Bİ BAŞINA AŞK

Sakla beni ..

Her yerimiz delik deşik çıktığımız savaşların sonunda sen hiç savaşmadın ki denildi ..
Ziyanı yoktu..
yeter ki kalpler hissetsin ..
sözler sussada olurdu..

İz bu hikayede neyi var neyi yoksa kaybetmişti ..
Ökteni kazanmak uğruna gözden çıkarttığı her şeyi özgür bırakmıştı..

Günler geçiyor iz Ökteni her geçen gün biraz daha özlüyordu ..
Geleceği günü adeta iple çekiyordu..
Günlerinin büyük kısmını paşa gönlüm kafesinde geçiriyor, kafasındaki düşüncelerden böylece uzaklaşmaya çalışıyordu..
Asmin arada sırada kafeye uğrayıp öktenden haber getiriyordu. yakın zaman da işlerini yoluna koyacağını ve geleceğini haber ediyordu..

İz'in kuzeni Alan; bu sırada rahat durmuyor, iz'i her gördüğü yerde tehditlere boğuyordu ..

Oysaki nedendi bu yersiz çabası..?
iz onu sevmiyordu, bu neyin ısrarıydı böyle .. ?
alanın ailesi iz'in onu Red etmesini sindiremiyor, bunu adeta bir hakaret kabul ediyorlardı..
İz'in babasına bu konuda baskı yapıyorlardı..

Derler ki; gönle bir sevda düşerse bu "Kaderdir"..

Sevdiğin seni severse bu "Kısmettir.."

Allah dilerse, ve kavuşursanız bu da "Nasiptir.."

O halde insan sabırla nasibi beklemeli ..

İz alanı sevmediğini her defasında dile getiriyor, onunla bir orta yol bulmaya çalışıyordu..
ama alan bu meseleyi hırs haline getirmişti.sağda solda kimsenin onu Red edemeyeceğini söylüyordu.

İz o gün sabah erkenden uyandı. üstünü değiştirip saçlarını taradıktan sonra ailesiyle kahvaltı yapmak için salona geçti..
Zerda yenge mutfakta kahvaltı hazırlıyor, annesi ise çayları koyuyordu..
mutfaktan gelen mis gibi kokular ve samimi bir aile ortamı izi derin düşüncelere sevk etmişti..

düşünüyordu da; çok uzun zamandan beri tasasız tek bir günü bile geçmemişti. olaylar her defasında büyük bir çığa dönüşmüş, ve altında nefessiz kalmıştı iz..

Bunları düşündükçe yüzünde Derin bir hüzün belirdi. gözlerinden iki damla yaş süzüldü..

Babası kahvaltı için içerideki odadan çıkınca iz babasını üzmemek için hemen göz yaşlarını eliyle sildi.oturması için babasına sandalye getirdi.kendisi de masaya geçip oturdu ..
Bütün aile birlikte çok güzel bir kahvaltı yapmışlardı..

İz bu gün her gün kinden daha mutlu hissediyordu kendini ..
yolda yürürken elindeki çantayı sağa sola sallıyor saçlarını savurarak şarkılar söylüyordu..

"Sevemedim kara gözlüm seni doyunca..
hep kıskandım seni elden yıllar boyunca.."

Şarkıyı mırıldandığı esnada sokağın başında asmini gördü. ona doğru geliyordu elindeki zarfa bakılırsa öktenden mektup getirmişti..
Kalbi hızlı hızlı atmaya başlamıştı. yüzündeki mutluluk yerini heyecana bırakmıştı ..
acaba Ökten neler yazmıştı mektupta? ..
ne zaman mardine geri dönecekti..?

İz kafasında bu sorularla hızlı adımlarla asmine doğru yürümeye başladı. asmin elindeki mektubu sallıyor iz'i utandırmak için espriler yapıyordu..
iz'in yüzündeki heyecanı görünce onu daha fazla merakta bırakmamamak için mektubu iz'e verdi..

-Abim bu mektubu sana yollamış istersen sen mektubunu tek başına oku benim işe yetişmem lazım iz..

Asmin elindeki zarfı iz'e uzatıp kocaman sarıldıktan sonra oradan ayrılmıştı..

İz kaldırımın bir ucuna geçip oturmuştu. saçlarını geriye atıp elindeki çantaya yere bıraktı zarfı yırtmadan açmak için bir kaç dakika uğraştıktan sonra sonunda açmayı başarmıştı ..
Heyacandan kalbi küt küt atıyor elleri titriyordu .. derin bir nefes alıp mektubu okumaya başladı..

Kalbimin geçmeyen iz'i ..
Seni Hasretle selamlıyorum..
Burda günler sensiz geçmek bilmiyor. bir an önce yanına gelmek için günleri hatta saatleri sayıyorum.. kavuşmamıza çok az kaldı, sonunda tain işini hal edebildim.. haftaya cuma mardine geleceğim..
Hasret ve Özlemle yüreğinden öperim..

