Bİ BAŞINA AŞK

çok derin ..

İnsan yorula yorula yürür, kırıla kırıla büyür..

Kalbimizdeki tarif edilemeyen duyguların ağırlığı, dilini hiç bilmediğimiz bir ülkede kaybolmanın hissiyle eş değerdir ..

İz'in korkudan tel tel dağılan saçları tir tir titreyen elleri olan biteni anlatmaya yetiyordu..
vurulanın kim olduğunu çözmeye çalışıyordu..

Ökten yerde hareketsiz yatıyordu yoksa iz Ökteni mi vurmuştu..
Hayır.. hayır.. bu olamazdı
iz Ökteni vurmuş olamazdı..

İz korkulu gözlerle avazı çıktığı kadar bağırıyordu ..

Ökteeeen .. ökteeeen.. nolur kalk ..

Ökten iz'in çığlıklarıyla irkildi, alan  üzerinde hareketsiz yatıyordu bacaklarını geriye doğru çekerek alanın altından sıyrılıpıp ayağa kalktı.. üzerine sıçrayan kanları dehşet içinde izliyor bir türlü kendine gelemiyordu..

Kurşun alana isabet etmişti..
İz Öktene bir şey olmadığını görünce elindeki silahı yere fırlatıp öktene doğru koşmaya başladı hem ağlıyor hem de titreyen bedeniyle öktene sımsıkı sarılıyordu ..

İz olayın şokunda olduğu için henüz alanı vurduğunu farkında değildi ..
Tek tesellisi öktene bir şey olmamış olmasıydı ..

Ökten iz'e sarılıyor saçlarını okşuyordu. sakinleşmesi için her şeyin yolunda olduğunu tekrar ediyordu..

İz şimdi biraz daha sakinleşmişti.. Öktenin boynuna sardığı ellerini indirip arkasına doğru döndü..
Aman allahım ..! Bu da neydi böyle ..
Alan yerde kanlar içinde yatıyordu..

İz 'in gözleri kocaman açılmış yerde yatan alanı izliyordu ..
korkudan güçsüz düşmüş bacaklarıyla olduğu yere çöktü.. bağıra bağıra ağlıyor bacaklarına vuruyordu ..

Bir yandan da gözyaşları içinde söyleniyordu ..

Ben ne yaptım .. ben ne yaptım böyle.. allahım
ben katil oldum ..
Ökten üzerindeki şoku bir kenara bırakıp iz'in yanına geçti kollarından tuttuğu gibi kendine doğru çekti ve konuşmaya başladı..

-iz kendine gel şimdi vazgeçmenin sırası değil kimse gelmeden burdan çıkmamız lazım  .. toparlan lütfen..

İz ağlamaya devam ediyor Öktenin söylediklerini duymuyordu..

Ökten iz'i bir kenara iterek alana doğru yaklaştı nabzını elleriyle kantrol etti. bir umut alanın yaşıyor olmasını diliyordu tekrar tekrar nefesini takip ediyor nabzına bakıyordu..

Artık çok geçti alan iz'in kurşunuyla hayatını kaybetmişti..

Peki şimdi ne olacaktı..? İz katil olmuş.. alan ise olmüştü ..
üstelik vurduğu kişi öz kuzeniydi..
Olan biteni nasıl izah ederdi ailesine..

Hayır.. hayır ..eğer her şey ortaya çıkarsa alanın ailesi gözünü kırpmadan hem ökteni hemde iz'i öldürürlerdi..

Ökten iki elini alnına dayamış bir o yana bir bu yana yürüyor bir çıkış yolu arıyordu ..
Sonucu ne olursa olsun iz'i yanlız bırakamazdı iz hiç düşünmeden onun için kendini feda etmişti şimdi fedakarlık sırası ondaydı ..

Tekrar iz'in yanına yaklaştı ellerinden tutup ayağa kaldırdı gözyaşlarını eliyle temizledi..
Gözlerinin tam ortasına odaklandı ..

-iz şimdi toparlan kimse görmeden alanı bir yere saklamamız lazım çok geçmeden ailesi onun yokluğunu fark edecektir..
Polis gelmeden onu bir yere saklayıp burdan çıkalım ..

İz anlamaya çalışıyordu nasıl yani hem alanı vurup hemde teslim olmak yerine saklanacak mıydı.. ?

