Boşluğun aziz yankısı, kalbimi küle çevirmişti. Ellerimi havaya uzattım. Sanki yapabilirmişim gibi. Umudum, okyanusta yüzerek başka kıtaya ulaşmak ister gibi boştu. Anlamsızdı.
"Yapma!" Dudaklarımdan dökülen kelimeler ormanda kayboldu.
Ona doğru koşsam da bir tesiri olmamıştı. Her şey sadece bir saniye sürdü. Dizlerim yere değdiğinde ellerim de nemli toprakla buluştu. Yeni çıkan çimi avuçlarken aynı zamanda avazım çıktığı kadar çığlık attım. Onu durduramamıştım.
Gözyaşlarım yanaklarımdan rotasını bulup dudaklarıma, oradan da boynuma ulaşırken hayatımın başlangıcı, o an için bitişiydi.
*
"Geçmişin izleri boğazıma bağlanan bir ip. Düğümlerini çözemiyorum. Uzun tırnaklar ruhuma batarak ilerliyor. Bıraktığı her bir çizik beni biraz daha batırıyor derin kuyuya. Kuyunun içinde gözyaşından göl. Yok oluyorum. Gittikçe ölüyorum. Kuyunun dibindeyim, çıkmam imkansız. Feryatlarım suspus, gözyaşlarım sürgün, acım hava. Her yerde. Aldığım nefes acı. Verdiğim nefes ıstırap. Beynim uyuşuk. Beynim kalabalık. Ruhum hasta. "
Hiçbir şeye emin olmayın.
Tüm hakları saklıdır.©
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜLLERLE DANS
Novela JuvenilKırmızıya boyanan eller. Küf kokan, delik deşik bir ruh. Cesetten ibaret bir beden. Emin olunan her şey, aslında bir yanılgıdan ibaretse? * Karamsarlık ruhumun her bir yanına sinmiş, buram buram kokuyordu. Ellerimi uzatsam dokunabilirdim. Bozgunluğa...
