Bİ BAŞINA AŞK

Sessiz hamalım ..

İnsan başını nereye çevirirse çevirsin, yüreği hep yarım kaldığı yere dönüktür ..

İz salonun bir köşesinde oturan kişiyi görünce gözleri fal taşı gibi açıldı..
beti benzi attı..
dizleri titriyor, dudakları kuruyor, adete bayılacakmış gibi hissediyordu..

Bu oydu..!
kalbinin gelip geçici kiracılarına inat, daima ev sahipliğini yapan biricik Ökteni ..

Aman allahım! nasıl olabilirdi bu.. Öktenin burda ne işi vardı? asmini nereden tanıyordu? yoksa korktuğu şey yeniden mi başına mı gelmişti..

narin öğretmenle olan korkuları bu sefer de asmin hemşire ile mi başlıyordu..
yoksa Ökten asminin nişanlısı mıydı?
iz kafasında bu sorularla boğuştuğu esnada..
asmin hemşire söze girdi;

-tanıştırayım iz; bu benim abim Ökten ..
bu gün akşam üzeri süpriz yapmış bana. bir anda çıkıp geldi..

İz şimdi korkuyla karışık heyacan, telaş, şaşkınlık, mutluluk ve daha adını koyamadığı bir sürü duyguyu aynı anda yaşıyordu ..

Nasıl yani Ökten asminin abisi miydi..
bu kadar tesadüf olabilir miydi gerçekten ..
hayır.. bu bir tesadüf değildi kader adeta ağlarını örüyordu..

Eğer kaderinizde biriyle bir şeyler yaşamak varsa; Allah bunu elde etmeniz için bütün dengeleri değiştirir..

Uzağı yakın eder.. tersi düz eder.. gideni geri getirir..

O halde bırakalım da, kader yazılanı yaşatsın..

Asmin iz'le abisini tanıştırıp, hazırlıklarla ilginmek için onları salonda bırakıp mutfağa geçti ..

İz ve Ökten uzun süreden sonra yeniden aynı yerdeydiler ..
Ökten eliyle yanında duran kanepeyi işaret etti ..

-Otur lütfen

Ona adıyla hitap etmemişti Ökteni..
yoksa onu hatırlamıyor ve tamamen unutmuş muydu ?

Hayır .. hayır .. böyle bişey mümkün değildi.. Ökten onu unutmuş olamazdı. belkide kırgındı iz'e onu hiç bir şey söylemeden terk ettiği için ..

İz yüzünde ki mahcubiyet ifadesiyle Öktenin gösterdiği kanepeye geçip oturdu. elindeki bilekliği kurcalıyor, Öktenle göz göze gelmemeye çalışıyordu ..
oysa ki ne çok özlemişti o gözleri.. uzun uzun bakmak onsuz geçen günlerin acısını çıkartmak istiyordu.

derken; Ökten sırtını usulca geriye yasladı söze başladı..

-nasılsın görüşmeyeli?

İz'in kalbi hızlı hızlı çarpıyordu yanlış bişey söyleyip saçmalamaktan çok korkuyordu.
Elinde kurcaladığı bileklikten elini çekti, derin ve sessiz bir nefes aldıktan sonra cevapladı..

-iyiyim teşekkür ederim sen nasılsın Ökten ?

Öktenin gözleri dolmuştu. yüzünde garip bir ifade belirmişti..

-Seni görünce daha iyi oldum diyebilirim iz ..

Ökten bunları söylerken ilk gün ki gibi derin.. duygulu.. ve aşık bakıyordu iz'in gözlerine ..

Peki iz şimdi ne yapacaktı ..
öktene olan biteni nasıl izah edecekti ?

iz kararını vermişti..
öktene olan biteni açıklayacak ve bu yarım kalan hikayeye devam edeceklerdi.
Ökten onu af edecekti.
İz'in içinde bulunduğu durumu anlayacak, ve ona hak verecekti..
sonunda ökteniyle bir engel olmaksızın bir arada olabilecekti ..

bu düşünceler yüzünde kocaman bir gülümseme yaratmıştı iz'in..

heyacandan dağılan saçlarını eliyle düzeltti..
içinden taşan bu duyguları öktene anlatmak için tam söze giriyordu ki;
kapı çaldı asmin hemşire mutfaktan kapıyı açmak üzere çıktı. kapı açıldı ve içeriye bir kadın ve bir erkek girdi ..

kimdi bunlar?
asmin iz'e bir şey söylememişti gelenler konusunda ..

Asmin heyecanlı ve yerinde duramayan halleriyle gelenleri iz ve Öktenin bulunduğu salona getirdi .

-Buyrun şöyle geçin lütfen rahat olun iz yabancı Sayılmaz çok yakın arkadaşım

İz gelenlerin kim olduğuna meraklı gözlerle izliyordu. asminin utanan ve naz yapan hallerine bakılırsa gelen adam asminin nişanlısıydı..

peki o kadın kimdi?
gözündeki gözlükleri sapsarı saçları ve bi o kadar tarz giyinişiyle oldukça havalı birine benziyordu ..

Asmin gelenleri iz'le tanıştırmak için ortaya geldi ..

-İz tanıştırayım bu nişanlım Ali..

Ali orta boyu, esmer teni ve gözlerindeki içten bakışlarıyla oldukça iyi birine benziyordu..

-Ali ize doğru bir adım atıp elini ize uzatarak memnun oldum iz .. dedi

İz de elini uzatarak güler bir yüzle memnuniyetini ifade etti ..

Sıra kadını tanıştıraymaya gelmişti ..
iz'in aklı hala Öktenle yarım kalan konuşmasındaydı.
onu o kadar çok özlemişti ki; ona sımsıki sarılacağı anı heyacanla bekliyordu.
arkasına döndü Öktenin bulunduğu kanepeye baktı. Ökten başı önünde mahcup ve üzgün duruyordu..

iz az önce gayet mutlu olan Öktenin neden bir anda yüzünün düştüğünü merak ediyordu..

İçinden ..
-belli ki oda konuşmamızın yarım kalmasına üzülüyor..

Asmin elini ayakta bekleyen bu havalı kadının sırtına koymuştu. kadının gözleri sürekli Öktendeydi bakışları içten içe rahatız etmişti izi..

Gözünden sakındığı Öktenin gözlerine ondan başkası bakamazdı ..
Asmin sevecen bir tavırla tanıştırdı

-Bu da eylem.. abimin kız arkadaşı ..

İnsan emanet olarak aldığı kalbe ağrılar yüklemekle meşhurdur ..

Mutluluk bir adım ötemize kadar gelir de; elimizi uzatıp almaya kalkıştığımız anda bizden olabildiğince uzağa kaçar ..

İz içinde kopan fırtınanın sağır edici seslerini bastıramıyordu.. bağırmak, haykırmak.. ağlamak istiyordu ..ama yapamazdı ..

İnsanı sesiz kalmaya zorlayan acı, onu bağırmaya zorlayan acıdan çok daha ağırdır ..

İz sessizdi.. Ökten ise mahcup ..

peki şimdi ne olacaktı?

yeniden vazgeçişler ve bekleyişler mi düşüyordu iz'e ..

peki ya Ökten izi artık sevmiyor muydu?
unutmuş muydu?
gerçekten vaz mı geçmişti ondan ..