Selam,YANLİSLİKLA YAZDİGİM FİCİMİ SİLDİGİM İCİN BASTAN YAZİYORUM QNWKWVEKEV
Tekrardan cr veriyorum; straykidsvarstayvarnebakiyon
- Instagram -
İyi okumalar!!
***
"Minho,topu atsana!"
Ellerini cebinden çıkartmadan, kafasını yerden kaldırmadan ve kapşonunu indirmeden öylece durdu siyah saçlı beden.
Topu almak için bekleyen bedenler öylece durmuş ve Minho'yu izlemeye başlamışlardı. Kimse onunla muhatap olmazdı çünkü gerçekten Lee Minho zor bir insandı.
Siyah saçlı beden ayağı ile topu tutup şut çektikten sonra yürümeye başladı. Arkasından teşekkür eden kişilere karşı sadece - onların görmeyeceğini bilse bile - ufak bir baş sallaması vermişti.
Bugün okul yorucu ve tahammülsüz geçtiği için hemen eve gidip kestirmek istiyordu.
Bazı olaylardan sonra hayata karşı bakış açısı tamamen değişmişti,Minho'nun. Elinden kayıp giden şeylere müdahale edememek,onu yıpratmaya yetmiş kendinden vazgeçmesini sağlamıştı.
Kimsesi yok değildi, arkadaşları vardı fakat aman aman olacak şekilde yakın değillerdi;yada onu önemsemezlerdi.
Tek bir bildiği vardı Minho'nun, gerçekten ama gerçekten hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.
***
"Jisung, hazır mısın bebeğim?"
Kahve saçlı genç odasında ki eşyalarda göz gezdirip derin bir nefes aldı.
"Evet, çıkıyor muyuz?"
Bayan Han gülümsemiş ve oğlunun saçlarını okşamaya başlamıştı.
"Hmhm, hazırsan çıkalım demeye gelmiştim hayatım."
Jisung burayı, büyüdüğü şehri bırakmak istemese de annesini kırmamak için kabul etmişti.
Neden kaçar gibi gittiklerini bilmese bile annem böyle yaptıysa bir bildiği vardır düşüncesinden hiç bir zaman ayrılmıyordu.
"İniyorum ben aşağı,valizini al gel."
Başı ile annesini onaylayıp,annesinin odadan çıkışını izledi.
Her ne kadar annesini üzmemek için sussada üzülmekten kendini alıkoyamıyordu.
Burada arkadaşı yoktu,evet. Fakat doğduğu yeri bırakmak herkese zor gelirdi, değil mi?
Valizini almış ve son kez odasına bakıp merdivenleri yavaş yavaş inmişti. Annesini mutfakta bulunca yavaşça yanına ilerlemiş ve kendisini fark eden Bayan Han'a gülümseme vermişti.
"Çıkalım mı?"
"Çıkalım."
Kısa bir süre taksi bekleyişinin ardından binmiş ve hava alanına sonunda gelmişlerdi.
İkili uçak anonsları için beklerken,sohbet etmekten de çekinmiyorlardı.
"Yolculuk uzun sürer mi?"
"Gibi gibi."
Bıkkınlık ile iç çekmesi annesinin gözünden kaçmazken,ne oldu dercesine göz kırptı.
"Sorun yok, bunaldım sadece anne."
Bayan Han inanmasa bile oğlunu daha fazla germemek için sustu sonuçta oğlunun neye üzüldüğünü biliyordu.
Fakat Jisung'un bu duyguları fazla süreye dayanmayacaktı. Biriyle tanışacak ve tamamen hayatını değiştirecekti.
______________
Ofslm
CİLDİRCQM CİDDEN NASİL SİLDİM YAAA ESKİ BOLUMDEN FARKLİ OLDU AMA OLSUN 😭😭😭
Ben uzuldm ama siz uzulmeyin tmmmi??
Opuyom,bay!!
-Ruby.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmpossible smile,Minsung✓
Fanfiction"Tatlı bir tebessüm hiç bu kadar zor gelmemişti bana."
