını,hemde yaşadığı yeri söylemişti..
çok geçmeden alanın onun kuzeni olduğu ortaya çıkacaktı..

İz bunları düşündükçe tedirginliği iki katına çıkıyordu ne yapıp edip bi yolunu bulmalı ve masadan kalkmalıydı..

Bi anda ayağa kalktı yüzündeki tedirgin ifadeyi sahte bir tebessümle kapatıp izin istedi;

-Arkadaşım beni bekliyor gitmem lazım her şey için teşekkür ederim iyi akşamlar ..

Savcı bey iz'in arkasından uzun uzun bakıyordu..
Neden bu kadar tuhaf hissediyordu ki şimdi kendini ?
daha iki dakika önce tanıştığı birinden ayrıldığı için buruk hisseder miydi ki insan ..
hissediyordu savcı bey.. hem buruk, hem de özlem dolu..

Olmaza meyilidir bazı gönüller. nerde olmayacak bir şey varsa inadına talip olurlar kederine..

Oysaki neden hep olmayanı ister ki insan..
yanı başında duran güzelliklerin kıymetini neden en son anlar ..

Kördüğüm gibidir bazı vuslatlar.. olmayacağını bilir de, yinede vazgeçemez insan umudundan..

Kalbim .. ! ah benim körler ülkesinde ayna satanım ..

Savcı ilk görüşte iz'e aşık olmuştu.. aradığı aşkı bulduğunu sanmasıyla aradığı suçluyu bulması arasında fark yoktu..

Peki şimdi ne olacaktı?

O gün düğünden sonra Ökten ve iz asminin evinde uzun uzun olan biteni konuştular bir çözüm yolu aradılar..
Ökten iz'i de alıp buralardan gitmeyi teklif ediyordu iz'e
Ama iz ailesini geride bırakıp bir suçlu olarak kaçak göçek yaşamak istemediğini söylüyordu..

Sonuç ne olursa olsun iz burda kalacaktı. kendisi için korkmuyordu ama eğer alanın ailesi olan biteni öğrenirse öktene bir zarar vermelerinden korkuyordu..
olaylar ortaya çıkmadan önce bir yolunu bulup Ökteni mardinden göndermeliydi..
ama nasıl ?

İz odanın bir başından diğer başına yürüyen Ökteni bir anda durdurup karşısına geçti. gözlerini Öktenin gözlerine kitledi..
ah o gözleri.. her insanın yuvam dediği huzur bulduğu bir yer vardır iz'in yuvası da Öktenin gözlerindeydi.. Tek istediği o gözlere engelsiz koşulsuz Şartsız bir ömür boyu bakmaktı ama olmadı..
Bu sefer de yanlızca veda etmek için bakıyordu o gözlere..
gözleri dolu dolu olmuştu iz'in..
elini öktenin ellerine sardı, başını omzuna koydu bir kaç dakika hiç konuşmadan öylece kaldı bu bir vedaydı biliyordu..
Bir anda toparlanıp söze başladı iz;

-Ökten düşündüm de sen haklısın en iyisi buralardan gitmek. ama ikimiz birlikte gidersek dikkat çekeriz sen önden gidip bize kalacak bir yer ayarla ben de bir yolunu bulup yanına gelirim böylece kimse de bir şey anlamaz ..

Ökten iz'in gelmeyi kabul etmesine çok sevinmişti hiç itiraz etmeden kabul etti ..
Hem İz'i kurtacak hemde onunla mutlu bur yuva kuracaktı..

Ökten o gecenin sabahında ilk otobüsle İstanbula gitmişti..
İz ise şimdi kendini daha cesur hissediyordu .. çünkü kaybedecek bir şeyi kalmamıştı..
Ökten belki ondan uzaktaydı ama güvendeydi biliyordu ..