İz mektubu okumuştu kalbinde kelebekler uçuşuyor ..
adeta gözlerinin içi gülüyordu. sonunda bu hasret bitecek, iz Öktenine kavuşacabilecekti..
Yerinden kalkıp üstünü başını temizledikten sonra yeniden şarkılar söyleyerek paşa gönlüm kafesine doğru yürümeye başladı..

Sonunda beklenen gün gelmişti.. Ökten o gün öğlen saatlerinde inecekti .. asmin hastanede nöbetçi olacağı için abisini karşılamaya gidemeyeceğini iz'e haber verdi ..
İz Ökteni karşılamak için otogara tek başına gidecekti ama öncesinde üstünü başını değiştirecek, en güzel elbiselerini giyecekti
biraz makyaj yapmış öktene güzel görünmek için epey özenmişti..
Kahve rengi elbisesi ve bembeyaz teni birbiriyle uyum içindeydi sanki.

Otogara geldiğinde otobüs gelmek üzereydi bahçedeki sandalyelerden birine geçip beklemeye başladı..
Tam bu esnada; duvarın kenarından birinin onu izlediğini fark etti..
Aniden yerinden kalkıp korkuyla duvarın olduğu tarafa yürümeye başladı..
duvarın yanında geldiğinde ortalıkta kimseciklerin olmadığını gördü..
Belkide Heyacandan hayal gördüğünü düşünerek yerine geri döndü..
Hayır.. hayal görmüyordu ..
alan onu otogara kadar takip etmişti..
Kiminle buluşacağını merak ediyor, çözmeye çalışıyordu..

Sonunda otobüs otogara gelmişti Ökten elinde bavullarıyla iz'i karşısında görünce çok mutlu olmuştu.
ne çok özlemişti onu ayrı kaldıkları bu sürede her gün ona kavuşacağı bu anı beklemişti ..
elindeki bavulları yere bırakıp ize doğru bir kaç adım yürümeye başladı iz heyacandan gözlerini sağa sola kaçırıyor saçlarıyla uğraşıyordu..
Ökten şimdi izle karşı karşıyaydı birbirlerinin gözlerine uzun uzun baktılar..
iz daha fazla dayanamayıp Öktenin boynuna sımsıkı sarılmaya başladı..
Ökten ellerini iz'in saçlarında gezdiriyor kokusunu içine çekiyordu..
İz bi an kendini huzursuz hissetmeye basladı..
birileri onları görürse başlarına bir iş gelmesinden korkuyordu..
bu yüzden kimsenin olmadığı gözlerden uzakta bir yere gitmeye karar verdiler.paşa gönlüm kafesinin arkasında boş bir kulübeye geldiler. bu sırada alan onları adım adım takip ediyor, bir fırsatını kolluyordu..
İz ve Ökten Kulübenin içine gelmişlerdi..
yerde bulunan kartonlardan birine geçip oturdular tam sohbet etmeye başlayacakları anda; alan peşlerinden kulübenin içine girdi ..

İz Alanı karşısında görünce korkudan gözleri kocaman açıldı.. bulunduğu yerden hızlıca ayağa kalkıp, geriye doğru bir kaç adım attı..
Ökten alanın ne için geldiğini tahmin edebiliyordu iz'i arkasına doğru alıp konuşmaya başladı..

-Alan ne istiyorsun bizden? ne işin var burda.. bizi mi takip ediyorsun..?

Alan öfkeden kıpkırmızı olmuştu..
Ceketini sıyırıp belindeki silahi öktene doğrulttu..
Aman allahım bu da neydi böyle!
iz silahı görünce buz kesmişti öktene bir zarar gelmesinden çok korkuyor, adeta ecel terleri döküyordu..
Ökten iz'i bir kenara çekmek ve alanı sakinleştirmek istiyordu tam bu esnada alan sinirlerine hakim olamayıp öktene yumruklarıyla vurmaya başladı..
ikisi boğuşmaya başladı bu sırada alanın elindeki silah yere düştü..
iz çığlıklar atıyor, kavgayı ayırmak için kendini paralıyordu..
alan acımasızca öktene yumruk darbeleri indiriyor ve iz'in çığlıklarına kulakasmıyordu..

iz'in gözü bir anda yerdeki silaha kaydı ani bir kararla kenara geçip silahı eline aldı. bir kaç dakika tereddüt ettikten sonra korkudan tir tir titreyen elleriyle tetiğe bastı ..

Silah Ökten ve alanın tam ortasına isabet etmişti.boğuşma sesleri kesilmiş, ve derin bir sessizlik oluşmuştu ..
yere akan kanlara bakılırsa iz ikisinden birini vurmuştu .. neyin kanıydı bu böyle..?
vurulan kimdi ..?

Yolunda gitmeyen her şey,bir gün bizleri yollarımızdan edecekti .. uğruna fedakarlık yaptığımız insanlar;
Bizlere Önce umut verecek,
Sonrada unut diyeceklerdi ..

İz şimdi bulunmaz bir hiçlikte tek başına saklambaç oynuyordu..
ebe' de oydu sobe 'de ..
Bunca karmaşanın içinde kaderine bir cümle söyleyebilecek olsaydı eğer;
"Sakla Beni".. demek isterdi ..