Merhaba,ben geldim!!
İyi okumalar👍🏼😞
***
İkili o geceden sonra birbirine farklı olarak bağlanmışlardı,o çatıda sabaha kadar uyumuş ve sabaha kadar üşümüşlerdi. Yıldızlar da onlara şahitlik etmişti.
İlk önce Minho uyanmıştı, başta nerede olduğunu anlamasada aklına dün gece geldiği zaman kendini tutamadan Jisung'u aramıştı gözleri.
Sağına döndü sonra,uyuyan Jisung'u görünce şaşırmıştı bir nebze de olsa.
Gideceğini düşünmüştü.
Ama gitmemişti.
Uzun süre izledi Jisung'u, kirpiklerinde çok oyalanmıştı özellikle.
Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyor, yarım saat mı? Belki de bir saat geçmişti. Uzun uzun izlemişti uyuyan bedeni.
Kıpırdanmaya başladı sonra Jisung, uyuyan beden hareketlenince Minho hemen ayağa kalkmış ve binanın kenarına yaklaşmaya başlamıştı. Buradan insanlar daha da küçük gözüküyordu.
Minho yavaş yavaş yaklaştı,ta ki arkasından kendisine endişe ile seslenen bedeni duyana kadar.
"Minho!" Jisung uykudan uyanır uyanmaz yüksek binanın kenarına giden bedeni görünce hemen endişeyle ayağa kalktı.
"Ne yapıyorsun?"
Hızla Minho'nun kolundan tuttu ve kendine çekti.
Minho ne olduğunu anlamasa bile şuan sarıldığı beden ile gerçekten huzura ermiş gibi hissediyordu.
"İyi misin?"
Minho kafasını olumlu anlamda salladı ve sarıldığı bedenden uzaklaştı.
"Ne oluyor?"
Jisung kafası karışmış bedene bakarken kaşlarını çatmıştı. Kalbi çok hızlı atıyordu.
"Aptal, aşağı mı atlayacaktın?"
Minho kaşlarını çatmıştı bu sefer, "Ne alaka?"
Jisung ofladı ve yere oturdu,Minho'yu öyle görünce atlayacak sanmıştı ve gerçekten fazla adrenalin yaşamıştı.
"Bilmiyorum,birden uyanınca seni kenarda gördüm git gide yaklaşıyordun bende gideceksin sandım!"
Minho omuz silkti.
"Sadece insanlara bakmak istemiştim aslında."
***
Bu olayın üzerinden günler geçmişti,Minho o günden sonra uzaklaşmıştı Jisung'dan. Seviyordu Jisung'u,bunu kabul edeli çok olmuştu fakat kendince sebepleri vardı işte.
Diğer beden de farkındaydı Minho'nun kendisinden uzaklaştığını. Nedenini bilmiyor ve üzülmekten başka elinden bir şey gelmiyordu.
Yine o günlerden biriydi,Jisung derste gözlerini Minho'dan alamıyordu. Minho ise okulda tek yaptığı şey olarak uyuyordu. Dersleri seneler önce salmıştı,umursamıyordu artık.
Bu hayatta okuldan daha önemli şeyler olduğunu düşünüyordu.
"Lee Minho, sınavları uyuyarak mı geçmeyi düşünüyorsun!?"
Bayan Park,Minho'nun omuzuna dokunmuş uyanmasını ummuştu. Minho halsizce kafasını kaldırıp bir süre kendine gelmeyi beklemişti.
"Üzgünüm Bayan Park."
Ayakta olan beden gülümsedi ve dersine geri döndü,Minho ofladı ve karışan saçlarını daha çok karıştırdı.
Jisung onu izlemeyi bırakıp elini kaldırdı,demesi gereken şeyler vardı.
"Evet,Jisung."
Bayan Park izin verdikten sonra,Jisung ayağa kalktı.
"Minho'nun yanına geçebilir miyim?"
Minho ve sınıfta ki bedenler ona anlamsızca bakarken,Bayan Park gülümsedi.
"Minho'da isterse,tabii.."
____________
Sehir disinda oldugum icin pek olmadi,ailem habire telefonu birak sunu yap dedigi icin de sinirlendim ve bolumu uarida kestim 👍🏼😞uzgubum
OPUYOM,HOSCAKALİİİNNN!!!!
-Ruby.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmpossible smile,Minsung✓
Fanfiction"Tatlı bir tebessüm hiç bu kadar zor gelmemişti bana."