Ökten ve iz olan bitenlerin şokunu bir kenara bırakıp alanı bulundukları kulübenin biraz ötesine taşıdılar.
kulübe tenha bir yerde olduğu için kimse onları fark etmemişti..

yanlızca hızlıca çarpan kalplerinin sesi ve korkuyla soluyan nefesleri olan bitene şahit olmuştu..

Çok geçmeden Ökten iz'i alıp asminin evine getirdi bu halde eve giderse kendi ele vermesinden korkuyordu ..

O gün o kulübede yaşanan her şey tam anlamıyla bir talihsizlikti ..

peki suç kimdeydi ..?

Tahrikleriyle Zorla güzellik yaratmaya çalışan alanda mı ..?
Kendini korumaya çalışan iz' de mi ..?
Yoksa iz'i koşulsuzca seven Ökten de miydi ..?

Tetiği çeken iz'di belki ama vurulan yanlızca alan değildi..
Ökten ve iz bu hikayede yaralı ve yarım kalmaya mahkum olmuşlardı ..
Hayalleri ve hayatları bir cinayetin gölgesi altında buz tutmuştu..

Güneş doğarsa gün yeniden ayardı belki; buzlar erir, gölgeler yok olurdu..

Günler geçiyor, iz olayın şokunu yavaş yavaş üstünden atmaya başlamıştı..
Ökten her an iz'in yanında durmuş ona destek olmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu ..

Bu sırada alanın ailesi her yerde onu arıyor başına bir iş gelmiş olmasından korkuyorlardı..
alanın abisi olayın her an takipçisiydi..
Her yerde bu işin peşini bırakmayacağını söyleyerek adeta tehditler savuruyordu..

İz üstündeki suçluluk duygusu kalbindeki vijdan azabı ve gözlerindeki derin korkusundan dolayı bir açık vermekten korktuğu için pek ortalıkta görünmüyor, bütün gün paşa gönlüm kafesinde vakit geçiriyordu..

Aylar geçmiş olayın izleri bir bir unutulmaya başlanmıştı ..

Asmin ve nişanlısı ali evlilik kararı almış düğün için gün sayıyorlardı..

düğün mardinde olacaktı iz uzun süre sonra ilk defa kendini neşeli hissediyordu.. Ökten bu zor süreçte iz'in yanından bir an olsun ayrılmamış, ona destek olmuştu.

birlikte düğün hazırlığına giriştiler..
İz düğünde giyeceği elbiseye karar veremediği için asminin evine bir kaç seçenek getirmişti ..
Ökten iz'in giyinme odasında olduğunu asminden öğrenmiş soluğu orda almıştı. iz elbisesini giymiş fermuarını kapatmaya uğraşıyordu..
Kapı sesiyle birlikte odaya asminin geldiğini düşünerek yardım istedi..

-Asmin rica etsem fermuarımı kapatır mısın..?

Arkası dönük olduğu için gelenin kim olduğunu görememişti..

Ökten sessiz adımlarla iz'e doğru yürüdü. önce fermuarı nazikçe kapattı daha sonra boynuna minik bir buse konduruverdi..

İz arkasını döndüğünde gelenin Ökten olduğunu fark etti. yüzündeki ağır yorgunluk beraberinde Öktenin varlığının verdiği huzur..
İz Öktenin göğsüne başını dayadı kendini uzun zaman sonra ilk defa bu kadar güvende ve huzurlu hissediyordu..

Düğün başlamış davetliler bir bir gelmeye başlamıştı İz ve Ökten nikah şahidi olacaklardı bu yüzden ekstra bir heyecan vardı üzerlerinde..
asmin beyazlar içinde kuğu gibiydi..
nikah memuru nikah akdini başlatmaya hazırlandığı esnada;
bir gurup asker ve beraberinde alanın abisi düğün alanına geldiler..

Askerler düğünü durdurmuş ortalığı derin bir sessizlik bürümüştü..

Kasaba çobanları alanın yol kenarındaki cessedini bulmuşlardı .. askerler soruşturma için geldiklerini söylüyorlardı ..

Ökten ve iz birbinin gözlerine korkuyla baktılar ..
iz'in ellerini buz kesmis bakışları donuklaşmıştı ..

Peki Şimdi ne olacaktı ..?

Umut kırıklıklarını her gün yeniden bir araya getiriyoruz ..
Çölde su arayan bir bedevi umuduyla hep suya varmayı umut ediyoruz.
Ne suyu bulabiliyoruz ne de umut etmekten vaz geçiyoruz..