Bİ BAŞINA AŞK

Sandım ki ..

Parçaları kaybolmuş pazıl gibi artık insanlar ..
Kiminin ruhu, kiminin beyni, Ve bir çoğunun bir kalbi yok ..

Dünya ne zor bir yerdir oysaki ..
kalbi olanlar için..

Her gün yeniden bir parça sevgi görebilmek için, tarlalar dolusu emek ve fedakarlık ekiyoruz..

Kırılan kalplerimizin parçalarını  tarlasını dolu vurmuş çiftçi hüznüyle yeniden bir araya getiriyoruz..
emek emek.. ilmek ilmek işliyoruz.. sevdayı .. sevgiyi.. Ve sevmeleri..

Ortalık yangın yeri gibiydi bir yandan olan biten her şeyi gören eylem ve Asmin ..
öbür yanda mahcubiyet ve utancın verdiği ağır yük..

Şimdi ne olacaktı peki ?
Nasıl izah edeceklerdi bu durumu?
Hem izah etseler bile onlara kim inanırdı..
İz başına gelecekleri hissediyor, imdat çığlığı atarcasına bakıyordu Öktenin gözlerine ..
Ökten ise eylemin yaralayıcı bakışlarına rağmen sımsıkı tutuyordu iz'in ellerini ..

Eylem beklenilenin aksine olay çıkartmak yerine, sadece tek bir cümleye sığdırmıştı Öktenin ihanetini..
Öktene doğru bir kaç adım attı gözlerine bakarak;

-Bu yaptığını unutmayacağım..
Sana da unutturmayacağım..

Bu sözleri söyledikten sonra arkasına bakmadan sabah olmasını dahi beklemeden aliyle beraber İstanbula gitmişti ..

Asmin peki .. oda eylem gibi intikam cümleleri ile sırtını dönüp gidecek miydi en yakın arkadaşına ve abisine..?

İz asminin ona mesafe koymasından çok korkuyordu. onu kaybetmek asla istemiyordu..

Asmin ise; eylemin aksine iz ve abisine Kırgınlığını ifade eden bir kaç cümleden sonra her ikisinede kocaman sarılıp tebrik etti ..
Espriyle karışık bir kaç şey söylerek her zaman ki gibi ortamı yumuştmayı başarmıştı..

şöyle söylüyordu;

-Abi ben eyleme ayıp olmasın diye bişey demiyordum ama, iz'le seni hep çok yakıştırıyordum..

Bunları söylerken dudak altından gülüyor abisi ve iz'in ellerini tutuyordu..

Olaylı başlayan düğün sonunda tatlıya bağlanabilmişti..
bir kaç kırık kalp, biraz da burukluk vardı belki ama; iz ve Ökten sonunda bir aradaydı..

Aradan bir kaç gün geçmiş olaylar yatışmıştı.işin büyük bir kısmı hal olmuş olsada iz'in ailesinin halâ olan bitenden haberi yoktu ..
kuzeni peki .. o iz'in peşini öyle kolayca bırakacak mıydı..?

Ökten sabah iz'in kafesine uğrayacağını asmine haber verdi. geçerken asmini hastaneye bırakıp, ordan da paşa gönlüm kafesine gelmişti..
iz Ökteni görünce heyecandan eli ayağı birbirine girmişti önündeki pastaya şeker yerine tuz atmıştı..

Ey aşk.. dikenleri batan kırmızı gül..
Dikenlerine rağmen seviyorum seni..
Ey kalbim.. benim sessiz hamalım nasıl da güzel idare ediyorsun ukala ritimlerimi

İz Ökteni uzun zamandır tanıyor olmasına rağmen onu her gördüğünde ilk gün ki kadar heyacan duyuyordu..

Elindeki her şeyi olduğu gibi bırakıp Öktenin yanına geldi. uzun zamandır yapmak isteyip de yapamadığı bir şey vardı..
onu şimdi yapmak istiyordu..

Öktene doğru yöneldi, parmak uçlarında hafifçe yükselip, bir buse konduruverdi Öktenin yanağına..

Ökten bu beklenmedik öpücük karşısında da biraz affalamış olsa da
Çok mutlu olmuştu ..
iz ise utancından gözlerini dağlara taşlara kaçırıyordu..

Ökten iz'i daha fazla utandırmamak için ellerinden tutup masalardan birine oturttu ve konuşmaya başladı..

-iz ben yarın İstanbula dönüyorum

İz'in az önce heyacandan küt küt atan kalbi bir anda yavaşlamaya başlamıştı..
yüzü düşmüş, moreli bozulmuştu..

Neden gidiyordu ki şimdi..?
onu burda yanlız bırakıp İstanbula gitmek de nerden çıkmıştı..?
ne kadar kalacaktı orada?

İz yine bir sürü soruyla aynı anda mücadele ediyordu.. bu soruları Öktene sormak yerine kendi kendini tedirgin etmeyi seçiyordu ..
Neyse ki Ökten çok uzatmadan devam etti sözlerine..

-iz benim orda bir işim var biliyorsun.
Oradaki arkadaşlarımı yüz üstü bırakamam istanbula gideceğim ve tainimi en kısa sürede buraya almak için elimden geleni yapacağım..
En kısa sürede yanına tekrar geleceğim merak etme..

Ökten gerekli açıklamayı yapmış ve iz de onu anlayışla karşılamış olsa da içinde anlam veremediği bir huzursuzluk vardı ..
Onu burda bırakıp gitmesi hiç içine sinmiyordu..
Düğünde olan biteni öğrenen kuzeni iz'e karşı iyice bilenmiş iz'in onu Red etmesini gurur meselesi haline getirmişti ..
Ve  Öktenin yokluğunda onun başına bir iş getirmesinden korkuyordu..

Ama yinede bu korkularından hiç bahs etmedi Öktene. onu yolundan alı koymak ve huzursuz etmek istemiyordu..

Sabah iz asminle beraber Öktene otogara kadar eşlik ettiler..
Ökten; iz ve asmini birbirine emanet edip sıkıca sarıldı her ikisine de ..
Ökten iz'in kulağına eğildi fısıldayan ses tonuyla;
-özlem ve hasretle kal ..
yüreğinden öpüyorum.. dedi

Otobüs hareket ederken iz camdan Öktene bakmaya devam ediyordu gözden kaybolana kadar uzun uzun baktı otobüsün arkasından ..

İnsan içinden uğurlayamadığı her kesi, bir gün dışından uğurlamaya mecbur kalır ..

Bekler insan hiç bir zaman gelmeyeceğini bildiği otobüsleri yanlış duraklarda ...

hayaller kayıp,.. umutlar ayıp etmiş olsa da . . yine bekler ..

İz kendini  derin bir yanlızlığın içinde bulmuştu o an ..
sanmıştı ki; birdağa asla ayrı kalmayacaklar..
Kafasındaki düşünceler diline vurmuşçasına, tekrar ediyordu iz ;
Sandım ki ..

tek kişilik miydi ki bu şehir Ökten gidince bom boş kalmıştı ..